oeps blunder awkward

Lezeressen vertellen: ‘Dat was eens, maar nooit meer…’

Het leek zo’n goed plan: een all-inclusiveresort om uit te rusten en bruin-zonder-zon voor die bruiloft. Maar ineens besef je: dit was een héél slecht idee… Lezeressen vertellen wat zij dus nooit meer doen.

‘Ik leek wel een giraf!’

Merel (34): “Als getuige op het huwelijk van mijn zusje wilde ik er tiptop uitzien. Niet zo stralend als de bruid natuurlijk, maar een goede tweede leek me een mooi streven. Zéker omdat mijn relatie net uit was gegaan en ik de neef van de bruidegom wel zag zitten. Dus ik kocht een mooi, sexy maar niet sletterig jurkje, maakte een afspraak bij de kapper voor een feestkapsel en lette de weken van tevoren op dat ik niet te veel snoepte.

Enorm schrikken
Alleen die witte benen, hè… Maar daar had ik ook wat op bedacht: bruin uit een flesje. Daar had ik nog een tube van liggen, jaren geleden een keer gekregen op mijn werk. Ik had het nooit gebruikt, maar bedacht niet dat het misschien handig was het spul even een weekje van tevoren te testen. Nee, ik smeerde me de avond voor het grote feest in, nadat ik had gedoucht. Toen ik de volgende ochtend opstond, schrok ik van mijn bed, dat onder de oranjebruine vlekken zat. Toen ik vervolgens een blik naar beneden wierp,
kon ik een gil niet onderdrukken: ik zag eruit als een soort giraf. Gevlekt en gestreept, in verschillende tinten bruin en oranje. Er was geen redden meer aan…

Overal vlekken
Dat leuke jurkje kon ik wel vergeten, ik heb maar een lang exemplaar aangetrokken dat ik nog in de kast had hangen. Mijn handen, die ook onder de vlekken zaten, heb ik zeker een kwartier staan boenen met scrub. Dat hielp een heel klein beetje… Overbodig te zeggen dat ik voortaan liever voor witte benen ga, dan voor bruin zonder zon.”

‘Nooit meer een all-inclusiveresort’

Jill (31): “We hadden beter moeten weten… Twee hardcore kampeerders die hun vakanties het liefst raftend, hikend en mountainbikend doorbrengen en dan op het onzalige idee komen om naar een all-inclusiveresort in Egypte te gaan. Dat kan alleen maar misgaan. Maar we deden het toch, omdat we zo moe waren. Omdat we deze vakantie alleen maar in de zon wilden liggen, boeken lezen, ijsjes eten en cocktails drinken. Dus leek zo’n zonnig resort een puik plan. We keken er echt naar uit: dit zou een heerlijke luilekkervakantie worden.

Vervelende buren
Niet dus. Het begon letterlijk vijf minuten nadat we aankwamen. Mijn vriend nam een duik in het zwembad om even bij te komen van de bloedhete reis, en meteen haalde onze Russische buurman de badmeester erbij. ‘Meneer, duiken is hier verboden’. De rest van de week werd er op elke stap die we zetten, gelet door onze – zelf nogal luidruchtige, constant dronken – buren, die de huisregels van het resort uit hun hoofd geleerd leken te hebben. Niet duiken, geen drankjes mee in de jacuzzi, ’s avonds na elven niet meer buiten op je terras met elkaar praten…

Te heet en voedselvergiftiging
Na twee dagen liepen we beiden een voedselvergiftiging op en nadat we daar eindelijk van waren bijgekomen, brak er een hittegolf uit die zelfs voor de Egyptenaren te ver ging. De laatste twee dagen hebben we in onze kamer door­gebracht, in onderbroek onder de airco, met een stapel boeken en een schaakbord. Van slapen kwam het weinig, daar was het te heet voor.

Tot overmaat van ramp bleek onze terugvlucht gecanceld te zijn en brachten we de laatste dag elf uur door op een snikheet vliegveld, tussen de gezinnen met dreinende kinderen. Doodmoe en volledig gefrustreerd kwamen we thuis. All inclusive naar Egypte? Nooit meer.”

‘Onveilig vrijen? Nooit meer!’

Lisa (32): “O, wat was ik verliefd op Juan, met zijn donkere ogen, zijn halflange, dikke haar en ondeugende lach. Het enige minpuntje dat ik aan hem kon ontdekken, was dat hij Juan heette. Hoe cliché, een vakantie-fling op Mallorca met zo’n ‘verleidersnaam’. Achteraf bleek dat niet het enige cliché te zijn…

Klagen over condooms
Zo klaagde Juan al tijdens de tweede nacht dat hij zo’n hekel had aan condooms, dat hij bijna niets voelde door dat rubbertje. Nadat hij me vertelde dat hij onlangs nog een soa-test had gedaan en hij eigenlijk helemaal niet zo’n womanizer was en maar weinig met meisjes in bed belandde, vond ik dat alleen de pil die ik slikte wel genoeg bescherming bood. Ik denk dat ik bevangen was door de hitte en alle cocktails die Juan me voerde, want anders ben ik nooit zo onvoorzichtig.

Nee toch?
Eenmaal thuis betaalde ik daar de rekening voor. Ik had een paar dagen last van buikpijn en een beetje een branderig gevoel als ik moest plassen. Normaal zou ik daar weinig aandacht aan besteden, maar door mijn week vol onbeschermde seks met Juan ging ik toch maar even langs de dokter. Die adviseerde me een soa-test te laten doen. En ja hoor: chlamydia. Ik schrok me rot! Ik was altijd voorzichtig geweest, waarom had ik me zo mee laten slepen door deze Spanjaard?

Zoete wraak
Eerst was ik kwaad op mezelf, daarna op Juan. Wat een eikel… Hoeveel meisjes zou hij met zijn mooie praatjes al met chlamydia opgescheept hebben? Ik vond dat dat maar eens moest stoppen en kroop achter de computer. Daar maakte ik een Facebook-pagina aan met als onderwerp ‘Stop this guy from giving girls chlamydia’, met een foto van Juan erbij.
Ik nodigde alle FB-vrienden die ik op Mallorca had ontmoet uit die pagina leuk te vinden. Hoewel Juan zelf geen Facebook heeft, kan het bijna niet anders dan dat het nieuws van de pagina bij hem terecht is gekomen. Dat voelt als zoete wraak. En ondertussen weet ik heel zeker: onveilig vrijen met een vakantieliefde? Nee, nein, non, no!”

‘Ik schrok me rot toen ik zag dat er mensen waren doodgegaan’

Maaike (24): “IJdel als ik ben, negeerde ik alle goede adviezen en nam geen wandelschoenen, stevige sandalen of praktische kleding mee op mijn reis door Myanmar en India. Nee zeg, ik vond het al erg genoeg dat ik met zo’n onooglijke backpack rond moest lopen, laat staan dat ik dat in oncharmante kleding en op ‘gezonde’ schoenen zou doen. Pas toen mijn vriendin, wel op praktische sandalen, en ik, op mijn modieuze slippertjes, een waterval gingen beklimmen en ik onderweg een paar keer nogal rottig uitgleed, begon ik het nut van die stevige sandalen in te zien.

Toen we vervolgens bovenaan kwamen en daar een bordje zagen met ‘Deadly falls since 2005: 27’, was ik direct genezen van mijn ijdelheid. Toen we terugkwamen in het hostel drong pas echt tot me door hoe dom ik was geweest, en ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan. Deze keer was het goed afgelopen toen ik uitgleed, maar ik had gewoon met mijn leven gespeeld omdat ik er hip uit wilde zien. Van schrik barstte ik in een enorme jankbui uit. Dit nooit meer! Zodra we in een wat grotere stad kwamen, ben ik wandelschoenen gaan kopen.”

‘Al onze spullen bleken gestolen te zijn’

Marrie (29): “Het kan wel even, dachten we toen we onze auto vol bagage op de parkeerplaats bij het Franse strandje zetten. We waren onderweg naar een klein hotelletje aan de kust in Bretagne en namen de toeristische route. Het was bloedheet, de glinsterende oceaan nodigde uit tot een duik. Op de parkeerplaats trokken we onze badkleding aan en onze telefoons en portemonnees borgen we op in het dashboardkastje. Ik pakte alleen mijn pinpas mee om een ijsje te kunnen kopen bij het strandtentje dat we verderop zagen. Verfrist en vrolijk kwamen we terug bij de auto. Maar één blik door het raam was genoeg om te weten dat het niet goed zat: het dashboardkastje was open en de achterbank was leeg, terwijl daar even eerder nog een koelbox met fl esjes drinken had gestaan. Met lood in onze schoenen maakten we de kofferbak open en werd onze angst waarheid: die was leeg. Álles was weg. Waarschijnlijk was het voor de inbrekers makkelijker al onze spullen mee te nemen dan ter plekke onze koffers te doorzoeken naar waardevolle spullen. Compleet gedesillusioneerd, met alleen twee natte handdoeken, onze zwemkleding aan en mijn pinpas bij ons, zat er niets anders op dan terug naar Nederland te gaan. Vakantie vieren met werkelijk helemaal níets, dat zagen we niet zitten. Een week later zijn we alsnog naar Bretagne gegaan. Maar al onze spullen in onze auto op een parkeerplaats achterlaten? Dat doen we dus nooit meer.”

‘Mijn nichtje baalde dat ik geen chardonnay had ingeslagen’

Tilly (43): “‘Kan wel bij mij!’, riep ik meteen toen op de begrafenis van een oom werd geopperd een dagje met alle neven en nichten door te brengen. Omdat niet iedereen een even groot budget heeft, het liefst bij iemand thuis. En tja… wij hebben een enorme achtertuin, dus dat kon best, dacht ik toen. Zeker toen een aantal neven en nichten aanboden de dag te helpen organiseren. Fijn, want een dag plannen voor een groep van 31 leek me best een flinke klus. En dat wás het. Nogal jammer dat toen de datum was geprikt en de dag zelf dichterbij kwam, de een na de ander die hulp had aangeboden het liet afweten. Uiteindelijk heeft mijn zusje me geholpen met het uitzetten van een spelletjescircuit en heeft mijn man anderhalve dag met me in de keuken gestaan om soep, hapjes, salades, lasagne, taarten en tiramisu te maken. Terwijl ik daarmee bezig was, dacht ik al: ik lijk wel gék. Het afgesproken bedrag van € 12,50 per persoon was lang niet voldoende om alle kosten te dekken, dus ik had zelf bijgelegd. Alles voorbereiden was zo veel werk, dat ik op het moment dat de familie voor de deur stond eigenlijk het liefst in bed wilde kruipen. Doodmoe was ik. En als het nou uiteindelijk een topdag was geworden… Een aantal van mijn neven viel meteen aan op het bier en was absoluut niet van plan met het spellencircuit mee te doen, een zuurpruim van een nicht baalde dat ik sauvignon blanc had ingeslagen en geen chardonnay, en weer een ander hield niet van Italiaans eten. Toen die aan het einde van de avond ook nog vroeg of hij vijf euro terug kon krijgen ‘omdat hij alleen wat salade en soep had gegeten’, kon ik wel in janken uitbarsten. Dit was eens, maar nóóit meer.”

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.