Stefanie: ‘Dan biedt onze oudste dochter aan een weekendje bij haar te komen’

22 juli 2020

“Leuke accommodatie in eigen land, maar voor 1.879,00 euro per week! Vakantieparken hebben het tijdens de lockdown vast niet gemakkelijk gehad, maar deze prijs gaat mij te ver.

Corona heeft veel teweeggebracht. Wij zijn persoonlijk niet getroffen. Wel moesten we halsoverkop een nieuwe oppas zoeken. Onze oude, vertrouwde oppas durfde het wegens gezondheidsproblemen niet meer aan. Vlak voor de vakantie vonden we een nieuwe adresje. Adriana wilde wel naar deze oppas. Toch wilden wij haar daar niet gelijk hele dagen onderbrengen.

Vakantie

Door COVID-19 hadden we nog geen vakantie geboekt. Daarom besloten Dirk en ik samen maar één week vakantie te nemen, zodat er in de overige schoolvakantieweken altijd één van ons bij Adriana kan zijn. Misschien overnachten we in de overkoepelende week een keer in een bed & breakfast, maar het dure vakantieoord laten we aan ons voorbij gaan.

Ik ben als eerst aan de beurt en raak mijn stress niet direct kwijt. Ik zit nog in het stramien van vroeg opstaan, was afhalen, boterhammen smeren, stofzuigen. Voor Adriana probeer ik een vakantiegevoel te creëren. Ze gaat naar een ponydag en speelt met vriendinnetjes. Ik maak met haar een kartonnen caviadoolhof, we gaan naar de bioscoop, bezoeken een strandje in de buurt en spelen eindeloos back-gammon.

Mooi plekje

Dan biedt onze oudste dochter aan een weekendje bij haar te komen.
We pakken tassen in alsof we een week blijven. Het zonnetje schijnt en als we bij onze dochter aankomen staat de koffie klaar. We eten een frietje en gaan het bos in waar we op een kudde grote grazers stuiten. Wat woont onze dochter toch mooi. Even zoeken we naar uitstapjes in de omgeving, maar eigenlijk hebben we geen zin om overal naartoe te vliegen. We kijken een film en spelen potjes Rummikub.

’s Morgens eten we broodjes en maken weer een wandeling. Dit keer gaan onze dochters op de skeelers en lopen Dirk en ik achter hen aan. Adriana kan haar geluk niet op met al die paarden in de omgeving.
We rusten uit in het nieuwe zithoekje achter huis. De vlinderstruik doet zijn naam eer aan. Dagpauwogen fladderen af en aan. Ik ben blij voor mijn dochter en haar vriend dat ze een mooi plekje hebben.

Ongemerkt ben ik gaan ontspannen. Ik kan mezelf zijn en hoef niets.
Als we weer thuis zijn, is Adriana verdrietig.
‘Bel haar maar’ zeg ik, omdat ze haar zus mist. Volgens mij heeft Adriana niet eens behoefte aan een duur vakantiepark.

Over Stefanie

Stefanie (46) adopteerde de kinderen van haar vriend. Negen jaar geleden kregen zij en haar partner samen nog een dochter. De adoptiekinderen zijn intussen uitgevlogen. Er is zowel intens als afstandelijk contact met de kinderen die het ouderlijk huis hebben verlaten, maar de verbinding met hen blijft hoe dan ook bestaan. Thuis zorgt de jongste telg voor gelukkige en knusse momenten. Na jaren worstelen gaat Stefanie steeds beter om met de balans tussen geluk en verdriet. Lees alle blogs van Stefanie op Vriendin.nl/stefanie