Lezeressen vertellen: hier geef ik mijn geld aan uit

2 november 2018

Altijd al eens in het huishoudboekje van een ander willen kijken? Zeven lezeressen zijn eerlijk over wat ze verdienen en uitgeven. ‘Al ons spaargeld zit in het adoptietraject.’

Altijd al eens in het huishoudboekje van een ander willen kijken? Zeven lezeressen zijn eerlijk over wat ze verdienen en uitgeven. ‘Al ons spaargeld zit in het adoptietraject.’

In Vriendin lees je deze week nog meer van dit soort verhalen van onze lezeressen.

‘Voor onze droombruiloft blijken we opeens heel goed te kunnen sparen’

Aukje (32) woont samen met Rogier (37). Zij werkt 4 dagen als teamleider in een grote supermarkt, hij is fulltime schilder. Ze hebben geen kinderen.

Salaris: samen € 3.500
Wonen: € 670
Overige vaste lasten: € 642
Kleding: nauwelijks, alleen als het echt nodig is
Boodschappen: € 300
Leuke dingen doen, cadeautjes: maximaal € 100 per maand
Sparen: € 1.500

“Als je ons uitgavenlijstje zo ziet moet je bijna wel denken dat we een stelletje knieperige saaierds zijn, maar ons strenge uitgavenregime heeft een goede reden!

Dit voorjaar heeft Rogier me ten huwelijk gevraagd toen we op vakantie waren in Calabrië, in Zuid-Italië. We komen vaker in die streek, we vinden het daar prachtig. Eigenlijk wisten we direct: daar willen we trouwen. Dus reizen we volgend jaar september met onze liefste vrienden en dierbaarste familieleden naar de Italiaanse zon om elkaar het jawoord te geven. Ik vind alleen dat je niet van je gasten kunt verwachten dat ze dat allemaal zelf gaan sponsoren; wíj willen trouwen in het buitenland en wíj willen hen er graag bij hebben, dus huren we voor vier dagen een hotel af. All inclusive. Daar moeten we dus nu wel even wat voor laten.

Gelukkig hebben we samen een prima inkomen en wonen we redelijk goedkoop. We lieten het geld altijd nogal rollen, waren slechte spaarders, maar nu we die droombruiloft als doel hebben blijken we opeens heel goed geld opzij te kunnen zetten. In plaats van uit eten gaan, maken we een bos- of strandwandeling en picknicken we onderweg. Filmavondjes houden we thuis op de bank in plaats van in de bios en cadeautjes voor mijn neefjes en nichtjes scoor ik bij de Action in plaats van bij de speelgoedwinkel. Dat scheelt echt zo veel! Het enige wat ik lastig vind, is dat ik geen nieuwe schoenen kan kopen. Ik heb een echte sneakerverslaving… De schoenenwinkel naast mijn werk loop ik dan ook maar snel voorbij!”

Gouden tip van Aukje:
“Zodra onze salarissen binnen zijn, zetten we 1.500 euro op de spaarrekening. Wat overblijft kunnen we uitgeven. Dat werkt een stuk beter dan sparen wat er overblijft.”

In Vriendin lees je deze week nog meer van dit soort verhalen van onze lezeressen.

‘Ons spaargeld gaat naar een adoptietraject’

Anne (32) is getrouwd met Christiaan (35). Ze werken beiden fulltime, zij als relatiemanager, hij als consultant. Op dit moment staan ze op de wachtlijst voor een adoptiekindje.

Salaris: samen € 6.200
Wonen: € 1.100
Overige vaste lasten: € 1.550
Kleding: € 250
Boodschappen: € 400
Leuke dingen doen, cadeautjes: € 150
Sparen: € 2.250 of meer

“We verdienen veel en sparen flink. Sowieso storten we aan het begin van de maand 2.250 euro op onze spaarrekening. En als er aan het eind van de maand iets overblijft gaat dat ook naar de spaarrekening. Net als vakantiegeld en bonussen. Dat sparen doen we niet omdat we vinden dat het móet, maar vooral omdat het niet nodig is meer uit te geven. We worden niet gelukkiger van een duurdere auto, veel kleding of luxere vakanties. Vakanties an sich vinden we met onze drukke levens wel belangrijk, en al zouden we het ons ook best kunnen veroorloven in een super de luxe resort te gaan zitten, dat past gewoon niet bij ons. Ik zoek altijd een goede deal, met alles eigenlijk. Geld over de balk smijten is niets voor ons, zelfs in mijn studententijd spaarde ik al en nog steeds scoor ik veel in de uitverkoop.

Sinds een paar jaar hebben Christiaan en ik echt een doel om voor te sparen: we gaan een kindje adopteren, en dat is heel kostbaar. Het proces kost minimaal 20.000 euro, maar dat kan oplopen tot zo’n 60.000. Dat klinkt als heel veel geld en dat is het ook, maar daar moeten veel kosten mee gedekt worden: de voorlichting, bemiddeling, het vertalen van documenten, de reis naar en het verblijf in het buitenland en zo nog meer. Je betaalt dus niet voor het kind, wat mensen soms denken, maar voor een heel nauwkeurige procedure om een kind, dat er al is en nergens anders kan wonen, een thuis te bieden.

We hebben gekozen voor adoptie omdat we het idee mooi vinden. Er zijn al zo veel kinderen op de wereld, waarom zouden wij niet een van hen een thuis bieden? We voelen niet de drang een kind met onze eigen genen op de wereld te zetten, kunnen van ieder kind houden. Een beter doel voor ons spaargeld konden we niet bedenken, we besteden het er met plezier aan!”

Gouden tip van Anne:
“Wij hebben geïnvesteerd in een vakantiehuis, in plaats van bijvoorbeeld in aandelen. Dat kost maandelijks wel geld, maar de verhuur levert ook geld op. Daarnaast kunnen we er zelf regelmatig gebruik van maken. Win-win!”