Stefanie

Stefanie

Stefanie: ‘Abnormaal is het nieuwe normaal’

'Hoe laat moet je uit bed?’ blijft gewoontegetrouw mijn standaardvraag aan Dirk. ‘Normale tijd,’ antwoordt hij. ‘Wat is de normale tijd?’ Ik weet het niet meer; abnormaal is het nieuwe normaal.
Stefanie

Stefanie: ‘Onze lach rolt de verlaten straat in’

Alsof de zon met het coronavirus spot, blijft ze vrolijk schijnen. We moeten even naar buiten. Niet alleen voor de nodige vitamine D, maar ook om te bewegen.
Stefanie

Stefanie: ‘Deze tijd zal de geschiedenisboeken ingaan’

Adriana schrijft woorden van een lijstje over en maakt daar zinnetjes mee. IJverig werkt ze aan deze taak uit het werkboekje voor week één.
Stefanie

Stefanie: ‘Het lijden van mijn kinderen doet pijn, maar ik heb er geen controle over’

Ik kan het tot 6 uur rekken. Dan gaat het licht aan. Dirk wordt ook wakker gemaakt; Adriana is jarig.
Stefanie

Stefanie: ‘Maar dan is mijn zondagochtendgevoel abrupt verdwenen’

´Zullen we naar beneden?’ vraagt Adriana. Het is zondagochtend 07:10 uur. Door de week gaat de wekker voor zessen. Op zaterdag moeten we 09:00 uur in de manege zijn voor Adriana’s paardrijles.
Stefanie

Stefanie: ‘Ik heb vijf kinderen, dat gevoel verdwijnt nooit, wat er ook gebeurt’

Op internet zoek ik naar liedjes. Ik stuit op: How deep is your love van de Bee Gees. Een mooi nummer voor onze trouwerij. Al wil Dirk vast liever een live bluesbandje. Ook prima. Als de bluesband pauze neemt, lassen we een kinderblok in.
Stefanie

Stefanie: ‘Ik weet wat mij te doen staat, maar voel mij een barbaar’

In een grote discountwinkel ziet Adriana mini speelgoedbadjes met baby'tje erin, waar ze thuis al één van heeft. De piepkleine poppetjes hebben een witte luier aan, die blauw of roze kleurt als je hem in water onderdompelt.
Stefanie

Stefanie: ‘Fouten maken je sympathiek en menselijk’

‘Ik heb maar wat opgeschreven’, zegt Adriana beteuterd als we samen in haar bed liggen. Ze vertelt dat ze op school digitale tijden moest oefenen. ‘Er stond iets met 45’, zegt ze. Ze vindt het vervelend dat ze niet begreep wat dat inhield.
Stefanie

Stefanie: ‘Ik weet niet of mijn kind op dit moment meer contact aan kan’

Ik parkeer voor het gebouw en meld mij aan. De lift brengt mij naar de derde verdieping. Ik loop de grijze gang door en kom bij het steunpunt van de begeleiding terecht. Het ziet er nog net zo uit als anderhalf jaar geleden. Mijn zoon is er al. Ik vind hem wel veranderd.
Stefanie

Stefanie: ‘Ik hoop dat Adriana’s onbezorgde zeepbel forever heel blijft’

De poëtische zin ‘The hills are alive with the sound of music’ gezongen door een vrouw met een ouderwets kort kapsel en een weinig flatteuze jurk aan, wekt geen interesse bij mijn achtjarige dochter.
Stefanie

Stefanie: ‘‘BFF mama en Adriana’ staat erop met allemaal hartjes erbij’

Het jaar is nog maar nauwelijks begonnen of ik ben alweer toe aan een nieuwe start. Terwijl ik zo goed bezig was: Ik heb in 2019 de psychotherapie afgesloten.
Stefanie

Stefanie: ‘Bij het babynieuws, op de drempel van 2020, spongen er toch tranen in mijn ogen’

Vroeg in de morgen lopen Dirk, Adriana en ik door het centrum. De bloemist zet leuke voorjaarsstukjes buiten. ‘Als de kerstboom eruit is, koop ik een mandje bloembollen’ beloof ik aan Adriana.