Robin: ‘Op vakantie vliegt het geld eruit, met dank aan mijn man’

Tekst: Joan Makenbach

28 juli 2025

Waar Robin (31) een huisje in Zeeland en zelf meegebrachte broodjes prima vindt op vakantie, is haar man Sjors pas tevreden bij een luxe reis en elke dag een ander restaurant. En dat baart Robin zorgen. “In dit tempo van geld uitgeven hadden we niets eens genoeg over voor benzine voor de terugweg.”

Robin (31): “Met Sjors erbij wordt elk dagje uit twee keer zo duur.  Dat bekende sprookjespretpark bijvoorbeeld, staat al niet bekend om zijn voordelige entree- en parkeerprijzen, maar als je het een beetje leuk uitkient met kortingsbonnen van de supermarkt, is het te doen. Althans, als je Sjors thuislaat. Gaat hij mee, dan worden de meegebrachte gesmeerde boterhammen genegeerd en loopt hij van stalletje naar stalletje voor een cappuccino, saucijzenbroodje, snack en lunch en krijgen onze kinderen van zeven en vijf jaar bijna carte blanche in de souvenirwinkel.
Zelf ben ik meer van budgetteren. Pakjes appelsap en broodjes mee, een zak spekkies of schatkistjes voor de lekkere trek. Om dan de dag af te sluiten met een waterijsje op de terugweg. Scheelt een hoop geld en de lol is hetzelfde. Helaas niet voor Sjors. Bij hem gaat alles onder het mom: we zijn toch uit? Dan letten we niet op de portemonnee.”

Een gat als een skippybal

“Zo lang als ik Sjors ken, heeft hij een gat in zijn hand. En niet ter grootte van een euro, maar minstens een skippybal. Nou hebben we ook het geluk dat we geen geldzorgen kennen. Sjors werkt in de badkamers en keukens, hij plaatst en monteert meubels en doet de installatie. Op zaterdag klust hij nog wat bij bij vrienden en kennissen. Daar verdient hij aardig mee. Ook ik heb een baan, ik sta drie dagen voor de klas.

Financieel hebben we dus niets te klagen, maar dat wil niet zeggen dat we alles over de balk kunnen of moeten smijten. Zeker nu we een koopwoning en kinderen hebben, is het leven prijzig. Ik wil graag ook voor later sparen, ik zie het anders somber in als Nout en Liv ooit op kamers willen gaan. Ook zou ik af en toe wat extra in de aflossing van de hypotheek willen stoppen en geld reserveren voor moeilijkere tijden. Misschien zelfs voor een derde kind.Sjors niet. Sjors is van: we leven nu en geld moet rollen. Voor hem zijn twee kinderen voldoende en hij wil ook nog genoeg lol kunnen maken. Zijn zwarte cash dat hij binnenhaalt in het weekend, verdwijnt daarom regelmatig dezelfde avond nog in de lokale horeca. Hij gaat drinken met vrienden of trakteert ons op eten in een lekker restaurant. Hartstikke gezellig, maar soms mag het van mij best wat minder allemaal. De kinderen zijn net zo blij met een broodje kroket als onbeperkte sushi, zeker als dat elke week op menu staat. En dat broodje is een stuk prettiger voor onze huishoudrekening.

Ook is Sjors gek op pretparken en kan hij niet wachten totdat onze kinderen groot genoeg zijn om alle achtbanen mee af te gaan. Tot die tijd bezoeken we af en toe een amusementspark dat wat meer geschikt zijn voor hun leeftijden. Als het aan Sjors ligt, is dat vaak. Maar aangezien dit vaak zeer prijzige uitstapjes worden, weet ik die te beperken. Ik vind namelijk dat kinderen moeten leren dat je net zo leuk naar de speeltuin kunt met een zak krentenbollen. Maar dan onze vakanties…. Dan heeft Sjors echt geen rem. Dan mag er genoten worden en dat mag van hem een klein kapitaal kosten. Dan gaat Sjors echt los en wordt elk budget overschreden.”

Iedere avond borrelen

“Het begint al bij het boeken. Sjors zeurt ieder jaar weer dat hij wil vliegen. Het liefst naar een exotisch land om ‘herinneringen te maken’. Dat heb ik tot nu toe altijd weten te voorkomen. Onze kinderen zijn nog zo jong, die doe je geen plezier met een verre reis en dito bestemming.
In een vliegtuig kun je niet stoppen om de benen te strekken voor een balspel of om te picknicken op het gras of rond te rennen. Je bent verplicht een aantal uur op je billen te zitten in een veel te kleine stoel. En onze kinderen hebben helaas geen zitvlees. Bovendien wat weet je pakweg op je twintigste nog van de reis naar New York die je maakte op je vijfde? En zou het zandstrand van Bali zoveel lekkerder scheppen dan dat van Zandvoort of de Europese kust? Als kinderen klein zijn, is een zwembad of riviertje al fantastisch.
Vandaar dat ik het de afgelopen zomers heb weten te houden op met eigen auto naar een huisje in Zeeland. Ook niet spotgoedkoop, want daar wil Sjors elke avond uit eten en is ook geen uitstapje te gek. Maar dat bedrag was nog te overzien.”

Luxe tent

“Vorig jaar gingen we voor het eerst met de auto naar Frankrijk. Drie weken kamperen in een luxe tent op een camping op een half uurtje van het strand. De prijs van de accommodatie viel ondanks het hoogseizoen nog mee. En ik zag kamperen als groot voordeel: zo kon ik de kosten nog enigszins temperen door een aantal avonden zelf te koken en of te  barbecueën.
We vertrokken halverwege de nacht zodat Nout en Liv het eerste deel nog een paar uurtjes sliepen en hakten de reis in stukken. We stopten waar we konden. Ik nam een koeltas mee met drinken en broodjes voor onderweg. Daar at Sjors overigens niets van. Hij wilde geen ‘kleffe hap’, maar verse koffie en tankstationsnacks.

Eenmaal op de plaats van de bestemming pakte ik de auto uit en maakte de bedden van de kinderen klaar. Sjors vertrok vrijwel direct naar het terras van de camping om daar te gaan chillen met bier en hapjes. Natuurlijk snapte ik dat, na zo lang sturen, had hij wel een verzetje verdiend.
Maar eigenlijk herhaalde hij dit ‘gezellig borrelen’ iedere avond. Als we thuiskwamen na een lange dag aan het strand en ik twee vermoeide kinderen een bord macaroni wilde voorzetten en in bed stoppen, lokte papa hen met patat en ijs bij de campingbistro. Dan kreeg ik ze nooit meer aan mijn pasta. Zelfs al hadden we al gegeten of uitgebreid geluncht op de boulevard en hadden de kinderen meer behoefte aan broccoli dan aan een vette kaasquiche, dan nog trok Sjors hen mee. Vooral vanwege de ijscoupe die ze steevast als toetje mochten uitkiezen. Ik hoef vast niet uit te leggen dat Sjors een softijsje te min vond; het moesten gigantische bananensplits, dame blanches en fruitcoupes zijn, waar ook weer een behoorlijk prijskaartje aan hing.”

De boevrouw

“Eigenlijk hadden Sjors en ik die vakantie elke dag mot over geld. Ik wilde geen grote drama’s maken, zeker niet met de kinderen continu binnen gehoorsafstand. Of steeds de ‘boevrouw’ zijn die de kinderen iets leuks of lekkers misgunde. Maar ik was wel teleurgesteld en verdrietig. Ik voelde me totaal niet prettig in mijn rol als bewaker van de gezinsportemonnee en de klager en zeurpiet, zoals Sjors me steeds noemde, maar ik was gewoon erg bezorgd. Vooral over het gemak waarmee Sjors de euro’s liet rondwentelen. Ik vond het veel te gek. Een simpele baguette met brie of camembert op de boulevard kostte zo 22 euro. Belachelijk. Voor die prijs kon ik vijf hele stokbroden kopen, vijf ons kaas en een koeltas om de sandwiches in mee te nemen naar het strand. Maar dat vond Sjors ‘skeer’, oftewel armoedig.
Na een paar dagen was ik het echt zat en werd ik echt boos. Het geld vloog met rasse schreden uit onze zak. Ik vreesde dat we in dit tempo na drie weken geen cent meer zouden hebben voor benzine om terug te rijden. Plus thuis nog maanden zuinig aan moesten doen, alleen omdat we op vakantie elke dag verplicht moesten genieten. Ik stelde Sjors de keuze om dan maar in zijn eentje naar een terras op de boulevard te gaan om daar te lunchen, ik bleef met de kinderen aan zee waar we smakelijk ons meegebrachte brood met knakworstjes aten.
Ook het strand was trouwens een behoorlijk pijnpunt. Ik heb ooit bij de Action van die mega badlakens en vouwstoelen gekocht, waar je prima op kunt liggen en zitten. Perfect, maar niet voor Sjors. Hij moest en zou met zijn kont op een luxe houten strandbed zonnen. Gelukkig wist hij te onderhandelen met een verhuurder en regelde een goede deal voor twee bedden voor onze drie weken, maar ik bleef het toch nog een klein vermogen en zonde van de centen vinden.”

Driehonderd euro armer

“Zelf koken deed ik uiteindelijk mondjesmaat. Iedere keer verzon Sjors een aanleiding om ergens een maaltijd of pizza te halen of bij een restaurant te gaan eten. ‘Jij hebt ook vakantie’, zei hij dan á la die bekende reclamespot. Maar ik kreeg daar juist buikpijn van. Ik maakte veel liever op twee pitjes rijst met kip dan voor een godsvermogen boeuf bourguignon in een bistro te bestellen. Barbecueën was ook niet bepaald een alternatief. Sjors kocht de halve slagersvitrine leeg. Merguezworstjes, biefstukken, koteletten, kippenpoten. Geen idee wie dat allemaal op zou eten. Wij niet tenminste.
Kortom het was een hele kostbare vakantie. En dan vergeet ik bijna ook nog die middag dat er per se een boot moest worden gehuurd, want ‘dat vonden de kinderen zo leuk’. Nou diezelfde kinderen na vijf minuten al aan het huilen, omdat ze het vaartuig veel te hard vonden gaan. En dat ze veel liever in de zee zwommen dan op die ‘stomme boot’ te moeten zitten. Binnen een uur brachten we de motorboot weer terug en waren we een illusie en bijna driehonderd euro armer.
Deze zomer wordt het anders, hoop ik. We gaan toch vliegen, vier uur naar Turkije, maar dan voor een tiendaagse all inclusive. Ook niet bepaald gratis, maar dan weet ik van tevoren precies wat we kwijt zijn, want het is echt inclusief álles. Dus én strandbedjes, én alle maaltijden in meerdere restaurants én waterpretpark met glijbanen én alle drankjes, ook de spectaculaire cocktails.
Ik denk dat dit een goed en goedkoper alternatief is voor een man met een luxe smaak. Ik kan zo snel niet bedenken waar Sjors nog geld aan zou willen uitgeven, anders dan de Duty Free op de luchthaven en misschien een enkel souvenir. Wel zo rustig. Dan heeft deze mama eindelijk ook echt vakantie.”

Om privacyredenen zijn alle namen veranderd, De echte namen zijn bekend bij de redactie.​​​​​​
Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.