Stefanie

Stefanie

Stefanie: ‘Ik voel dat ik vijf kinderen heb, ook al is er bij twee van hen afstand’

Vroeg in de morgen bakken Adriana en ik twee zoete taarten. ’s Middags komt mijn oudste zus, gevolgd door twee van mijn grote dochters met hun vriend. De piepjonge herfst trakteert ons op een prachtige dag.
Stefanie

Stefanie: ‘Ik heb een gebrek aan gezag’

Thuis is Stefanie een verantwoorde opvoeder, maar tijdens het schoolkamp heeft ze een gebrek aan gezag. "Ik voel me klein naast de juffrouw die veel jonger is dan ik."
Stefanie

Stefanie: ‘De dood is onderdeel van het leven en dat mag een kind weten’

Af en toe zegt Adriana als ze in bed ligt ineens: 'Ik wil niet dat je dood gaat'. Dan antwoord ik dat ik honderd jaar probeer te worden, maar niet zeker weet of dat lukt.
Stefanie

Stefanie: ‘Ik heb het gehad met de zomer. Laat de herfst maar komen!’

Anderhalve week geleden lagen mijn oudste dochter en ik nog op het strand. Nu is het vijftien graden kouder en heb ik een legging onder mijn jurk aangetrokken. De herfst is in aantocht.
Stefanie

Stefanie: ‘Ik was blij Adriana gelukkig te zien, maar wist dat het afscheid zou komen’

‘Wij gaan dit jaar weer naar De Vallei. Komen jullie ook? Dan kunnen we weer samen zwemmen en spelen'. Deze tot de verbeelding sprekende zin zou zo uit de nostalgische doos kunnen komen. Maar hij komt uit een recente, handgeschreven brief aan mijn dochter.
Stefanie

Stefanie: ‘De nieuwe foto voelt als afscheid van een oud tijdperk’

Leuk, zo’n groot gezin. Met weemoed kijk ik naar de foto waar we met z’n allen lachend op staan. Achter die foto zit een bijzonder verhaal. Niet geheel rooskleurig, maar dat verraadt de foto niet.
Stefanie maakte samen met haar dochter haar eigen knikkerbaan

Stefanie: ‘We lopen de camping op en nemen ons meisje mee naar huis’

Adriana mag met haar vriendinnetje Sanne een midweek in de caravan van Sanne’s opa en oma logeren. Heel leuk, als logeren niet zou betekenen dat je ergens zonder ouders moet slapen.

Stefanie: ‘Zand kriebelt in mijn bikinibroekje en tussen mijn tenen’

Op slippers en met strandtassen over onze schouders rennen we de duin op. Daar ligt ze: de zee. Gewoon onze Noordzee, maar ze is nog mooier, woester en indrukwekkender dan in mijn herinnering.

Stefanie: ‘Het schijnt dat je een kind moet leren om nergens aan te komen’

Op de fruitafdeling van de supermarkt vind ik het logisch om in een mango te knijpen. Voordat ik de exotische vrucht koop, wil ik weten of hij rijp is. Maar ik kan het tevens niet laten om ook in babyspeelgoed te knijpen als ik met Adriana door een speelgoedwinkel loop.

Stefanie: ‘Geen vakantie van het moederschap’

Adriana speelt met een paar barbiepoppen in bad. Ze had gisteravond al in bad gemoeten, maar toen was ze moe van het spelen en zwemmen op het feest van ons buurjongetje. Heerlijk genieten. Dat is vakantie!
Stefanie: 'Ik denk aan mijn adoptiekind dat ik zelden zie'

Stefanie: ‘Ik weet dat mijn vader van boven goedkeurend naar mij kijkt’

Het is vroeg in de morgen. Adriana kijkt naar de televisie. Ik grijp het moment aan om mijn huiswerkopdracht te maken. Soms bevat het huiswerk een vrije opdracht en typ ik een hoofdstuk voor het kinderboek dat ik graag wil schrijven.
Stefanie: 'Wat maakt het uit, een pondje meer of minder'

Stefanie: ‘Wat maakt het uit, een pondje meer of minder’

Op mijn verjaardag heb ik van mijn zus een massagebon gekregen, maar ik wacht al tien maanden op het ideale moment om hem gebruiken. Het probleem? Ik zit altijd volgepland.