Tineke: ‘Mijn internetdate lichtte mij op voor € 5000,-‘

Drie jaar na haar scheiding is Tineke (49) klaar voor een nieuwe relatie. Ze beproeft haar geluk op internet. Maar dat loopt uit op een drama.

Tineke: “Vorige week belde een vriendin. Ik had haar al een tijdje niet gesproken en vroeg hoe het was. Ze had zo’n leuke man ontmoet, vertelde ze. Ik vroeg hoe ze hem had ontmoet en ze zei met enige schaamte dat het via internet was gegaan. Meteen gingen mijn nekharen overeind staan. Voor mij nooit meer een man via internet, ik heb mijn lesje wel geleerd. Dat zei ik niet tegen mijn vriendin, ik heb maar heel weinig mensen verteld wat mij is overkomen. Ik schaam me voor mijn goedgelovigheid. Tot een jaar geleden had ik niets met internet. Ik had nog maar een paar maanden een e-mailadres, toen ik besloot me in te schrijven op een datingsite. Het was een beetje een impulsieve actie. Twee vriendinnen hadden allebei een leuke man leren kennen via zo’n site en ik dacht: waarom ook niet? Drie jaar eerder was ik gescheiden en er was nu weer ruimte in mijn leven voor een nieuwe liefde. Maar als je tegen de vijftig loopt, liggen de mannen niet voor het oprapen. Bovendien ben ik geen type dat veel uitgaat. Aan een datingsite dacht ik niet. Ik wist nauwelijks wat het was, het leek me iets voor jongeren. Bovendien vond ik het onpersoonlijk. Maar mijn mening veranderde dus toen mijn vriendinnen een leuke relatie kregen via zo’n datingsite. Ze raakten niet uitgepraat over hoe leuk het was om weer verliefd te zijn en hoe gemakkelijk dat internetdaten was. Je maakte een profiel aan, je keek wat rond bij mannen of je wachtte tot iemand op jouw profiel reageerde, en voor je het wist, had je een leuk contact opgedaan. Door mijn verliefde vriendinnen merkte ik hoe erg ik de liefde eigenlijk miste in mijn leven. Ik keek rond op een site, las wat profielen en zag een paar mannen die me aanspraken. In een opwelling maakte ik zelf ook een profiel aan. Wat heb ik te verliezen, dacht ik. Dat bleek meer te zijn dan ik op dat moment kon vermoeden.”

Coma

“De weken daarop had ik een paar berichten van mannen die mijn profiel interessant vonden, maar ik had geen behoefte met een van hen af te spreken. Tot Evert mailde. Zijn bericht sprong er meteen uit. Hij was grappig en gevat, en wist bij mij precies de juiste snaar te raken. Ik stuurde hem een bericht terug en om een lang verhaal kort te maken: een maand later spraken we af. Ik was bloednerveus, ik had in geen jaren een date gehad. Mijn vriendinnen waren dolenthousiast. Na hun eigen ervaringen gunden ze mij ook een leuke man. Evert was een geweldige man: charmant, geïnteresseerd, grappig, knap… Het leek bijna te mooi om waar te zijn. Inmiddels weet ik: als dat zo lijkt, ís het ook zo. Maar op dat moment was ik overdonderd door Evert. We hadden een geweldige avond en ik ging naar huis met een grote glimlach op mijn gezicht. De volgende dag had ik een mailtje van hem. Dat dit hem nog nooit was overkomen, maar dat hij helemaal overrompeld was door hoe leuk we het samen hadden gehad en dat hij eigenlijk meer het type is dat de kat uit de boom kijkt, maar dat hij me niet wilde laten gaan en daarom de stoute schoenen aantrok. Hij vroeg me opnieuw mee uit. Daarna ging het snel. In een paar weken tijd hadden we vijf, zes dates. Al bij ons derde afspraakje zoenden we. Dat vond ik een grote stap; ik had in twintig jaar met niemand anders gezoend dan mijn ex! Voor het eerst sinds jaren voelde ik me aantrekkelijk. Maar de aantrekkingskracht was niet het enige, ik voelde ook een enorme klik op mentaal niveau. We voerden diepe gesprekken, vaak de hele nacht. Op ons vierde afspraakje vertelde Evert me over zijn dochter, hij noemde haar Louise. Ze was vijftien jaar en lag al drie jaar in coma nadat ze door een vrachtwagen was aangereden. Er was weinig hoop dat ze bijkwam, maar Evert wilde er toch alles aan doen om haar herstel te bevorderen. Hiermee raakte hij bij mij een gevoelige snaar. Vijf jaar geleden was mijn zoon Robin op straat zomaar in elkaar geslagen door een groepje jongens. Hij werd hard tegen zijn hoofd geschopt en raakte in coma. Vier weken lang leefden we tussen hoop en vrees, het was de ergste periode uit mijn leven. De artsen wisten niet of en hoe hij wakker zou worden. Die onzekerheid was slopend. Maar Robin heeft ongelooflijk veel geluk gehad. Na vier weken kwam hij bij. Hij moest bijna een jaar revalideren, maar wonder boven wonder heeft hij er niks aan overgehouden. Ik herkende Everts angst. Iedereen snapt dat je als ouder radeloos bent, maar ik begréép het echt. Het gaf een extra dimensie aan onze beginnende relatie.”

Lees ook: Rianne: ‘Niemand weet dat wij diep in de schulden zitten’

Zuurstofbehandeling

“Na een paar weken vertelde Evert dat er hoop was voor Louise. Hij en zijn ex-vrouw hadden van de artsen gehoord dat er een zuurstofbehandeling beschikbaar was in Amerika, waardoor Louise misschien uit haar coma zou ontwaken. De behandeling was duur en werd niet vergoed, maar daardoor liet Evert zich niet uit het veld slaan. Hij had meteen een lening afgesloten bij de bank. Er was tachtigduizend euro nodig, hij had zestigduizend kunnen lenen. Ik wist niets over leningen, dacht dat het normaal was dat je zo veel kunt krijgen bij de bank. Ook het feit dat ik Louise niet te zien kreeg, vond ik niet raar. Evert zei dat ze in een speciale kliniek werd verpleegd en dat alleen naaste familie bij haar mocht. We waren nog maar net bij elkaar, hij kon me nu nog niet meenemen. Later, beloofde hij. Wel had hij allerhande foto’s. Ik heb geen idee waar hij die vandaan haalde. Wekenlang was Evert druk met de inzamelingsactie voor Louise. We zagen elkaar twee of drie keer per week. Ik was inmiddels tot over mijn oren verliefd en vond het geweldig wat hij allemaal voor zijn dochter deed. Zonder nadenken gaf ik tweehonderd euro. Evert kreeg tranen in zijn ogen van zo’n gul gebaar. In een opwelling bood ik aan dat hij meer kon krijgen, maar dan als een lening. Hij weigerde, zei dat dat niet goed was voor onze liefde. Maar ik drong erop aan. Ongelooflijk stom, ja, maar ik wilde helpen. Ik voelde echt met hem mee, Louises verhaal raakte me recht in mijn moederhart. Uiteindelijk leende Evert duizend euro, hij beloofde het binnen een maand terug te betalen. Het geld had hij nodig om zijn vaste lasten te betalen, omdat hij die maand iets te veel had aanbetaald voor de behandeling. Ik zei nog dat het ook wel langer kon wachten, maar inderdaad, binnen een maand – toen Evert zogenaamd zijn salaris had gekregen – had ik het geld terug. Ik vertrouwde Evert al, en nu helemaal. Toch vertelde ik mijn omgeving niets over het geld. Ik besefte wel degelijk dat het voor de buitenwereld misschien verdacht zou klinken. Ik kende hem net, en dan al zo’n groot bedrag uitlenen… Na die eerste duizend euro volgden nog wat kleine bedragen: honderd, tweehonderd euro. Elke keer kreeg ik het terug, al duurde dat steeds langer. Als het lang duurde, had hij allerlei excuses. Ik geloofde hem, het maakte me ook niet echt uit. De inzameling ging lekker, zei Evert, hij had het bedrag bijna bij elkaar. Hij was druk doende alles te regelen. Ik bewonderde zijn doorzettingsvermogen en zijn energie. Ondertussen ging het tussen ons super. Ik voelde me gelukkig, eigenlijk pas voor het eerst sinds de scheiding. Toen Evert na een paar maanden op een avond gedesillusioneerd bij mij kwam omdat er een extra ‘module in de behandeling’ nodig was, leefde ik intens met hem mee. Het kostte vijfduizend euro en zonder die module zou de hele behandeling niet door kunnen gaan. Evert moest erom huilen, mijn hart brak. Al die moeite die hij in de inzameling had gestopt, leek voor niets te zijn geweest als hij niet binnen een week nog eens vijfduizend euro kon ophoesten.

Maar zijn geld was op en bij de bank kon hij niet meer aankloppen. Een week was te kort om nog genoeg in te kunnen zamelen. Ik wist dat er een mogelijkheid was. Die avond zei ik nog niks, maar toen hij de volgende avond weer bij mij was, bood ik aan het geld voor te schieten. Ik had wat spaargeld en hij kon vijfduizend euro lenen. Ik zei dat ik het meteen kon overmaken, dan kon hij de volgende dag al de kliniek in Amerika betalen en kon Louise eindelijk vertrekken. Voor de terugbetaling gaf ik hem een half jaar. Evert was in de wolken. Hij bedankte me keer op keer en kon niet geloven dat ik dit aanbood. Hij protesteerde zelfs nog wat, zei dat hij het niet kon aannemen, maar liet zich heel makkelijk overtuigen van het tegendeel. Ik vond het fijn hem zo te zien, zo blij dat zijn dochter nu kon worden geholpen. Ik maakte het geld via internetbankieren naar hem over. Die avond bleef Evert slapen. We vreeën zelfs nog. Daarna praatten we lang, het ging over kinderen en hoe diep je gevoel voor hen gaat. De volgende ochtend ging Evert voor het ontbijt weg. Dat was de laatste keer dat ik hem zag.”

Aangifte

“De volgende dag belde ik Evert. Hij was gehaast en zei dat hij me die dag nog terug zou bellen, maar ik hoorde niets. De dag erop belde ik zelf opnieuw. Hij nam niet op. Ook in de dagen daarna was hij slecht bereikbaar. Soms nam hij op, bood zijn excuses aan en zei dat er onverwachte wendingen waren en dat hij van alles moest regelen. En ook dat hij zou bellen. Na een dag of vier begon ik het toch wel raar te vinden. Eerst zag ik Evert zeker om de twee dagen, nu al vier dagen niet. Ik legde nog niet de link met het geld, ik dacht in eerste instantie aan Louise. Was er iets aan de hand? Liep het toch spaak met haar behandeling in Amerika? Ik maakte me echt zorgen, lag er ’s nachts wakker van. Maar gaandeweg veranderde mijn gevoel. Zelfs als er iets met Louise was, kon Evert toch wel bellen? Had dit dan iets met mij te maken? Vond hij me niet meer leuk, had ik iets verkeerd gezegd? Ik piekerde erover, maar kon niet bedenken wat dat dan was. Ik besprak mijn gedachten met mijn twee beste vriendinnen. Zij begrepen het ook niet, maar ze wisten ook niets over het geld. Dat vertelde ik hun pas een week later. Inmiddels had ik Evert al bijna drie weken niet meer gezien en begon de gedachte bij me op te komen dat dit weleens niets met Louise of onze relatie te maken kon hebben. Ik legde het mijn vriendinnen voor, ze schrokken zichtbaar. Een van hen zei ronduit dat ik dom was geweest door hem zo veel geld te lenen. Daar was ik in eerste instantie boos over, maar toen ik er later thuis over nadacht, begon het steeds meer tot me door te dringen dat ze gelijk had. Ik belde Evert, wat ik al twee of drie dagen niet meer had gedaan. Ik kreeg een bandje, waarop me in het Frans werd uitgelegd dat het toestel niet bereikbaar was. Dat was het moment dat de schellen me van de ogen vielen. Als Evert al in het buitenland moest zijn, was het in Amerika en zéker niet in Frankrijk. Ik wist meteen: dat geld ben ik kwijt. Ik wachtte nog een paar dagen, wilde eerst goed tot me laten doordringen wat er was gebeurd. Toen ging ik naar de politie, samen met mijn vriendinnen. Ik deed aangifte van oplichting. Ik merkte  dat de agente die mijn aangifte opnam me behoorlijk naïef vond, om niet te zeggen: dom. Toen ze mijn zaak en Everts signalement in het systeem invoerde, kwam ze meteen vijf aangiftes van andere vrouwen tegen. ‘Evert’ bleek zich ook voor te doen als Bert, Henk en Theo en bleek niet alleen een dochter in coma te hebben, maar ook een vrouw in een verpleeghuis, een moeder met MS en een verstandelijk beperkte zoon. Niet toevallig sloot dat precies aan bij iets wat die vrouwen hadden. De politie denkt dat hij zich helemaal suf date en als hij iets vindt bij een vrouw, een zwakke plek, gaat hij door. Dat is bij mij gebeurd. Als je mijn naam googelde, kwam je een oud tijdschriftartikel tegen over Robins coma. Zo kwam Evert aan mijn verhaal. En ik ben er met open ogen in getrapt. De politie heeft mijn aangifte opgenomen, maar geeft me weinig kans dat ik het geld terugzie. Dat vind ik erg, maar erger vind ik het dat ik mijn vertrouwen in mensen kwijt ben. Dat vertrouwen heeft een enorme knauw gekregen en dat komt niet zomaar meer goed. Eén ding weet ik zeker: voor mij nooit meer een internetdate.”

Lees Vriendin digitaal

Nu vanaf €0,99

Naar de digitale kiosk

042020 Digitaallezen Hp

Nu we zoveel mogelijk binnen moeten blijven, kun je Vriendin ook digitaal lezen. Bestel ‘m hier.