Makelaar Mandy: ‘We moeten vooral niets forceren. Maar het is lastig. Ik vind je leuk’
Mandy (32) is single en werkt als makelaar in een kantoor in een middelgrote stad. Tijn, haar biseksuele minnaar, heeft hun relatie on hold gezet. Mandy is er kapot van. En hoe gaat het verder op kantoor met haar nieuwe collega?
Volg elke doordeweekse dag haar avonturen op Vriendin.nl.
Donderdag 27 november
08:38. Ik zet mijn mok neer. Maureen tikt precies op tijd tegen mijn bureau.
‘Vijf minuten,’ zegt ze. ‘Kort maar krachtig.’ We staan in het keukentje. Ze bijt op haar lip en opent haar mond. ‘Ik wil niets verstoppen bij mij.’
‘Eens,’ zeg ik. ‘We moeten vooral niets forceren. Maar het is lastig. Ik vind je leuk. Erg leuk.’ Ik denk aan de keren dat ik thuis alleen in bed lag, verhit en voldaan, en dat mijn gedachten bij haar waren. ‘Maar ik ben hetero. Denk ik. En ik ben te druk met daten, misschien ook wel te druk met verliefd zijn om in die puinhoop ruimte voor jou te maken.’ Ik kijk haar aan. Hef mijn arm en streel haar.
Ze sluit haar ogen en knikt. ‘Als het ooit wél een keer verder gaat, dan is dat omdat jij dat wilt.’
‘En jij,’ zeg ik.
‘En ik,’ herhaalt ze. ‘Maar dat is vast geen puzzel voor je.’ Haar hand raakt mijn onderarm. Kalm. Bewust. Ze haalt hem weg. ‘Oké. Dit is nu besproken. We gaan aan het werk.’ Ze drukt een zachte zoen op mijn wang. Ik gloei. Zal ik haar hand grijpen en haar tegen me aan drukken?
Dan gaat de deur open en wervelt Eva binnen, vandaag in een rokje tot net onder haar slipje.
Ping. Mijn moeder.
Vanmiddag wandel-date staat. Ik neem géén klankschaal mee, wel pepermunt. 😉. Kus, mam.
Kies voor jezelf. En loop rustig in je schoenen en niet te hard van stapel. Als het stom voelt: omdraaien is óók winnen.
Twee puntjes.
Deal. En ja: ik eet vanavond fatsoenlijk. Dan hoef je het niet meer te vragen. Beloofd.
Wat een hotline vandaag
Rond elven trilt mijn telefoon. Ingvar. Wat een hotline vandaag. Ik zou bijna vergeten dat ik omzet moet draaien voor Nick, alhoewel hij niet mag klagen.
Vandaag laat ik jou kijken en beslissen. Morgen laat jij mij kiezen.
Er zit een foto bij: een overhemd met drie knopen open, heupbot scherp, broekriem één gaatje los. Zijn hand plat op zijn onderbuik, pees zichtbaar, adem ingehouden. Geen hoofd. Alleen lijf en intentie.
Tel tot tien met mij. Daarna leg je je telefoon weg.
Ik tel. Ik leg mijn mobieltje neer. Mijn buik doet mee. Dit is leuk. Spannend. Eva zit te tikken. Ik kijk naar een Zweedse Viking met een losgeknoopte broek. Ik adem diep in.
Nog een ping.
En nu mag jij zeggen waar mijn volgende foto naartoe gaat. Your wish is my command. Morgen mag ik weer bepalen, maar jij bepaalt altijd jouw grens.
Half twee. Ik loop naar buiten voor brood. Bij terugkomst knippert mijn telefoon. Judith.
Paniek. Robin is bij therapie weggelopen. Hij is boos op die stomme oefening. Ik ben onderweg.
Ik bel haar meteen. ‘Waar is hij het vaakst naartoe gerend als hij klaar is met de wereld?’
‘Speelveldje achter de school. Of boekwinkel bij het plein.’
‘Ik neem het plein. Jij het veldje. App als je hem ziet.’
Ik trek mijn jas weer aan en vlucht met een snelle uitleg naar buiten.
Ademen
Bij de boekwinkel zie ik hem staan. Capuchon half op. Handen in zijn jaszakken, kaak strak.
‘Hé held,’ zeg ik. ‘Ik wilde je net uitnodigen voor een nieuwe pizzaronde. Maar het gaat niet lukken als jij nu niet even ademhaalt. Dan zit ik met huilende, kleffe pizza’s.’
Hij grimast kort, corrigeert zich en zucht. ‘Ze wilden dat ik moest… tekenen wat ik voel. Maar ik voel niks.’
‘Oké. Dan tekenen we een tennisracket. Of een draak. Dat mens weet toch niet wat jij denkt. Nu drie keer inademen. Vier keer uit. We doen het samen.’
We ademen. Hij doet mee.
‘Wil je dat ik mama bel?’
‘Nee.’
‘Deal. We lopen naar mijn werk. Dan zet ik een kop thee voor je. Jij mag een huis uitkiezen uit de etalage waar je later wilt wonen. En daarna breng ik je naar je moeder. En ik zeg tegen de therapeut dat ze jou voortaan eerst vraagt of je iets wil. Niet andersom.’
‘Oké,’ zegt hij. Zijn schouders zakken. We lopen.
Eenmaal binnen laat ik Judith weten: Gevonden bij de boekwinkel. Alles oké. Kom je hem halen?
Ik kom eraan met Fien. Dank je, stuurt ze. Een hartje erachteraan.
Eenmaal thuis zet ik water op. Mijn moeder appt:
Mini-paniek gehad om de ‘wat als ik struikel’-gedachte. Opgelost met een bankje. Verder fijn gekletst. Hij pakte mijn hand. Dat was voor nu genoeg.
Goed zo. Ik ben je levende hulplijn, typ ik.
Ik zet de thee op tafel en controleer mijn telefoon voordat hij uit gaat. Een appje van Maureen.
Dank voor vanmorgen. Jij was duidelijk. Dat maakt mij rustig.
Ik glimlach. Geen drama. Precies genoeg.
Dan haal ik brood uit de vriezer en ping Ingvar terug.
Ik wil dat je je broek verder openknoopt. Ik wil een erectie. Je hand erover, hij is (nog) bedekt.
Ik kleed me uit, trek mijn pyjama aan en wacht op de foto.
Saskia
Wist je dat je Mandy’s vriendin Saskia nu ook wekelijks kunt volgen? Saskia (37) is bewust single, al hecht zij aan haar vaste ‘scharrels’. Als freelance retailcoach traint zij winkelteams en doorkruist daarvoor heel Nederland. De vrijgevochten Saskia vond in makelaar Mandy haar beste vriendin, bij wie ze altijd terecht kan – al kan het soms ook flink botsen. Saskia laveert door het leven en probeert daarin de beste keuzes te maken. Maar of ze daarin slaagt?
Volg haar avonturen elke dinsdag en vrijdag in de Vriendin Club!
LEES OOK
Mandy (32) werkt als makelaar in een middelgrote stad en is kersvers single. Na de eerste paar zware weken vol verdriet, klimt ze langzaam weer op.
Volg Mandy’s avonturen van maandag t/m vrijdag
Uit andere media
