
- Home
- Makelaar Mandy
- Makelaar Mandy: ‘Mijn blik blijft hangen aan het gezicht op de foto. Hij’
Makelaar Mandy: ‘Mijn blik blijft hangen aan het gezicht op de foto. Hij’
Tekst: Redactie Vriendin
15 augustus 2025
Mandy (32) is single en werkt als makelaar in een kantoor in een middelgrote stad. Mandy heeft een verhouding met haar biseksuele buurman Tijn. En wat wil haar nieuwe baas toch van haar? Of verbeeldt ze zich dat?
Volg elke doordeweekse dag haar avonturen op Vriendin.nl.
Vrijdag 15 augustus
De ochtend voelt gewoon. Ik zet koffie, schuif papieren recht op mijn bureau, beantwoord wat mailtjes. Het lijkt een normale vrijdag, tot ik de post doorneem. Maureen heeft alles gesorteerd. Twee facturen die ik moet accorderen. Een bedankkaartje van een gelukkige koper. En een dunne, grijze envelop zonder afzender. Geen logo, geen stempel. Alleen mijn naam, handgeschreven, met in een wat slordig handschrift het woord ‘Persoonlijk’ erboven. Ik scheur hem open, zonder erbij na te denken.
Binnenin zit een enkel krantenknipsel. Uit een landelijke krant, grof uitgeknipt, de datum is van vier dagen geleden. Er zit geen briefje bij. Ik vouw het knipsel open. Mijn blik blijft hangen aan het gezicht op de foto.
Hij.
Mijn adem stokt.
Die nacht
Ik herken hem meteen, ook al is het twee jaar geleden. De man van die nacht. Ik woonde nog samen. Ik verveelde me met Jelle en wilde die avond dansen. Mezelf verliezen in een wilde nacht met muziek die me in trance zou brengen. Deze man was toen spannend. Fout. Nu staat zijn naam in grote, vette letters boven de foto. Bekende naam duikt opnieuw op in omstreden strafdossier.
Mijn vingers trillen.
Niemand weet dit. Niemand weet dat ik die avond voor het eerst – en meteen voor het laatst – drugs gebruikte. Dat ik toen alles kwijt was, ook mezelf.
Wat betekent dit knipsel? Waarom stuurt iemand mij dit? Zou hij het zelf zijn? Ik ben natuurlijk eenvoudig te googelen… Heb ik mijn naam toen eigenlijk wel genoemd?
Ik vouw het knipsel dubbel, dan weer open. Alsof het verdwijnen kan door hem nog een keer te bekijken. Er staat niets bij. Geen afzender. Ik zie alleen zijn gezicht dat me vanaf het papier aanstaart en dat mijn hart totaal op hol brengt en mijn keel in een wurggreep houdt.
Ik stop het knipsel terug in de envelop en schuif die in mijn bureaula. Alsof de la de herinnering mee kan opsluiten.
Senior makelaar
Op kantoor probeer ik normaal te doen. Mijn collega komt naar me toe, leunt tegen mijn bureau. Hij is iets jonger dan ik, rustig, altijd correct gekleed.
‘Senior makelaar,’ zegt hij met een glimlach. ‘Gefeliciteerd.’
‘Dank je,’ zeg ik.
Hij schuift zijn handen in zijn zakken. ‘Ik geef toe… ik had stiekem gehoopt dat die promotie naar mij zou gaan.’
Ik kijk op.
Hij haast zich: ‘Niet dat jij het niet verdient! Echt niet. Jij sleept klanten binnen waar ik alleen maar van kan dromen.’
Ik glimlach. ‘Het is oké dat je dat zegt. Ik zou hetzelfde hebben gevoeld.’
Hij knikt. ‘Maar ik meen het. Jij bent goed. En… als je wat van je nieuwe ‘senior’-klusjes wilt doorschuiven, ik bied me aan.’
Ik lach, maar het raakt me – zijn eerlijkheid, de schaduw van teleurstelling. ‘Ik zal je nodig hebben,’ zeg ik. ‘Reken daar maar op.’
Maureen
Nog voor ik mijn koffie kan pakken, zwaait Maureen met een map.
‘Overleg, Mandy?’
Ze staat naast mijn bureau in een zachtblauwe blouse, zakelijk glimlachend.
Ik volg haar naar haar plek. Ze legt een map open, strak geordend. ‘Je eerste senior-klus. Het huis aan de IJsselkade. De eigenaar wil een verkoopplan dat perfect is. Geen amateurs, Mandy.’
Ze schuift me een schema toe, haar blik fel. ‘Je hebt drie dagen. Ik wil updates, en graag in mijn stijl: strak, zakelijk, overtuigend.’
Ik knik, maak aantekeningen, zeg automatisch ‘natuurlijk’.
Maar in mijn hoofd blijft dat gezicht op dat krantenknipsel flitsen.
Terug aan mijn bureau typ ik een mail, plan een bezichtiging. Mijn handen doen het werk, maar ik ben er niet echt.
Wie stuurde dit?
Waarom nu?
’s Avonds zit ik op de bank. Mijn tas met de envelop erin staat twee meter bij me vandaan, maar het voelt alsof hij gloeit.
Ik maak thee, maar laat hem koud worden.
Dan trilt mijn telefoon.
Tijn.
Slechts drie woorden.
We moeten praten.
Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.
LEES OOK
Uit andere media
Meer van Redactie