Lotte, Annick en Ester vielen in totaal 180 kilo af

22 april 2022

Voor de meesten van ons is 10 kilo kwijtraken al lastig. Deze drie vrouwen dumpten 5 tot 7 keer zoveel. En deden dat op heel verschillende manieren.

Lotte (26) ging wandelen en salsadansen en verloor 50 kilo

Lotte: “Als kind was ik altijd al stevig. Ik kreeg weleens te horen dat ik dikke benen had, of mensen zeiden: “Pas je wel op?” Toen ik dertien was, probeerde ik voor het eerst af te vallen. Maar ja, ik had geen idee hoe dat moest. Dan mislukte het, ging ik weer eten en werd ik nog dikker. Toen ik Hotelmanagement studeerde, liet ik me helemaal gaan. Ik ging best vaak uit eten en had geen idee wat gezond eten was. We aten thuis vaak Hollandse pot en ik wist bijvoorbeeld niet dat er in gehakt veel vet zat en dat kipfilet juist mager is. Tijdens mijn studie werd ik nog zwaarder. Ik kreeg het idee dat afvallen toch niet meer ging lukken, dat ik dat maar moest accepteren en daarmee gelukkig moest zijn. Nou, toen was de rem er helemaal af. Ik heb na mijn studie twee jaar in het buitenland gewerkt als reisleider. Dan at ik in een all-inclusive hotel en pakte ik alles wat ik lekker vond. Groenten boeiden me niet. Ik probeerde niet te veel aan mijn gewicht te denken, daar werd ik alleen maar verdrietig van.
Ik weet nog wanneer het omslagpunt kwam. Ik was in Spanje en voelde me al een tijdje heel onaantrekkelijk en lelijk. Ik woog honderddertig kilo en zat niet lekker in mijn vel. Op een gegeven moment was ik in een café en dacht ik: wat doe ik hier eigenlijk? Van een collega had ik gehoord dat ze twintig kilo was afgevallen met een dieet. Ik dacht: weet je wat, als ik naar huis ga, begin ik daar meteen aan. Het was klaar voor mij. Vier dagen nadat ik in Nederland kwam, ging ik naar een consulent. Ik deed zo’n crashdieet met shakes. Heel heftig, maar het was precies wat ik nodig had, zo’n schop onder mijn kont.
Daarna stapte ik over naar iets duurzamers, een soort lifestyleplan, waardoor ik eindelijk een beetje normaal leerde eten. Ik ben ook gaan wandelen en aan krachttraining en salsadansen gaan doen. In totaal ben ik in een jaar tijd 50 kilo afgevallen. Onlangs heb ik een buikwandcorrectie ondergaan. Dat moest ik zelf betalen, want je krijgt zo’n behandeling alleen vergoed als je echt last hebt, dus als de huid bijvoorbeeld gaat ontsteken. Naar mijn oude leven wil ik nooit meer terug, zeker nu ik mijn buikwandcorrectie heb gehad. Daar heb ik veel geld voor betaald.
Door de coronacrisis kwam ik zonder werk te zitten. Ik verveelde me te pletter en begon een Instagramaccount over mijn afvalproces. Wat als een hobby begon, groeide steeds verder. Inmiddels heb ik veel volgers en een Youtube-kanaal. Ik ben een soort influencer geworden en heb een lifestyleplanner ontworpen die vrouwen helpt met afvallen. Ik doe dit nu fulltime. Ik hoop dat ik binnenkort een tijdje met mijn laptop in het buitenland kan gaan werken. Mijn leven is helemaal omgegooid door mijn gewichtsverlies. Ik ben er een stuk gelukkiger door geworden, ik voel me gezonder en energieker. Wat mijn tip is voor andere vrouwen? Zoek een methode waar je je zo prettig bij voelt dat je het op de lange termijn volhoudt. Want afvallen is niet iets dat je even twee maanden doet. Het werkt alleen als je voor altijd anders eet.”

Annick (34) kreeg een gastric bypass en viel 71 kilo af

Annick: “Inmiddels ben ik gelukkig getrouwd, maar in een vorige relatie had ik te maken met mishandeling en stalking. Als gevolg van de spanning en stress die ik daarvan had, at ik weinig. En door te weinig te eten, kun je ook aankomen. Alle vetten die je namelijk nog wel eet, houd je lichaam vast. Op een gegeven moment lukte het niet meer om af te vallen. Ik weet nog dat ik samen met mijn moeder het Cambridge-dieet volgde. Zij viel zes kilo af, ik kwam zes kilo aan. Dat was frustrerend.
Op mijn zwaarst woog ik 125 kilo. Ik keek al jaren niet meer in de spiegel en droeg geen leuke kleren meer, die kon ik niet aan. Een rondje rennen met mijn vriendinnen kon ik niet, dan kreeg ik een astma-aanval. Ik had jonge kinderen en dacht: dit kan niet, ik ben niet gezond. Met mijn gewicht en mijn lengte – ik ben klein – zou ik de veertig niet halen als ik zo door zou gaan. Toen ik mijn hart luchtte bij de huisarts, bevestigde hij dat. Ik stond bij wijze van spreken met één been in het graf. Hij verwees me door naar een obesitas-kliniek. Daar kreeg ik een gesprek met een psycholoog, een diëtist en een arts.
Sommigen vinden dat ik voor de makkelijke weg heb gekozen door in 2018 voor een gastric bypass te gaan. Maar dat is het zeker niet. Je moet acht keer per dag eten, wat betekent dat je eigenlijk bijna continu met eten bezig bent. Dat moet je je hele leven volhouden. Het werkte wel, ik ben 71 kilo afgevallen, het gewicht van een heel mens. Ik weeg nu zestig kilo en het is bizar, maar ik zie mezelf nog steeds niet als slank. Voor deze fotoshoot moest ik een lichte broek aan, dan denk ik: maar dan zie je mijn dikke benen. Sinds ik slank ben, praten veel meer mensen met me. Dan denk ik: maar je zag me niet staan toen ik dik was. Dat vind ik bijzonder. Ben ik slank nu ineens beter dan iemand die dik is? Tegen andere vrouwen die willen afvallen zeg ik altijd dat geloof in jezelf het allerbelangrijkst is. Het is de enige manier om het vol te houden. Ik heb gelukkig een partner die ook in me gelooft.
Ik ben blij dat ik nu slank en gezond ben. Toch heb ik nog steeds wat medische problemen. Een geïrriteerde zenuwaftakking in mijn heup en loshangend vel rond mijn buik en rug. Ik kom niet voor een vergoeding in aanmerking, want ik het is niet erg genoeg. Zelf kan ik het niet betalen. Ik krijg veel complimenten over mijn nieuwe uiterlijk. Zelf ben ik er ook blij mee dat ik nu weer in een klein maatje pas. Vroeger had ik broekmaat 56, dat was zo ongeveer een tent. Als ik nu de was ophang en een broek in maat 34 tegenkom, denk ik nog steeds: is die van mij?”

Wie: Ester (43) ging bewegen en beter eten en dumpte 59 kilo

Ester: “Lang zorgde ik vooral voor anderen, zo was ik jarenlang mantelzorger voor mijn ouders. Dan vergeet je je jezelf wel eens. Ook was ik in mijn eerste huwelijk niet gelukkig. Door de jarenlange stress raakte mijn hormoonhuishouding op hol. Daardoor werd ik te zwaar, niet omdat ik te veel at. Als ik ergens mee zat, sloeg ik dat op in mijn lijf. De uitdrukking ‘maak je niet dik’ was op mij van toepassing, ik maakte mezelf wél dik. Op mijn zwaarst woog ik 175 kilo. Daar zat ik mee, en mijn kinderen ook. Ze vonden het zielig voor me dat ik zo dik was. ‘s Zomers deed ik nooit leuke kleren aan, kleding interesseerde me ook eigenlijk niet. Patat eten bij een snackbar durfde ik niet, daar schaamde ik me voor. Die ene keer dat ik het wel deed, voelde ik mensen naar me kijken. Kinderen riepen weleens dikzak of varken naar mij.
Het kantelpunt kwam toen een goede vriend van mij vijf jaar geleden ziek werd. Voordat hij overleed, liet hij me inzien dat het anders moest. Hij zei: “Ester, jij hebt de kans om goed voor jezelf te zorgen. Dus doe dat ook.” Ik ging naar de huisarts en kreeg medicijnen om mijn hormoonhuishouding op orde te brengen. Ik bleek ook diabetes type 2 te hebben en werd doorverwezen naar een internist. Van hem kreeg ik een middel waarmee ik mezelf een keer per week moest prikken. Dat bleek voor mij een wondermiddel te zijn, ik ben er veel mee afgevallen. Maar ik wilde meer gewicht kwijt.
Ik ben twee keer per week gaan zwemmen. In mijn eentje, want ik wilde dóórzwemmen. Ik zag anderen samen kletsen aan de kant, dat wilde ik niet. Ik ging ook beter eten. In plaats van koken met pakjes en zakjes kookte ik nu vers, at ik minder koolhydraten eten en schepte ik ’s avonds niet meer twee keer op. De kilo’s vlogen eraf. Ik weeg sinds een jaar 116 kilo en ben in totaal 59 kilo afgevallen. Ik wil er nog 16 kilo af hebben, maar die laatste kilo’s zijn moeilijk. Ik wil een buikwandcorrectie want ik heb loshangend huid op mijn buik, maar daar kom ik niet voor in aanmerking. Als ik een gastric bypass had gehad, zou die wel vergoed zijn. Het voelt krom dat ik word gestraft omdat ik op eigen kracht ben afgevallen.
Wat mijn ultieme tip is? Goed voor jezelf zorgen. Gezond eten, goed slapen en genoeg bewegen. Maar je moet er wel voor 200% achter staan, anders werkt het niet. Bij mij werkte het wel en ik ben er gelukkiger door geworden. Elke dag ben ik blij, vooral als ik lekker op de fiets zit. Bang om terug te vallen, ben ik niet. In de afgelopen jaren heb ik best wat nare dingen meegemaakt. Als ik zou terugvallen, was dat al gebeurd. Wij hebben trouwens gewoon een snoeppot in huis en ik heb laatst ook paaseitjes in huis gehaald. Dan eet ik er eentje voor de smaak. Het kunnen er ook weleens twee worden, maar niet meer. Ik voel goed wanneer ik over mijn grenzen heen ga.”

Tekst: Ella Mae Wester. Beeld: Robert Elsing. Visagie: Wilma Scholte.

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.