Stefanie: ‘‘BFF mama en Adriana’ staat erop met allemaal hartjes erbij’
23 januari 2020
Het jaar is nog maar nauwelijks begonnen of ik ben alweer toe aan een nieuwe start. Terwijl ik zo goed bezig was: Ik heb in 2019 de psychotherapie afgesloten.
Het jaar is nog maar nauwelijks begonnen of ik ben alweer toe aan een nieuwe start. Terwijl ik zo goed bezig was: Ik heb in 2019 de psychotherapie afgesloten.
Positief verdergaan
Nu kan ik realistischer naar onze gezinssituatie kijken, zonder emotioneel in te storten. Ook ben ik begonnen aan een behandeling tegen het carpale-tunnelsyndroom om de pijn in mijn hand en pols tegen te gaan en ik heb weer een kinderverhaal geschreven. Dat ik oma ben geworden, maar die rol niet kan vervullen, heb ik op een liefdevolle manier een plekje gegeven. Ik kan nu beredeneren dat hartverscheurende gevoelens doorwerken als je adoptiekinderen volwassen zijn. Daar heb ik geen invloed op. In plaats van verbitterd stil te blijven staan, kies ik ervoor om positief verder te gaan.
Griep
Pijnlijke situaties kunnen zelfs waardevol zijn als je kind ze met je deelt.
Mijn jongste adoptiedochter worstelt soms met zichzelf. En ze is boos over de oneerlijke start die zij als baby kreeg. Maar zij laat mij wel binnen in haar gevoelsleven. Hierdoor ontstaat er begrip en kan er hulp ingeschakeld worden. Mijn dochter knokt zichzelf vooruit. Af en toe valt ze een stapje terug om vervolgens weer te groeien.
Zo golft het altijd door als je kinderen hebt. Ook als ze meerderjarig zijn. Ik kan het hebben, totdat ik word uitgeschakeld door griep. Ineens gaat alle energie noodgedwongen terug naar mezelf. Die lichamelijke zwakte maakt mijn geest ook weker, alsof ik niets meer aan kan. Dit is gewoon een virus, maar volgens Dirk moet ik ook eens met mijn overgangsklachten, zoals vermoeidheid en stijfheid naar de huisarts. Misschien is dat goed; een sterk lichaam is een pantser voor je geest.
‘BFF mama en Adriana’
Als ik beter ben laat ik bloed prikken, pak ik de phystrac-tractiebehandelingen aan mijn hand en pols weer op en ga ik meer bewegen. Ook zorg ik ervoor dat ik mijn schrijfmomentjes neem, want doen wat dicht bij jezelf ligt, is de beste remedie.
‘Ping’ Een appje van mijn oudste dochter. Ze vraagt of het al wat beter gaat.
Ondertussen drukt mijn jongste kind een prachtige, zelfgemaakte kaart onder mijn neus.
‘BFF mama en Adriana’ staat erop met allemaal hartjes erbij.
En wat ruikt het hier ineens heerlijk. Dirk is speciaal voor mij tomatensoep aan het koken.
Hoe erg het leven ook is, je kunt er altijd iets positiefs uithalen en een aanleiding vinden voor een nieuwe start. Maar nu eerst uitzieken van een ordinaire griep.
Over Stefanie
Stefanie (46) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. Acht jaar geleden kregen zij samen Adriana. De adoptiekinderen zijn intussen uitgevlogen. Er is zowel intens als afstandelijk contact met de kinderen die het ouderlijk huis hebben verlaten, maar de verbinding met hen blijft hoe dan ook bestaan. Thuis zorgt de jongste telg voor gelukkige en knusse momenten. Na jaren worstelen gaat Stefanie steeds beter om met de balans tussen geluk en verdriet. Lees alle blogs van Stefanie op Vriendin.nl/stefanie.
Lees ook: Stefanie: ‘Bij het babynieuws, op de drempel van 2020, spongen er toch tranen in mijn ogen’
