Jets broer overleed op 18-jarige leeftijd

21 november 2023

Het verlies van een dierbare is ongelooflijk verdrietig. Over hem of haar praten, kan soms helpen. Wie was degene die overleed en wat is zijn/haar verhaal? Deze week vertelt Jet (47) over haar broer Dennis. Hij overleed op zijn achttiende, nadat er twee jaar daarvoor de ziekte van Hodgkin bij hem was vastgesteld.

Jet: “Mijn broer Dennis was een heel slimme en sociale jongen. Hij was ruim vier jaar ouder dan ik en ik keek enorm tegen hem op. Omdat we op mijn derde naar een buurt verhuisden die niet echt kinderrijk was, wilde ik vaak met hem spelen. Iets waar hij niet altijd zin in had, want ik was het ‘jonge, vervelende zusje’. Toch hadden we wel een goede band met elkaar. Als ik hem nodig had, dan was hij er altijd voor mij. En ik was op mijn beurt weer heel trots op hem, omdat hij zo stoer en slim was.”

Slecht nieuws

“Dennis zat op waterpolo en op zijn zestiende werd hij benauwd toen hij de borstcrawl deed. Ook kreeg hij een dikke nek en dat baarden mijn ouders en onze huisarts zorgen. Vandaar dat Dennis werd doorgestuurd naar het ziekenhuis voor allerlei onderzoeken. Uiteindelijk bleek hij de ziekte van Hodgkin te hebben. Dit is een vorm van lymfeklierkanker die begint in de cellen van het lymfestelsel.
Ik herinner me nog goed het moment dat mijn ouders en Dennis van het ziekenhuis thuiskwamen met dit nieuws. Mijn opa en oma pasten op en ik zag direct aan de gezichten van mijn ouders en Dennis dat het niet goed zat. Zonder er al te veel over te zeggen, werd me verteld dat Dennis ziek was. Daarom zou hij behandelingen krijgen om beter te worden. Meer werd er met mij niet over gesproken, ook niet in de weken daarna. Er werd heel luchtig over gedaan. Dat het allemaal wel zou meevallen en goed zou komen bijvoorbeeld.”

Grapjes

“Ondertussen startte Dennis met zijn chemotherapie. Hij vertelde dat hij kaal zou worden en daar maakte hij bij voorbaat al veel grapjes over. Zo had hij een pet gekocht met van die Ruud Gullit-vlechten die in de jaren 90 heel populair waren. ‘Kijk’, zei hij steeds. ‘Deze pet zet ik straks elke dag op.’ Zijn vrienden en ik vonden dat heel grappig. Maar toen Dennis door de chemotherapie echt zijn haar verloor, was er niks leuks aan. Ik vond het moeilijk om hem elke keer zo ziek te zien en zorgde graag voor hem als hij misselijk was.”

Opluchting

“Na een heftige periode van ruim acht maanden lang chemobehandelingen en bestralingen werd Dennis schoon verklaard. Alle kankercellen waren weg en dat was voor ons allemaal een supergrote opluchting. Gelukkig, dacht ik, hij is er nog.
Vlak daarna was Dennis jarig. Hij werd zeventien jaar en al een beetje volwassen. Omdat ik hem regelmatig had verzorgd, deed hij wat liever tegen mij. Zo mocht ik vaker bij hem en zijn vrienden blijven hangen als ze er waren en vond mij niet meer zo irritant.”

Weer kanker

“Helaas werd onze wereld opnieuw op z’n kop gezet toen Dennis een aantal maanden later toch weer kanker bleek te hebben. Ik was ontzettend bang om hem te verliezen, maar Dennis bleef er rustig onder. ‘Dan maar weer nieuwe behandelingen’, zei hij. ‘Hier kom ik ook wel overheen.’
Het bijzondere was dat hij heel positief was. Als hij al zorgen had, dan liet hij ze niet zien. Hij ging ook gewoon door met zijn leven en het maken van huiswerk, totdat zijn nieuwe behandeltraject begon.”

Dunne benen

“Voor de zoveelste keer werd Dennis erg ziek van de chemobehandelingen. Ik maakte me heel veel zorgen, want hij viel veel af. Ik weet nog dat ik eind dat jaar naar hem keek terwijl hij voor me uit de trap opliep en ik dacht: wat een dunne benen heeft Dennis, hoe kan dat nou een lichaam dragen?”

Afgestompt

“Jammer genoeg sloegen de behandelingen niet aan. Dennis werd zieker en zieker en in februari 1990 overleed Dennis op achttienjarige leeftijd. Het gebeurde ’s nachts toen we in bed lagen, mijn vader was op dat moment aan het werk. Ik werd wakker van een schreeuw van mijn moeder en ik wist meteen: het is gebeurd, Dennis is er niet meer.
Het was alsof de hemel zich in tweeën splitste. Ik voelde het verdriet en pijn van mijn moeder, maar mijn eigen emoties waren afgestompt. Alsof het allemaal niet meer bij mij binnenkwam.”

Naar school

“Het gekke was dat ik de volgende ochtend ook gewoon naar school ging. Bizar natuurlijk, maar ik wilde dat ook zelf. Mijn ouders vonden het ook prima. Nu denk ik dat mijn ouders op dat moment totaal geen overzicht meer hadden. We waren allemaal in shock door het overlijden van Dennis en handelden op de automatische piloot. Toch was het absoluut geen goed idee. Nadat mijn oom me naar school had gebracht en de directeur had ingelicht met het nieuws over Dennis staarde ik als een zombie voor me uit. Een vriendin zag het en na het eerste lesuur ging ik alweer naar huis. Ik kon gewoon niet geloven dat Dennis er niet meer was.”

Kapot van verdriet

“Na zijn uitvaart begon de rouwverwerking. Mijn moeder en ik zochten hulp bij een psycholoog, maar mijn vader wilde daar niks van weten. Dit verscheurde ons gezin, want mijn vader ging kapot van verdriet. Hij vond dat hij het zelf allemaal moest oplossen en ging steeds meer drinken. Hierdoor werd hij erg grillig en onvoorspelbaar. Uiteindelijk overleed hij twintig jaar later, ook door kanker. Mijn vader werd slechts 59 jaar en daar had ik opnieuw veel verdriet van.”

Heel belangrijk

“Inmiddels ben ik zelf moeder van een zoon en een dochter. Ze hebben hun oom nooit gekend, maar ik heb ze wel veel verhalen over hem verteld. Ook hebben mijn man en ik onze zoon als tweede naam Dennis gegeven. Ik denk dat mijn broer dat heel mooi zou hebben gevonden.
Het is al 33 jaar geleden dat hij overleed, maar ik denk nog vaak aan Dennis. Hij was zo’n bijzondere en positieve jongen. Ik ben alleen bang dat hij nooit heeft beseft hoe belangrijk hij voor anderen was. Zowel voor mij en mijn ouders als voor zijn vrienden. Een achterbuurjongen van ons vertelde mij bijvoorbeeld dat hij door het overlijden van Dennis opeens besefte dat het leven zomaar over kon zijn. Hij studeerde op dat moment en wilde daarna gaan werken, maar eigenlijk was het zijn grote droom om te gaan reizen. En door Dennis besloot hij dat ook te gaan doen. Ik weet zeker dat Dennis dat prachtig zou hebben gevonden…”

Meer weten over Jet en haar broer Dennis? In haar boek ‘De Kaper’ (Jet Hoogerwaard) vertelt ze hoe Dennis ziek werd en wat voor gevolgen dat op het gezin had. Kijk voor meer informatie op www.jethoogerwaard.nl.

Tekst: Renée Brouwer
Foto: eigen foto

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.