Elke verloor haar vader: ‘Zijn laatste vijf maanden waren de mooiste’

16 april 2021

Afscheid nemen van een dierbare doet altijd pijn. Soms kun je je erop voorbereiden, maar soms blijkt een gesprek met iemand totaal onverwacht de allerlaatste te zijn. Elke schreef haar vader een brief, vlak voor zijn dood.

Elke: “Mijn vader en ik hadden altijd een ijzersterke band. Zelfs toen ik een lastige puber werd, bleven papa en ik vier handen op een buik. Hij luisterde naar me, bleef rustig en gaf me advies, waardoor we er samen altijd wel weer uitkwamen.”

Leven niet vanzelfsprekend

“Een keiharde klap was het dan ook toen hij vertelde dat hij ziek was. Hij was pas vijftig jaar toen hij, veertien jaar geleden, voor het eerst kanker kreeg. Ik weet nog goed dat dit het moment was dat ik werd wakker geschud en alles uit het leven ben gaan halen. Ik realiseerde me dat het leven niet vanzelfsprekend is en dat gezondheid en familie voor mij met stip op een stonden van de dingen die ik belangrijk vind in het leven. Papa werd gelukkig weer beter, en ook toen de ziekte twee keer terugkwam, overleefde hij het.”

Vierde keer kanker

“De vierde keer kanker werd hem uiteindelijk fataal. De artsen ontdekten vorig jaar juli een hersentumor. Precies vijf maanden later is hij overleden. Zijn lichaam was op, hij kon niet nog een keer het gevecht aangaan. Het klinkt misschien gek, maar de laatste vijf maanden van zijn leven waren de allermooiste. We wisten niet hoe lang hij nog had, dus vanaf het moment dat we hoorden dat hij niet meer beter zou worden, zijn we nog meer alles uit het leven gaan halen. We wilden zoveel mogelijk herinneringen maken en het leven vieren. In september zijn we samen met mijn ouders, het gezin van mijn broer en mijn gezin op vakantie gegaan. De hele week was het 32 graden, dat is natuurlijk heel uitzonderlijk voor die tijd van het jaar. Alsof het zo moest zijn, zeiden we tegen elkaar. Ook gingen we om de week op vrijdagavond met z’n allen borrelen bij mijn ouders. Mijn vader is uiteindelijk op 17 december gestorven, 13 december vierden we nog samen kerst. Het zijn momenten waar ik met een lach op mijn gezicht aan terugdenk.”

Hard achteruit

“Wanneer je weet dat de tijd dringt, worden andere dingen opeens belangrijk. Ook ik liet me altijd meeslepen in de snelheid van het leven en stond niet genoeg stil bij de kleine dingen. De ziektes en naderende dood van mijn vader brachten me nieuwe inzichten. De laatste maanden ging hij hard achteruit. Mijn vader besloot de regie in eigen hand te houden en koos voor euthanasie. Daar zijn we altijd heel open en transparant over geweest. Dat heeft ons ontzettend geholpen en zorgden ervoor dat we geen dingen opkropten. Op een gegeven moment stond de datum vast waarop mijn vader zou overlijden. Dat maakte me natuurlijk verdrietig, maar gaf me tegelijkertijd ook veel rust. Het niet weten wanneer hij zou gaan, vond ik slopend. Iedere ochtend werd ik wakker en was ik bang dat ik een appje of telefoontje had gemist.”

Brief geschreven

“De laatste weken voor zijn dood sliep ik slecht. Vaak lag ik wakker omdat er door mijn hoofd schoot wat ik nog allemaal tegen mijn vader wilde zeggen. Ik besloot daarom alles op papier te zetten en deze brief aan hem voor te lezen. Het was een heel emotioneel en bijzonder moment, waarin ik hem bedankte voor alles wat we samen hadden gedaan en voor de geweldige vader die hij was. Ik ben heel blij dat ik dit heb gedaan, want ik wilde dat hij wist hoeveel ik van hem hield. Het was heel puur. We beseften allebei dat het afscheid zo dichtbij was, maar waren tegelijkertijd ook zo dankbaar voor ons leven samen.”

Vier het leven

“Er zijn nog genoeg momenten waarop ik mijn vader mis. Laatst waren mijn moeder en ik bijvoorbeeld jarig. Dat zijn confronterende dagen, je mist een heel belangrijk persoon. Toch heb ik wel het gevoel alsof ik mijn leven weer op kan pakken. Mijn vader heeft mij de belangrijkste lessen geleerd, waardoor ik met hem in mijn hart en gedachten verder kan gaan.

Ik ben ervan overtuigd dat dit komt omdat ik nog alles tegen hem heb kunnen zeggen wat ik wilde. Natuurlijk heeft niet iedereen die kans, maar ik wil iedereen op het hart drukken die kans wel te pakken als die er is. Maak herinneringen met de mensen van wie je houdt en vertel hen dat je ze liefhebt. Wacht niet tot iemand ziek is, maar vier het leven iedere dag. Niemand heeft je morgen beloofd.”

Tekst: Lisa Schoenmaker