Stefanie: ‘Adoptie kan goed gaan, maar ook gepaard gaan met verdriet’
21 januari 2021
Het is of ik hen met een paar ogen in mijn rug al naar het pand toe zie lopen; mijn mooie lange meiden, allebei vrolijk lachend. Ze moeten toch over de weg langs mijn werk en komen daarom even gedag zeggen en vertellen dat ze naar het bos gaan.
Zussentijd
Adriana is klaar met haar schoolwerk. Ze heeft nog geen antwoord op een vraag die ze via de chat aan haar juffrouw heeft gesteld, maar daar wilde ze niet langer op wachten. Nu is het zussentijd!
Onze oudste dochter heeft bij ons geslapen en past op de jongste, zodat Dirk en ik allebei naar het werk kunnen. Ik ben mijn oudste dochter erg dankbaar, maar weet dat ze het ook leuk vindt; quality time met haar zusje en ze kan vanwege de lockdown toch niet naar haar werk. Maar ze woont niet naast de deur, dus vind ik het toch superlief.
Meegenieten
Als ik alweer druk bezig ben, krijg ik een foto van mijn jongste die hoog in een boom zit. En één van twee take away chocomel in milkshakebekers, die het restaurantje nabij het bos verkoopt.
Ik zie voor me hoe mijn dochters genieten op de open plek in het bos die omringd is met klimbomen. Van achter mijn bureau geniet ik met ze mee. Misschien is zoiets gewoons als twee zussen die samen naar het bos gaan juist bijzonder in ons speciale gezin.
Rouwperiode
Nadat ik twee van mijn adoptiekinderen niet meer zag, maakte ik een rouwperiode door. Die duurde lang. Ik vond het moeilijk om aan andere mensen uit te leggen wat ik voelde. Ik had geen kinderen verloren en toch weer wel. Heel soms leek het erop dat er weer ruimte was voor contact en dan toch weer niet.
Intussen is er mondjesmaat en met begeleiding erbij weer contact met één van de twee volwassen adoptiekinderen die afstand hebben genomen.
Kleine dingen
Ik ben zelf veranderd en maak mij er niet meer druk over of andere mensen de situatie wel of niet begrijpen. Adoptie kan goed gaan (gelukkig heb ik dat voorbeeld ook bij mijn andere kinderen), maar er kan tevens veel verdriet mee gepaard gaan. Verdrietig blijft het; er mist altijd een deeltje, maar toch geniet ik van de kleine dingen in ons bijzondere gezin. Daarvoor heb ik niet meer nodig dan een foto met twee bekers chocomel, heerlijk! En het bleek ook nog warme chocomel te zijn. Dat is het ultieme genieten.
Lees ook: Stefanie: ‘De tweede lockdown is best pittig’
Over Stefanie
Stefanie (47) adopteerde de kinderen van haar vriend. Negen jaar geleden kregen zij en haar partner samen nog een dochter. De adoptiekinderen zijn intussen uitgevlogen. Er is zowel intens als afstandelijk contact met de kinderen die het ouderlijk huis hebben verlaten, maar de verbinding met hen blijft hoe dan ook bestaan. Thuis zorgt de jongste telg voor gelukkige en knusse momenten. Na jaren worstelen gaat Stefanie steeds beter om met de balans tussen geluk en verdriet. Lees alle blogs van Stefanie op Vriendin.nl/stefanie.
