Anita kreeg bijzonder bezoek: ‘Daar zat hij, op de grond’

28 maart 2024

Soms gebeuren er dingen die je niet kunt verklaren. Anita (36) kan erover meepraten. Na het overlijden van haar oma kreeg ze bezoek van iemand uit het verleden. Hoewel ze het niet kan bewijzen, heeft ze sterk het gevoel dat dat haar oma uit een vorig leven was.

Anita: “Omdat ik als nakomertje in een groot gezin geboren werd, sliep ik als jong meisje op een kleine, geïmproviseerde zolderkamer. Het had een afgezaagde deur en je kon er amper staan, maar het was míjn kamer waar ik erg trots op was. Helaas voelde ik me er als kind nooit echt prettig. Zo zag ik vaak donkere vlekken en schimmen als ik alleen was. Mijn moeder nam dat altijd serieus. Omdat ze zelf niks zag, had ze erg met mij te doen, want ze wilde niet dat ik bang was. Daarom zei ze dat ik maar hardop ‘Ga weg!’ moest zeggen en dat hielp. Een tijdje had ik nergens meer last van, totdat ik rond mijn tiende iets opmerkelijks meemaakte.”

Zwevende oma

“’s Nachts werd ik opeens wakker en vervolgens zag ik mijn oma zwevend door het dak komen. Ze zei verder niks en stak alleen haar hand naar mij uit. Het was zo’n bizarre en onwerkelijke situatie. Ik zag haar echt heel duidelijk en voelde dat ze mij mee wilde nemen naar de ‘andere kant’, oftewel: de plek waar je naartoe gaat als je doodgaat. Het gekke was dat mijn oma zelf nog helemaal niet overleden was. Ze leefde gewoon, maar we hadden niet zoveel contact met haar.
Uit angst sprong ik uit mijn bed en kroop naar een hoekje in mijn kamer. Ondertussen schudde ik steeds mijn hoofd. Ik wilde niet met haar mee en ik wilde ook niet dat ze bleef. Voordat ik het wist, was ze verdwenen. En het volgende wat ik me herinner, is dat ik de volgende ochtend weer wakker werd in mijn bed. Ik was zo in de war. Had ik het misschien gedroomd? Maar de ervaring was voor mijn gevoel levensecht geweest.”

Overleden

“De droom aan mijn oma vertellen, heb ik nooit gedaan. Doordat ik haar niet vaak zag, was daar geen mogelijkheid voor. En om eerlijk te zijn, vergat ik het ook een beetje, totdat ze vier jaar later overleed. Toen ze op sterven lag, zochten we haar als gezin nog één keer op. Ze sliep voornamelijk, maar op het moment dat ik haar hand pakte, opende ze haar ogen. Praten lukte helaas niet meer. Toch kon ik aan haar ogen zien dat ze het heel fijn vond dat ik er was. Vlak daarna overleed ze.”

VOC-tijd

“Een paar maanden daarna kreeg ik ’s nachts opnieuw bezoek. Dit keer was het niet mijn oma, maar een man met lang haar in een paardenstaart. Hij droeg een witte blouse met pofmouwen en had een soort kuitbroek aan. Daar zat hij op de grond, voor de kaptafel die ik van mijn oma had geërfd. Hij maakte geen contact en leek mij nog niet eens op te merken. In zijn handen had hij een stuk perkament dat hij met behulp van het kleine rode lichtje van mijn verlengsnoer op de grond probeerde te lezen. Tenminste, zo zag het eruit. Dat het lampje amper licht gaf, leek hem niet te deren.”

Niet bang

“Nieuwsgierig keek ik vanuit mijn bed naar hem. Ik had geen idee wat hij kwam doen, maar iets in mij zei dat hij uit de VOC-tijd uit de zeventiende of achttiende eeuw kwam. En dat ik een bepaalde connectie met hem had.
Plotseling verdween hij weer. Heel jammer, want gek genoeg vond ik zijn bezoek helemaal niet eng. Ik vond het wel raar, maar ik had niet het gevoel dat hij mij ergens mee naartoe wilde nemen. Hij was er gewoon even en ik had hem heel graag nog willen vragen wat hij kwam doen…”

Connectie

“Daarna heb ik niet meer zulke ervaringen gehad. Lange tijd vroeg ik me af wat de twee ervaringen konden betekenden en pas op volwassen leeftijd wist ik eindelijk het verband te leggen. Door het overlijden van mijn vader (hij was ziek) ging ik me namelijk verdiepen in het leven na de dood en reïncarnatie. Hoe meer ik las over het kiezen van je eigen leven en de dingen die je meemaakt, hoe sterker ik het gevoel kreeg dat mijn oma en de man uit de VOC-tijd verbonden waren met elkaar. Ik kan het helaas niet bewijzen, maar het zal me niks verbazen als mijn oma in een vorig leven die man is geweest. En dat we ooit in die periode samen hebben geleefd en dat ze in zijn hoedanigheid bij mij in dit leven op bezoek kwam. Waarom precies, daar ben ik nog steeds niet achter. Ook niet wat en waarom de man zat te lezen. Het lijkt me dus heel mooi om daar bijvoorbeeld door middel van regressietherapie achter te komen, want het kan niet anders dan dat er hier een verhaal achter zit. Daarom hoop ik ooit een nieuwe ervaring mee te maken. Wie weet wat er dan allemaal nog meer naar voren komt…”

Tekst: Renée Brouwer
Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.