Makelaar Mandy: ”We kunnen het ook anders oplossen’, zegt hij brutaal’

Tekst: Redactie Vriendin

15 mei 2025

Mandy (32) is single en werkt als makelaar in een kantoor in een middelgrote stad. Ze is verliefd op haar biseksuele maar getrouwde buurman Tijn. Mandy en Tijn leren elkaar steeds beter kennen…

Volg elke doordeweekse dag haar avonturen op Vriendin.nl.

Donderdag 15 mei

Maureen was weer lekker bezig vandaag. Ik vermoed dat ze haar roeping is misgelopen. Ze had fotomodel moeten worden. Of prinses. Vandaag droeg ze op kantoor een zonnebril. Een grote zwarte, met een niet te missen Chanel-logo op de zijkant. Telkens als ik met haar praatte, zag ik enkel die zwarte brillenglazen. Ze gaf me het gevoel dat ik haar onderdaan was. Nog even en ik moet haar schoenen poetsen. Het is al het einde van de middag. Ik ben onderweg in de kantoorauto en kom terug van een taxatie van een uniek pand: een appartement in een oude bakkerij. De grote gietijzeren oven is verwerkt in de hypermoderne keuken. Aan de buitenmuur zag ik nog de haken van de katrollen die werden gebruikt voor het binnen hijsen van de zakken meel. Vanavond komt Judith bij me eten, en ik moet nog alles doen. Naar de supermarkt, misschien een stoofschotel met paprika? Dan nog koken en oh, ja, ik moet dat energierapport nog doormailen naar die pandjesbaas. Niet vergeten. Ik grijp naast me. Het flesje water is weggerold. Misschien vanavond voor Judith ook een bak tiramisu kopen? En is er nog wijn?

Doffe klap

Boem. Een doffe klap. Ik schiet naar voren. De gordel blokkeert. Ik heb de auto voor me geraakt. Het is geen harde botsing, maar ik word flink wel door elkaar geschud. Gelukkig blijft mijn airbag dicht. De Audi voor me zet zijn knipperlicht uit naar rechts. Hij wil dat we van de weg afgaan. Ik doe het zelfde en volg hem. Gatverdamme. Ik moet boodschappen doen. Judith komt zo. En nu moet ik een schadeformulier invullen. Of zou het meevallen? ‘Jongedame.’ Voor me staat een man in een trendy spijkerbroek met daaroverheen een overhemd met bloemetjespatroon. Ik loop naar mijn Toyota Aygo. Zie een flinke barst in mijn bumper, wat krassen, en het glas van een koplamp is gebarsten. Ik kan er nog prima mee rijden en Hoeksteen Makelaardij heeft een allrisk-verzekering. ‘Had je niet gezien dat er voor mij een kat de weg overstak?’ Ik schud mijn hoofd. ‘Ik moest keihard remmen,’ verontschuldigt hij zich. ‘En ik was te laat’, knies ik. Samen bekijken we de Audi en de man in het bloemetjesgordijn maakt foto’s van mijn kenteken en de reclamesticker van Hoeksteen. Er zitten wat krassen op zijn bumper. Een witte, de rest is makkelijk weg te poetsen. Maar ik weet uit ervaring dat zelfs iets wat er onschuldig uitziet, soms honderden euro’s kan kosten. ‘Dat gaat wel een honderdje of twee doen als ik het laat repareren.’ Hij kijkt me aan. Een beetje brutaal. ‘Maar we kunnen het ook anders oplossen.’

Anders oplossen

Hij loopt naar de auto en net als ik denk dat hij een schadeformulier gaat pakken, komt hij terug met een visitekaartje. ‘Je hebt geluk,’ zegt hij. Erg knap is hij niet, maar hij ziet er verzorgd uit. Iets te veel zonnebank naar mijn zin. ‘Ik heb deze wagen al ingeruild. Als ik de bumper thuis zelf behandel met wat wax of schuurpapier, valt het amper op. En de nieuwe auto kost een fortuin, dus mijn garage zal niet moeilijk doen.’ Ik begrijp hem niet. Wat wil hij? Hij geeft me zijn kaartje, noteert mijn telefoonnummer en belt me even om het te checken. ‘Ik ben Jeroen.’ Hij steekt zijn hand uit. ‘En ik stel voor dat we deze schade vergeten. Jij moet wel naar de garage voor jouw auto. Maar ik laat het zitten. Je hebt mijn woord.’ Hij trekt weer die brutale grijns. ‘Maar ik wil wel een andere oplossing. Wat dacht je ervan om morgen samen te gaan eten? Jij betaalt het hoofdgerecht. Ik de drankjes. Dan maak je het ongemak toch een beetje goed.’ Ik staar hem aan. Bekijk het wonderlijke bloemetjesoverhemd. De sneakers. Op het asfalt verderop liggen een paar scherven van mijn koplamp. Mijn nek voelt wat raar. Vanavond maar pizza halen met Judith. Waarom denk ik nu aan haar? Ik raap de scherven van het wegdek om tijd te rekken voor ik antwoord geef. Ik was fout. Ik veroorzaakte de schade. ‘Oké,’ zeg ik tenslotte. ‘Waarom ook niet?’

Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.