Als je helemaal zen wilt zijn, hoort te veel en ongezond eten daar niet bij. Ik at regelmatig chocolade en andere suikerhoudende lekkernijen. Het ging me tegen staan.
Op zolder heeft Adriana een speelkamertje. Het is daar een puinhoop. Tijd om eens grondig op te ruimen. Ik sorteer: kraaltjes, barbies, lego, gummetjes, kaarten, haarelastiekjes, armbandjes, poppenhuismeubeltjes, tasjes en sleutelhangers.
Ik kwam er achter dat je geen Boeddhist of kloosterzuster hoeft te zijn om te mediteren of liefdevolle vriendelijkheid te beoefenen. Er waren moeilijkheden in ons samengestelde gezin met adoptiekinderen. Mijn gevoel ging een eigen leven leiden. Ik werd angstig.
Ik heb er zin in, net als Adriana. Mijn dochter heeft haar cap al op als we naar de manege rijden.
Voor Adriana is het de eerste keer Efteling. Ik ging er toen ik klein was op familiedagen al naartoe met mijn ouders, zussen, neven, nichten, ooms en tantes.
Ik begrijp best dat niet iedereen dieren kan of wil houden. Wel vind ik het fijn voor kinderen als zij met dieren opgroeien. Maar weet waar je aan begint…
‘Doe je de deur op de haak of zal ik hem op slot draaien?’ vraag ik, voordat ik van huis ga. ‘Dat komt wel goed’, antwoordt Dirk en knipogend werkt hij mij de deur uit. Ik ga maar niet terug naar binnen om te zeggen dat Adriana haar tanden nog moet poetsen.
‘Wat een timing’, zeg ik als Dirk en ik tegelijk thuis komen. Met mijn jas nog aan trippel ik naar boven om de wasmachine aan te zetten. Als ik weer naar beneden ga, neem ik Adriana’s pyjama vast mee. De routine van een groot gezin zit er nog steeds in.
‘Ik wil niet dat jij dood gaat’ zegt Adriana ineens. Ik lig bij haar in bed en dacht dat ze al bijna sliep. ‘Iedereen gaat dood’, zeg ik ‘…maar ik ben nog lang niet van plan om te gaan, hoor.’
Zaterdagochtend zat er een dennenappel in mijn keel en er prikten spelden onder mijn huid. Ik kon amper uit bed komen, want mijn hoofd bonkte en mijn spieren waren stijf.
