Neuroloog
6 mei 2013
Nu alle ziekenhuisbezoeken voorlopig voorbij lijken te zijn, bekruipt een gevoel van angst Angelique. En dit gevoel blijkt niet geheel ongegrond…
Nu alle ziekenhuisbezoeken voorlopig voorbij lijken te zijn, bekruipt een gevoel van angst Angelique. En dit gevoel blijkt niet geheel ongegrond…
Hoewel ik blij ben dat we niet zo vaak naar het ziekenhuis hoeven voor chemo, bloedprikken, of andere ziekte-gerelateerde behandelingen of controles, voelt het soms best gek. Een jaar lang wisten we waar we naar toe werkten en was het allemaal een vast stramien met als rode draad de weg naar genezing. Nu de teugels wat losser zitten en er meer ruimte is voor nadenken, krijgt soms de angst de overhand. En hoewel ik me niet wil laten leiden door angst voor wat misschien wel of niet gaat komen, is het toch een onvermijdelijke gedachten die me besluipt.
Zo merkten we al vrij snel nadat we thuis kwamen dat Kyra haar sluitspier niet geheel onder controle had. Om nu niet direct de kanker overal de schuld van te geven – want laten we wel zijn; ze is 4 en kan soms verschrikkelijk gemakzuchtig zijn – besloten we het even aan te kijken. Maar in mijn achterhoofd speelde de gedachte wel wat nou als de bestraling de zenuwen wel had beschadigd? We gaven haar toch extra aanwijzingen en gingen zelf weer haar billen afvegen na het toiletbezoek. Maar haar onderbroek bleef vies. Ik merkte dat ze ook tijdens het plassen vieze billen kreeg. Dus met de oncoloog spraken we af dat er een consult kwam met de neuroloog.
Afgelopen week was het zover en reden we wederom de o-zo bekende weg richting het ziekenhuis. Nadat de arts-assistent Kyra had nagekeken en met de neuroloog had gesproken, kwamen ze toch tot dezelfde conclusie: de zenuwwortels zijn beschadigd. De mate waarin kunnen ze niet vaststellen. Of het beter zal worden, kunnen ze ook niet vaststellen. Dat is iets wat de tijd zal moeten uitwijzen. Dus moeten we nu ook naar de uroloog, waar haar blaasfunctie wordt nagekeken. De kans bestaat dat ze haar blaas niet volledig leeg plast, waardoor kans op infecties groot is.
Onderweg naar huis werd het ons wederom duidelijk dat we er nog lang niet zijn…Maar ja, deze beschadiging is voor haar niet prettig, maar als dit alles is… Ik teken er voor!
