
- Home
- Makelaar Mandy
- Makelaar Mandy: ‘Tijn verdient een gesprek. Echt praten’
Makelaar Mandy: ‘Tijn verdient een gesprek. Echt praten’
Tekst: Eveline Karman
12 juni 2025
Mandy (32) is single en werkt als makelaar in een kantoor in een middelgrote stad. Ze is verliefd op haar biseksuele maar getrouwde buurman Tijn. Mandy en Tijn leren elkaar steeds beter kennen…
Volg elke doordeweekse dag haar avonturen op Vriendin.nl.
Donderdag 12 juni
Ik heb de hele dag gewerkt, maar als je me nu vraagt wat ik precies heb gedaan, zou ik het niet kunnen zeggen. Mijn mailbox is opgeschoond, ik heb drie dossiers bijgewerkt en ergens halverwege de middag nog een telefoontje gepleegd met een verkoper in Amstelveen over een energielabel dat kwijt was. Maar mijn hoofd? Dat zat op standje mist. Ronald. De boer met de tractor. De one night stand uit de Aygo. En daarna de tweede night-stand naast de bar die ik met Saskia bezocht. Die man waar ik het nog steeds warm van krijg als ik aan hem denk. Zijn handen. Zijn lijf. Zijn geur — ruig, aards, een beetje diesel, een beetje stal. Alles in mij riep: doe dit niet. En toch. Afgelopen vrijdag, in die kroeg,kwam hij op me af alsof hij me al die tijd op de radar had gehouden. Alsof we gewoon de draad weer konden oppakken. En ik? Ik liet het gebeuren. Het was fantastisch. Onverantwoord. Maar fantastisch. En Saskia heeft het niet eens gemerkt. Toen ik terugkwam vanuit het fietsenhok en de muziek weer door de boxen dreunde, stond ze op de dansvloer, haar armen boven haar hoofd en een stralende lach toen ze me zag. Nu wil Ronald meer. Hij heeft me een bericht gestuurd — niet op WhatsApp, maar per sms. Wie doet dat nog? ‘Heb je genoten? Ik wil je nog een keer proeven. Laat je iets weten?’ Ik heb nog niet gereageerd.
Tijn
Tijn. Zodra ik aan hem denk, krijg ik kippenvel. Zijn aanrakingen van gisteren zitten nog in mijn lijf. De fietsenkelder. De adem die stokte in mijn keel toen hij me daar tegen de muur drukte. Zijn handen die mijn dijen streelden alsof hij me nooit meer wilde loslaten. En toch — zelfs tussen de versnelde hartslagen was er die ene gedachte. Wat doen we? Want wat zijn wij, Tijn en ik? We zijn verliefd, dat weet ik zeker. Maar liefde zonder ruimte om vrijuit te ademen is geen liefde, toch? Het is smokkelen. Fluisteren. Leven tussen de regels. En ik weet niet hoe lang ik dat volhoud. Hoe lang hij dat volhoudt. En Ronald… hij is het tegenovergestelde. Recht voor z’n raap. Wild. Maar ook getrouwd. Met een vrouw, met een bedrijf, met een leven dat ver van het mijne ligt. Het zou nooit werken, dat weet ik heus wel. Toch? Toch. Wat een zootje. Ik zucht. Draai mijn haar op in een speld en open de koelkast. Ik heb geen honger, maar ik wil iets. Een blikje bruiswater dan maar. Yuzu-limoen. Sinds wanneer ben ik iemand die bruiswater met yuzu koopt? Misschien sinds ik niet meer weet wie ik ben als niemand kijkt.
Alles komt
Ik neem een slok en kijk naar de muur. Een witte muur met een foto van Robin, Judiths kleine grote man, die een ijsje eet in de speeltuin. Onbevangen. Klein. Alles voor zich. Wat wil ik? Dat is de vraag die zich al de hele dag aan me opdringt. Wat wil ik met Ronald? Wat wil ik met Tijn? Wat wil ik met mezelf? Misschien is het het veiligst om Ronald te bewaren als een herinnering. Een heerlijke, verboden herinnering in mijn hoofd. Iets wat me eraan herinnert dat ik nog lééf. Maar niet iets wat ik najaag. Geen derde keer. Tenzij het vanzelf gebeurt. Spontaan. En alleen als het op dat moment goed voelt. In ieder geval geen sms terug. Laat hem maar denken. Laat het maar in het grote niets oplossen in de tijd. En Tijn? Tijn verdient een gesprek. Echt praten. Niet fluisteren tussen gestolen momenten. Hij wil dat ook, zei hij gisteren. Misschien moeten we binnenkort ergens heen. Met z’n tweeën. Buiten de stad. Geen fietsenkelder. Geen haast. Geen deuren om dicht te schoppen. Gewoon praten. Kijken wat we hebben. En of we dat kunnen houden. Ik neem nog een slok, raar spul trouwens, en sluit mijn ogen. Mijn hoofd voelt vol, maar ook een beetje lichter nu. Geen beslissingen vandaag. Alleen voelen. Alles komt. Alles wijst zich vanzelf. Misschien.
Foto: Getty Images
Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.
Uit andere media
Meer van Eveline