Het k-woord
31 maart 2014
Angelique is op het schoolplein van haar dochtertje en is met stomheid geslagen door wat ze allemaal hoort…
Angelique is op het schoolplein van haar dochtertje en is met stomheid geslagen door wat ze allemaal hoort…
Het is scheldwoord nummer één tegenwoordig: het k-woord. Overal hoor ik mensen het woord of een verlengde hiervan zeggen alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Niet alleen volwassenen gebruiken het woord met het grootste gemak, ook uit de monden van kinderen is het net zo normaal als het zeggen van het woord “banaan’’. Hoewel ik soms ook flink van leer kan trekken, is het nooit bij mij opgekomen om te smijten met een dodelijke ziekte die je je ergste vijand niet toewenst.
Wanneer ik het schoolplein oploop om mijn dochter op te halen, stromen de klassen leeg. Kinderen in de leeftijd van 4 tot 12 jaar rennen kriskras door elkaar, en hier en daar worden er wat kleuters onder de voet gelopen. Mijn oog valt op een groepje jongens van hooguit 11 jaar. Ze hebben een woordenwisseling met een meisje. Er wordt wat heen en weer gezegd en het meisje besluit er een vriendinnetje bij te halen. Ook het vriendinnetje zegt wat tegen de jongens, en al snel wordt de sfeer grimmig. Om de 2 meisjes staan nu meerdere kinderen en de jongens staan nog steeds uitdagend op hetzelfde plekje te ‘hangen’. “Moet je hier komen als je durft!”hoor ik uit kamp meisjes komen. “Je moet je k-kop houden, k-h!” (je mag de woorden zelf invullen) hoor ik één van de jongens over het speelplein schreeuwen. Op het schoolplein zijn leraren, ouders en kinderen aanwezig, maar niemand die hier wat van zegt. Ik ben met stomheid geslagen en het duurt even voordat ik in de gaten heb dat ik niet de enige ben die geraakt is door de harde woorden van het jongetje. Hij heeft waarschijnlijk geen idee wat hij net had geroepen.
Eén van de meisjes krimpt zichtbaar ineen en druipt zwijgend met de staart tussen haar benen af. Aan haar houding zie ik dat zij weet wat het k-woord inhoudt. Welke pijn, narigheid en ellende er schuilt achter dit simpele 6 letterwoord. Het jongetje staat triomfantelijk in de hoek en bekijkt het weggelopen meisje, alsof hij net een belangrijk gevecht heeft gewonnen. En ik? Ik moet de drang onderdrukken om op de jongen af te stappen en hem door elkaar te schudden, om hem mee te nemen naar een wereld niet ver van de zijne, waar het K-woord een akelige realiteit is. Maar dat mag niet, dus draai ik me om, naar de eerste de beste juf om mijn beklag te doen.
