Verwennen

11 maart 2016

Wij namen ons voor om het niet te doen: ons kind overladen met speelgoed. Een paar leuke spulletjes om mee te spelen – het liefst antroposofisch – zouden voldoende moeten zijn. Houten blokken en zelfgemaakte poppetjes geven ruimte voor de eigen fantasie. Adriana heeft trouwens veel verbeeldingskracht: een tak wordt een toverstaf en plastic lepeltjes worden poppetjes.

Wij namen ons voor om het niet te doen: ons kind overladen met speelgoed. Een paar leuke spulletjes om mee te spelen – het liefst antroposofisch – zouden voldoende moeten zijn. Houten blokken en zelfgemaakte poppetjes geven ruimte voor de eigen fantasie. Adriana heeft trouwens veel verbeeldingskracht: een tak wordt een toverstaf en plastic lepeltjes worden poppetjes.

Maar dan wordt ze vijf jaar en wil ze een space scooter. Dat zegt ze zo vaak, dat we niet meer met een houten stepje kunnen aankomen. We kopen zo’n hippe step. Wat kan ons het schelen. Op een space scooter beweegt een kind lekker in de buitenlucht. Super verantwoord! Het is een mooi gezicht: onze prinses in een jurk met gouden stiksels, op een zwarte space scooter met rode letters. Maar, prinses of stoere meid, lef heeft ze zeker! Binnen een mum van tijd heeft ze het scooteren onder de knie. Trots zoeft ze op haar space scooter naar school en even trots draven Dirk en ik achter haar aan.

Adriana’s grote zussen en broer vinden het ook leuk om haar een cadeau te geven. Alle vier willen zij iets speciaals geven. Ze komen met: een draak van Lego, kleren, een nachtlampje van Frozen, Play Mobil en gelpennen. De oudste kinderen hebben er zelf plezier in. Mijn zus vindt het ook al zo leuk om speelgoed voor Adriana uit te zoeken.

Na schooltijd staat er al familie met cadeautjes voor de deur, een tante en nichtje. En dat terwijl ik oma nog van huis moet halen.

Het blijft niet bij familieleden, iedereen wil Adriana iets geven. Ons dochtertje krijgt veel visite: buren, een goede huisvriend, een vriendin van mij en zelfs één van Christianne. Niemand komt met lege handen. Adriana wordt overladen met presentjes: knutselspullen, Lego, een boek, een gympakje, doucheschuim en een kwartetspel van Frozen (de patenthouder van Frozen wrijft zich in zijn handen) en wel negen kaartjes. Terwijl we soep met pannenkoeken eten, staat de achtertafel vol cadeautjes en Adriana’s kinderfeestje met vriendjes en vriendinnetjes moet nog komen!

Is het niet te overweldigend? Moet ik niet bewuster stilstaan bij minderbedeelde kinderen in de wereld? Maar het gaat vanzelf! Mensen geven graag iets aan Adriana. Bovendien heeft ze cadeautjes gekregen die goed zijn voor haar ontwikkeling. Ze kan ermee bouwen, knutselen, kleien, lezen, gymnastiek oefenen. Zo klets ik me er wel uit, maar ondertussen is Adriana gewoon heerlijk verwend.