Wat doet zij dan? – Jorien maakt kinderurnen
3 mei 2023
Een vrachtwagenchauffeur, een privédetective, een paardenfluisteraar… Verschillende lezeressen vertellen elke week over hun bijzondere beroep. Deze week Jorien (63) die kinderurnen maakt. “Als de ouders het eindresultaat zien, zijn ze in de meeste gevallen heel blij met het urntje voor hun kind.”
Je maakt kinderurnen. Hoe ben je daarop gekomen?
“Ik ben in eerste instantie pottenbakker en 23 jaar geleden begon ik voor mezelf. De dingen die ik toen maakte, waren voornamelijk serviezen, trouwborden en geboorteborden, maar ik wilde ook graag andere producten maken. Iets wat exclusief gemaakt moest worden en waar meer vraag naar was. Toevallig reed ik op een dag langs een uitvaartwinkel die in de etalage een prachtige urn had staan. Ik dacht: dat kan natuurlijk ook. Daarom besloot ik eens binnen te stappen en zo raakte ik aan de praat met de eigenaar. Hij vroeg of ik een keer een aantal kinderurnen wilde maken. Die zou hij dan in de etalage zetten, dus dat wilde ik wel proberen.”
En toen?
“Er kwamen veel reacties op. De één vond het schokkend en de ander juist heel mooi. Nu is het veel normaler om een kinderurn te kopen (online zijn er genoeg te vinden), maar toen was de uitvaartwereld veel meer gesloten. Kinderurnen zag je niet en als je al een urn nodig had, dan kocht je die via het crematorium. In ieder geval: mijn kinderurnen in de etalage zorgde voor veel emoties. Ik kreeg meer opdrachten voor het maken van urnen en vond het ook heel mooi werk om te doen. Op een gegeven moment ben ik me daarom alleen nog op urnen gaan richten. Zowel voor kinderen, als voor volwassenen en dieren. Dat doe ik nu nog steeds, maar de meeste urnen die ik maak, zijn voor kinderen.”
Wat maakt je werk zo mooi?
“De aanleiding is natuurlijk niet leuk, want niemand wil een urn voor een dierbare kopen en helemaal niet voor een kind. Maar ik zie het vooral als heel dankbaar werk, omdat ik mag bijdragen aan één van de laatste concrete dingen die ouders voor hun overleden kind kunnen doen. Daarnaast werk ik graag met klei. Ik vind het echt heerlijk om in mijn atelier met een lekker muziekje aan iets moois te creëren.”
Maak je ook urnen aan de hand van een eigen ontwerp?
“Jazeker. Meestal hebben de ouders al een beetje in hun hoofd hoe ze de urn ongeveer willen hebben. Samen kijken we dan naar de mogelijkheden. Bij het maken van een baby-urn wordt vaak het geboortekaartje verwerkt in het ontwerp. Dan schilder ik bijvoorbeeld de tekst van het kaartje erop. En voet- en handafdrukjes plaats ik via een speciale print op de urn.”
Doe jij de as ook in de urn?
“Ik bied het aan, maar soms willen ouders het liever zelf doen. Daarom doe ik er altijd een uitgebreide omschrijving bij en op mijn site heb ik ook een filmpje geplaatst hoe de as het beste in de urn geplaatst kan worden. Mochten de ouders het willen, dan kan ik ze ook telefonisch ondersteunen. Het is vaak zo’n emotioneel moment dat ik het absoluut niet erg vind als de ouders mij bellen als ze de urn gaan vullen.”
Is het niet zwaar om dit werk te doen?
“Nee, want ik richt me echt op de urn. Natuurlijk heb ik dagelijks te maken met verdriet, maar de ouders die bij mij komen zijn vooral op zoek naar een mooi plekje voor dat verdriet. Het enige wat ze dus nog kunnen doen, is het zoeken en laten maken van de urn. En als ze het eindresultaat zien, zijn ze in de meeste gevallen heel blij met het urntje voor hun kind. Iets wat het werk voor mij vooral erg fijn maakt om te doen. Ik vind het mooi dat ik op een positieve manier mag bijdragen in het verwerkingsproces van dit grote verdriet van de ouders.”
Wat verdient het werk ongeveer?
“Ik heb genoeg werk om ervan te kunnen leven, maar als je veel geld wil verdienen, kun je beter geen pottenbakker worden. Ik denk dat ik iets onder modaal verdien.”
Heb je tips voor anderen die dit werk zouden willen doen?
“Bedenk waarom je het wil doen. Houd je net als ik erg van keramiek? Of ben je meer een ervaringsdeskundige die op deze manier iets voor andere ouders wil doen die ook hun kind zijn verloren? Beide redenen zijn natuurlijk prima, maar doordat ik zelf gelukkig nooit een kind heb verloren, laat ik mijn werk minder door mijn eigen emoties beïnvloeden. Ik maak kinderenurnen omdat ik die vormen heel mooi vind. Daarnaast is het fijn dat ik op die manier iets kan betekenen voor de ouders van een overleden kind. Daar zit dus wel een belangrijk verschil in, denk ik.
Verder is het goed om te weten dat mijn werk meer is dan alleen urnen maken. Het is ook veel administratie en netwerken. De klant komt niet vanzelf naar je toe in deze markt. Je moet er dus voor zorgen dat je in de uitvaartwereld zichtbaar bent.”
Meer weten over Jorien en de kinderurnen die ze maakt? Check haar site: www.kneedbaresteen.nl.
Tekst: Renée Brouwer
Foto: Nanda Stam
Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.
