Ingrid werd in de sportschool gedrogeerd

5 juni 2023

Welke dag zal jij nooit vergeten? Elke week vertellen lezeressen over een bepaalde dag in hun leven die ze altijd bij zal blijven. Deze week is dat Ingrid (44) die op haar 21ste drugs in haar drankje kreeg na het sporten. “De sportschoolhouder beweerde dat ik zelf wat verkeerds had gegeten.”

Ingrid: “Het is al iets meer dan twintig jaar geleden, die ene maandagochtend in de sportschool. Ik had net lekker getraind en dronk na afloop nog een verse jus d’orange aan de bar. Dat deed ik altijd na mijn training en ondertussen maakte ik dan een praatje met één van de medewerkers.
Die ochtend stond er een man achter de bar. Hij was vriendelijk en vroeg of ik na mijn training niet nog even wat langer wilde blijven hangen, maar daar had ik geen tijd voor. Ik had nog een afspraak bij de nagelsalon en moest daarna mijn bed in, omdat ik ’s avonds mijn eerste nachtdienst bij mijn nieuwe werkgever in de zorg moest draaien. Snel ging ik dus weer weg, maar in de auto voelde ik me opeens niet goed.”

Helemaal zwart

“Terwijl ik reed, merkte ik dat mijn hart als een gek tekeer ging. Ook zag ik alles dubbel en ik dacht nog: vast te hard gesport. Eenmaal bij de nagelsalon vroeg de eigenaresse of het wel goed met mij ging. Ik vertelde dat ik wat last had van mijn training, maar dat kon het volgens haar niet zijn. ‘Kijk eens in de spiegel’, zei ze. ‘Je ogen zijn helemaal zwart.’
Een beetje verward staarde ik naar mezelf. De eigenaresse had gelijk. Mijn pupillen waren zo groot dat het net leek alsof ik zwarte ogen had. Ik schrok me kapot.”

Heel moe

“Omdat we dachten dat ik misschien een suikertekort had, stelde de nagelstyliste voor dat ik iets met suiker at. Haar moeder, die ook in de salon werkte, had nog een paar witte boterhammen met fruithagelslag, dus dat at ik snel op.
Helaas ging het daarna niet beter. Sterker nog, ik voelde me steeds slechter worden en heel moe. Even deed ik mijn ogen dicht en toen ik ze weer opendeed, was ik ervan overtuigd dat ik een uur had geslapen. Volgens de nagelstyliste waren er echter maar een paar minuten voorbijgegaan.”

Bloedtest

“Het gekke is dat ik van dat moment in die nagelsalon stukken mis. Wat ik me nog herinner, is dat de nagelstyliste zei dat mijn huisarts op mij wachtte. Blijkbaar had ik hem gebeld, dus toen ik weer ‘bij’ was, ging ik naar hem toe.
Hij wist niet wat hij zag toen ik voor hem stond. Ik was al jaren patiënt bij hem en gebruikte zelf helemaal geen drugs, maar door mijn klachten vermoedde hij dat er drugs in het spel was. Met spoed verwees hij me door naar de bloedprikpoli in het ziekenhuis. Bij de huisarts kwam ik opeens een vriendin van mij tegen. ‘Wat doe je hier?’ vroeg ik. Ze zei dat ze voor mij kwam. Ik had haar ook gebeld in de nagelsalon, maar dat was ik vergeten. Gelukkig kon ze met mij mee naar het ziekenhuis, want ik kon zelf niet meer rijden.”

Overdosis

“Uit een bloedtest bleek ik dat een overdosis amfetamine had binnengekregen. Deze drug wordt normaal gebruikt als ‘upper’, maar als je er te veel van neemt, kun je er heel moe en warrig van worden. Volgens de arts die mij onderzocht, was het goed dat ik meteen wat had gegeten en naar de huisarts en het ziekenhuis was gegaan. Als ik gewoon was gaan slapen, dan was ik waarschijnlijk niet meer wakker geworden.”

Gedrogeerd

“In de war hoorde ik het aan. Een overdosis? Ik? Hoe moest ik dat dan hebben binnengekregen? Ik had die ochtend alleen vla gegeten en wat water gedronken. En natuurlijk jus d’orange op de sportschool. Die jus d’orange… dacht ik, dat moest het natuurlijk zijn.
Omdat ik me erg slap voelde, nam mijn vriendin me mee naar huis. Ik woonde nog bij mijn ouders, maar zij waren op vakantie. Mijn arts zei daarom tegen mijn vriendin dat ze mij goed in de gaten moest houden. De amfetamine kon nog 20 uur doorwerken, dus ik mocht voorlopig niet autorijden en/of aan het verkeer deelnemen.”

Ontkenning
“Samen gingen we de volgende dag naar de sportschool om verhaal te halen. De sportschoolhouder leek niet verbaasd toen hij hoorde wat er gebeurd was. ‘Vast die vla’, zei hij direct. Zijn gezicht bleef strak in plooi en op dat moment wist ik: dit klopt niet! Jij weet meer.”

Aangifte

“Direct daarna deed ik aangifte bij de politie. Tenminste, dat probeerde ik, want de politie nam me niet echt serieus. Ze konden niks met mijn aangifte omdat er geen bewijzen waren. En dus droop ik weer af. Het was ontzettend frustrerend, want ik wist zeker dat iemand van de sportschool mij gedrogeerd had. Maar wie en waarom?”

Nog een slachtoffer

“De antwoorden kreeg ik een aantal weken later toen ik gebeld werd door de politie. De agent vertelde dat een vrouwelijke medewerker van dezelfde sportschool ook gedrogeerd was. Ze had aangifte gedaan en herinnerde zich mijn verhaal. Vandaar dat ze mijn telefoonnummer had doorgegeven aan de politie. De agent wilde graag weten of ik nog steeds aangifte wilde doen. Hoewel ik boos was dat de politie me eerder niet serieus nam, besloot ik het alsnog te doen.”

Schoonvader

“De politie startte een onderzoek en na nog een paar weken hoorde ik dat zij vermoedde dat de schoonvader van de sportschoolhouder de drugs in onze drankjes had gedaan. Waarschijnlijk om ons te verkrachten. Opeens begreep ik waarom die man achter de bar (‘de schoonvader’ dus) zo had aangedrongen dat ik wat langer bleef. Hij wachtte totdat de drugs bij mij insloeg, zodat hij zijn gang kon gaan. Dat de sportschoolhouder ontkende dat ik gedrogeerd was, viel ook op z’n plek. Hij was loyaal naar zijn schoonvader, dus probeerde hij de schuld bij mij neer te leggen.”

Geen bewijs
“Omdat alle sporen inmiddels weg waren, had de politie geen bewijs tegen de verdachte. Dat vond ik zo erg om te horen. Hij kwam er dus gewoon mee weg!”

Stoppen met sporten

“Na die gebeurtenis heb ik nooit meer gesport. Ik durfde het niet meer en was ook heel boos, dus ik besloot geen stap meer in de sportschool te zetten. Dat ik uiteindelijk alleen mezelf daarmee had, was jammer, maar ik wilde niks meer met die sportschoolwereld te maken hebben.”

Weerzien

“De dader heb ik trouwens nog één keer gezien, zeven jaar later. Ik woonde toen al aan de andere kant van het land, maar was die dag bij mijn moeder op bezoek. We gingen samen naar de markt en daar zag ik hem plotseling lopen. Ik voelde hoe mijn bloeddruk steeg, maar het ging zo snel allemaal dat ik niet zo goed wist wat ik moest doen. En voordat ik het wist, was hij alweer verdwenen.”

Waarschuwing

“Dat het al twintig jaar geleden is, lijkt misschien lang, maar voor mij blijft deze dag tekenend voor mijn leven. Zo let ik nog steeds heel goed op mijn drankje als ik ergens ben en zal ik nooit meer zomaar iets aannemen van een vreemde. Het blijft natuurlijk ook een bizar verhaal. Ik bedoel maar, welke vrouw verwacht nou dat ze moedwillig gedrogeerd wordt in de sportschool? Toch gebeurt het wel, dus ik wil iedereen als tip meegeven: let altijd op als je ergens bent. Ik ben er nog goed vanaf gekomen, maar dit wil je absoluut niet meemaken…”

Tekst: Renée Brouwer
Foto: Getty Images

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.