marieke-kraambed-vriend-vreemdging

Marieke (32): ‘Op mijn kraambed kwam ik erachter dat mijn vriend vreemdging’

Marieke (32) was net bevallen van dochter Anna (nu 2), toen ze erachter kwam dat haar vriend haar bedroog met andere vrouwen.

Marieke: “Amper drie weken oud was onze dochter Anna, toen ik voelde dat er iets niet klopte. Het was weekend en het viel me op dat mijn vriend Pieter (42) die hele ochtend al onrustig was. Ik zou ’s middags voor het eerst sinds mijn bevalling alleen de deur uitgaan. Ik had met twee collega’s afgesproken te lunchen. Mijn schoonouders zouden met de baby gaan wandelen en Pieter wilde sporten. Maar ik voelde dat er iets aan de hand was met Pieter. Toen hij douchte en ik stiekem in zijn telefoon keek, zag ik dat ik gelijk had gehad. Bovenaan in zijn berichtenmap stond een sms’je van een vrouw: ‘Wat fijn dat we elkaar na al die lieve berichtjes vanmiddag eindelijk gaan ontmoeten en ik je in mijn armen kan sluiten.’

Ik werd ijskoud, maar het lukte me niets te laten merken aan Pieter. Ik gaf hem zelfs een kus toen hij wegging. Daarna belde ik mijn collega’s en schoonouders af met een smoes. Ik moest nadenken. Wat kon ik doen? De hormonen gierden door mijn lichaam. Ik had net een kind gebaard, zíjn kind, ik kon hem toch niet zomaar de deur uit zetten? Ik wilde een gezinnetje vormen en gelukkig zijn. Maar hoe kon ik dat doen met een man die me niet trouw was? Eindelijk liet ik alle opgekropte emoties toe, die ik had opgebouwd vanaf het moment dat ik zwanger bleek te zijn. Want dat was het moment dat Pieter veranderde in een heel andere man.”

Heel romantisch

“Pieter en ik waren nog geen jaar samen, toen we op vakantie in Spanje besloten dat ik met de pil zou stoppen. Hij ging nog net niet op zijn knieën toen hij opperde dat ik de pilstrip zou weggooien, maar het moment was heel romantisch. Ik had nooit eerder een grote kinderwens gehad, maar een baby van ons samen leek me fantastisch. Onze relatie voelde goed. We ontmoetten elkaar tijdens een barbecue en Pieter leek serieus en betrouwbaar. Hij was al 42, werkte als leraar en was totaal niet uit op een onenightstand. Al na drie dates stelde hij me voor aan zijn ouders. Pieter en ik woonden twee straten bij elkaar vandaan en na een week woonden we al bijna samen. Pieter sliep in ieder geval elke nacht bij mij. We waren smoorverliefd. Dit was de man met wie ik wilde trouwen en met wie ik samen honderd wilde worden. Een jaar lang ging het echt fantastisch. Maar gek genoeg veranderde dat dus toen ik daadwerkelijk zwanger raakte. Ik kwam dolenthousiast met de positieve zwangerschapstest aanlopen, maar schrok enorm van zijn reactie. Hij wilde dit kind niet, zei hij keihard. Volgens hem had hij zich laten meeslepen in het moment, door de wijn en de vakantiesfeer en kon hij de verantwoordelijkheid van een kind gewoon niet aan. Ik was in tranen, maar dacht: ja, nu ben ik zwanger en nu blijf ik zwanger ook. Ik voelde me heel erg belazerd door hem, maar ik vermoedde dat hij wel zou bijdraaien. Hadden niet meer aanstaande vaders last van zenuwen?”

Lees ook: Merel: ‘Online flirten vind ik geen vreemdgaan’

Furieus

“Pieter bleef de hele zwangerschap labiel, elke dag voelde hij zich anders. De ene dag ging hij mee naar de partnercursus, de andere dag riep hij dat hij het kind écht niet wilde. Daardoor was mijn zwangerschap één achtbaan van emoties. Zeker toen ik ineens ook nog allemaal verhalen over hem hoorde. Vriendinnen zagen hem samen met een andere vrouw. Mijn zus hoorde van iemand dat Pieter had staan zoenen met een ander. Hij nam zijn telefoon niet op en was zonder reden uren onbereikbaar. Maar Pieter had overal een verklaring voor: die vrouw was een collega geweest of een nicht, zijn batterij was leeg, hij moest overwerken. Mijn gevoel zei dat het niet klopte, maar ik kon niet hard maken dat hij andere vrouwen zag.

Hij sliep elke nacht bij me en we hadden gewoon seks. En Pieter kon zo goed praten, hij kon me zelfs wijsmaken dat een tafel rood was, terwijl ik toch echt zag dat hij zwart was. Ik was hoogzwanger toen hij ’s avonds ineens wegbleef voor het eten. Hoe vaak ik ook belde en zijn voicemail insprak, ik kreeg hem niet te pakken. Ik belde bij zijn huis aan, dat hielden we nog steeds aan. Maar na een uur was ik ten einde raad en ben ik thuis op onderzoek uit gegaan. Ik leek wel een detective hoe ik in zijn spullen en computer speurde. Al snel ontdekte ik waar hij was: op een speeddate-evenement in Den Haag! Hij kreeg namelijk allerlei bevestigingsmailtjes binnen van matches. Vrouwen die, net als hij blijkbaar, die avond hadden aangekruist hem beter te willen leren kennen. Ik wist niet wat ik las, ik was furieus! Toen hij die avond thuiskwam, confronteerde ik hem meteen met mijn ontdekking. Volgens hem had het niks te betekenen. Was het gewoon voor de grap geweest. ‘Ik wilde weten of jij de ware was en dat ben je’, zei hij. Ik dwong hem deze vrouwen af te mailen en hen te zeggen dat hij had gelogen, dat hij niet single was en over twee weken vader zou worden.”

Eén groot toneelstuk

“Achteraf had ik hem natuurlijk de deur uit moeten zetten. Er waren te veel verhalen, maar ik negeerde ze. Ik wilde niet alléén een kind krijgen. Als ik het uitmaakte, moest ik onze geboortekaartjes opnieuw laten drukken en er maar één naam onder zetten. Dan zou iedereen zien dat ik alleen was. Wat onbelangrijk, denk ik nu. Maar als je zwanger bent, verlang je naar rust, stabiliteit en veiligheid. Ik wilde een nestje bouwen. Ik wilde niet onder ogen zien dat de man met wie ik een kind kreeg, ondertussen met andere vrouwen bezig was. Ik was verdrietig, sliep nauwelijks, maar gelukkig groeide de baby prima. Ik was op en top zwanger en heel blij met het kind in mijn buik. Net als onze ouders en familieleden, want iedereen verheugde zich op de komst van de baby. Behalve Pieter. Of hij bij de bevalling aanwezig wilde zijn, wist hij tot op de avond ervoor nog niet. Daarom had ik mijn moeder gevraagd me te steunen. Uiteindelijk ging hij wel mee naar het ziekenhuis, maar ik heb weinig aan hem gehad. Het was eigenlijk één groot toneelstuk. Omwille van de verpleegkundigen, mijn moeder en de verloskundigen, deed hij actief mee, maar ik voelde dat het niet echt was. Zo riep hij steeds: ‘Kom op, schat, je kunt het’, terwijl hij me nooit ‘schat’ noemde. Hij speelde de trotse aanstaande vader en ik vond het prima. Ik wilde natuurlijk ook niets liever. Toen Anna na een spoedkeizersnee op mijn buik werd gelegd, voelde ik me direct verbonden met haar. Pieter was ook blij, maar eenmaal thuis met z’n drieën keek hij niet naar haar om. Met de hechtingen nog in mijn buik stond ik zelf maar op om haar te voeden en te verschonen. Toch hoopte ik al die tijd nog dat het goed zou komen. Dat hij zo veel liefde voor haar zou gaan voelen, dat hij zou omslaan.”

Toch smelten

“Maar de hoop daarop vervloog toen ik die sms in zijn telefoon zag. Ineens had ik het bewijs dat hij écht rommelde met andere vrouwen. Toen hij die dag thuis kwam, gooide ik hem resoluut het huis uit. Ik gaf hem niet de tijd weer een smoes te verzinnen. Terwijl ik met Anna op de bank zat, vertrok hij met zijn weekendtas. Die avond zat ik, met Anna op mijn schoot, verdwaasd voor me uit te staren. De volgende dag kwam hij met hangende pootjes terug. Ik liet hem binnen en hoorde zijn verhaal aan. Het was allemaal een misverstand, zei hij. Zij had achter hem aan gezeten, hij wilde alleen maar ‘ons’. Diep in mijn hart geloofde ik er niets van, maar ik smolt toch. Zou het toch nog goed kunnen komen tussen ons? Zou Anna dan toch een lieve vader krijgen? Zou ik toch geen alleenstaande moeder worden, een schrikbeeld voor mij? Ik wilde het zo graag geloven, dat ik hem weer terug in mijn leven liet. Pieter stemde zelfs in met relatietherapie. Voor Anna.

Bij de psycholoog gaf hij toe dat hij aandacht nodig had van andere vrouwen, maar hij beweerde dat dat nu over was. Hij ging voor mij en de baby. Maar ondanks zijn woorden veranderde er niet veel. Thuis was hij chagrijnig. Hij hielp me niet met de verzorging. Alleen zijn was niet langer een schrikbeeld en dat werd juist steeds aanlokkelijker. Overdag vermaakte ik me namelijk prima met Anna. Met mijn werkgever had ik al kunnen regelen dat ik van de vier dagen er twee thuis kon gaan werken. Steeds meer drong tot me door dat ik best alleen voor Anna zou kunnen zorgen. De druppel die de emmer deed overlopen, was toen mijn beste vriendin me belde: ze had ontdekt dat Pieter zich op een datingsite had ingeschreven. Mét foto. Niet alleen profi leerde hij zich als ‘vrijgezel’, er stond ook bij dat hij géén kinderen had. Vooral dat laatste deed me pijn. Het maakte me in één klap duidelijk dat hij nooit zou veranderen. Dit was niet het leven wat hij wilde, met vrouw en kind. Hij wilde gewoon vrijgezel zijn. Die avond maakte ik een einde aan onze relatie.”

Weer gelukkig

“We zijn nu twee jaar verder. Met Anna gaat het super, ze is een vrolijke peuter die niet beter weet dan dat papa en mama niet bij elkaar wonen. Af en toe slaapt ze bij Pieter en dat gaat goed. Ik vind het belangrijk dat ze contact met elkaar hebben en een band opbouwen. In het begin vond ik het vreselijk haar bij hem achter te laten. We hebben het rustig opgebouwd met zijn of mijn ouders erbij of twee uurtjes bij mij thuis, terwijl ik boodschappen deed. Als we samen geen kind hadden gehad, had ik hem nooit meer aangekeken, maar ik vind wel dat hij het nu goed doet als vader. Inmiddels ben ik zelf weer gelukkig. Niet lang na de breuk met Pieter ontmoette ik mijn huidige vriend Mark (33). Een ontzettend lieve, betrouwbare man, compleet anders dan Pieter. Bij hem voel ik me vanaf dag één geborgen en veilig. Ik vertrouw hem voor honderd procent en hij is een superpapa voor Anna. Ik ben twaalf weken zwanger van hem. Heel bewust, want we wilden Anna graag een broertje of zusje geven, nu ze nog maar twee is. En hoewel Mark heel anders is, betrokken en lief, moest ik wel even wennen aan het verschil met mijn vorige zwangerschap. Zo vergat ik Mark in het begin te vertellen dat ik een afspraak bij de verloskundige had. Toen hij hoorde dat ik een echo kreeg, scheurde hij naar de praktijk toe. Een beetje boos, waarom ik hem niet had meegevraagd. Tja, dat was ik niet gewend. Laatst zag ik een programma over bevallingen op tv. Ik was alleen thuis en begon hard te huilen. Zo had het moeten zijn bij mij. Eigenlijk kon ik toen pas de stress van mijn bevalling en mijn kraamtijd onder ogen zien. Ik zei tegen mezelf: zo mooi zal het ook zijn voor mij, nu ik zwanger ben van Mark. Dit keer ga ik wél van mijn kraamtijd genieten.”

Tip van de redactie

Het fenomeen vreemdgaan of overspel is van alle tijden en gaat veelal gepaard met heftige emoties. Wat drijft de partner tot overspel? Wat zijn de motieven van de minnares? En wat is de reden dat de bedrogen echtgenote haar man toch niet kwijt wil en het overspel vergeeft? Hier kun je alles over lezen in De duivelsdriehoek van Carolien Roodvoets. Voor meer info klik op onderstaande button.

Lees ook: Lobke: ‘Na mijn scheiding ontdekte ik dat ik zwanger was’