Danielle overleefde een ernstig ongeluk: ‘In een flits werd het zwart voor mijn ogen’

15 juni 2021

Soms gebeurt er iets waardoor je in één klap je leven moet omgooien. Ruim tien jaar geleden werd het leven van Danielle door een zeer ernstig ongeluk compleet op zijn kop gezet.

Danielle: “25 februari 2010 is mijn leven in een klap overhoop gegooid. Letterlijk in één klap, want samen met mijn toenmalige vriend en twee anderen kregen ik een auto-ongeluk met een bizarre impact.”

Auto-ongeluk

“Ik was op Terschelling om mijn toenmalige vriend te bezoeken. Het leek ons leuk om samen met twee andere vrienden met een jeep over het strand te rijden. Zo gezegd, zo gedaan.

In een flits werd het zwart voor mijn ogen. Toen ik ze weer openden, lag ik in de zee. We hadden een ongeluk gehad waarbij ik via het zijraam het water was ingeslingerd. Ik had geen idee wat er was gebeurd en mijn lichaam schakelde over in een overlevingsstand. Het besef dat ik levensbedreigend gewond was, schoot geen seconde door mijn hoofd. Ik dacht dat ik enkel beurs was.”

Gebroken schedel

“Er werd een trauma-helikoper gebeld, maar vanwege de dichte mist kon die niet naar het eiland vliegen. Ik werd vanaf de boot met gillende sirenes naar het ziekenhuis in Groningen gebracht. Pas toen mijn ouders aan mijn bed stonden, besefte ik dat het foute boel was. Ik weet nog goed dat ik het raar vond dat mijn vader vroeg of ik mijn tenen nog kon bewegen. Waarom zou ik dat niet kunnen? Achteraf snap ik zijn vraag heel goed.

Ik had namelijk een gebroken nek, mijn schedel was van oor tot oor gebarsten, ik had hersenkneuzingen en bloedingen in mijn hersenen. Ook had ik een dubbele bekkenfractuur en waren mijn schaambeen, staartbeen en pink gebroken. Ik had een klaplong en aan de linkerkant van mijn gezicht werden steeds meer verlammingsverschijnselen zichtbaar. Aan mijn rechterkant hing mijn oorlel tot halverwege mijn oor los. Ik realiseer me maar al te goed dat ik ontzettend veel geluk heb dat ik dit kan navertellen.”

Lees ook: Marianne verloor haar broer door een verkeersongeluk

Revalidatiecentrum

“Er volgde een loodzware tijd. Toen ik er ook nog hersenvliesontsteking bijkreeg, heb ik me meermaals afgevraagd of het ooit allemaal goed zou komen. Ik zag mijn leven langzaamaan aan me voorbijgaan. Toch mocht ik na vijf heftige weken het ziekenhuis verruilen voor een revalidatiecentrum. Ik deelde de kamer met een vrouw die na een auto-ongeluk volledig verlamd was geraakt. Ik vond dat zo heftig om te zien, maar tegelijkertijd gaf het me een enorme drive. Als zij uit zo’n moeilijke situatie kon komen, dan moest het mij toch ook lukken?

Mentaal ging het in die periode best goed met me. Ik was vastberaden om zo sterk mogelijk uit deze situatie te komen, maar natuurlijk heb ik ook mijn moeilijke periodes gekend. Zo zal ik het moment nooit vergeten waarop de psycholoog een spiegel voor mij neerzette. Ik schrok zo erg toen ik zag dat mijn gezicht niet meer goed werkte. Opeens kwam het besef binnen dat dit blijvend was en mijn lach voor altijd scheef zou zijn. Ik heb alles bij elkaar geschreeuwd.”

Toekomst

“Het ongeluk is nu ruim elf jaar geleden en hoe gek het ook klinkt, ik kan met zekerheid zeggen dat het me sterker heeft gemaakt. Ik heb geleerd dat als ik iets wil, ik het kan bereiken. Zo heb ik tijdens mijn revalidatieproces de artsen meerdere keren versteld doen staan van mijn herstel. Ook sta ik veel positiever in het leven en besef ik als geen ander dat het belangrijk is om iets van het leven te maken. Ik deal iedere dag nog met de gevolgen van het ongeluk. Zo ben ik veel sneller vermoeid, is mijn geheugen veel minder goed en ben ik sneller prikkelbaar. Hierdoor maak ik veel bewustere keuzes in de dingen die ik wel en niet kan doen. Dat is zeker niet altijd makkelijk, maar zorgt er wel voor dat ik ben wie ik ben en daar ben ik trots op.

Na het ongeluk heb ik hele zware jaren gekend. Ik weet wat het is om als jonge vrouw te moeten vechten voor je leven en opnieuw je plekje in de maatschappij te moeten vinden. Toch kan ik nu zeggen dat ik echt gelukkig ben. Ik zie de toekomst met vertrouwen tegemoet, want linksom of rechtsom: ik kom er wel. Het leven is er om geleefd te worden, en daarom geniet ik er iedere dag van.”

Lees ook: De dochter van Hester werd halfzijdig verlamd wakker

Foto: Getty Images