Lezen: Nooit meer hetzelfde, Anja du-Bois (deel 4)

24 januari 2016

Anja’s man Herman zat jaren onterecht vast voor de Puttense moordzaak. Het is een van de grootste gerechtelijke dwalingen in Nederland. In Nooit meer hetzelfde vertelt Anja openhartig wat er gebeurt als een gezin door zo’n onvoorstelbaar lot wordt getroffen. Op Vriendin.nl kun je deze week het eerste hoofdstuk lezen.

Anja’s man Herman zat jaren onterecht vast voor de Puttense moordzaak. Het is een van de grootste gerechtelijke dwalingen in Nederland. In Nooit meer hetzelfde vertelt Anja openhartig wat er gebeurt als een gezin door zo’n onvoorstelbaar lot wordt getroffen. Op Vriendin.nl kun je deze week het eerste hoofdstuk lezen.

Delen gemist? Lees hier deel 1, deel 2 en deel 3. 

Met het verjaardagslijstje en de kalender erbij begon me al snel iets te dagen over een verjaardag van René, de oudste zoon van Hermans broer. Die was gescheiden en had de kinderen om het weekend. ‘Hoe zat dat ook alweer,’ mompelde ik voor me uit, terwijl ik de kalender doorbladerde. Heel vaag stond me bij dat die verjaardag verschoven was zodat die dag in de bezoekregeling viel en René dus ook een feestje bij zijn vader had ‘en ik moet me toch sterk vergissen als dat niet juist dát weekend was, maar daar kan ik achter komen’. Resoluut pakte ik de telefoon. ‘Hoi, met Anja hier. Luister,’ begon ik meteen tegen de ex-vrouw van Hermans broer, ‘weet jij nog wanneer de kinderen dat feestje van René vierden?’
‘Feestje van René, hoezo?’ verbazing in haar stem.
‘Waarvoor wil je dat…’
‘Leg ik je allemaal uit,’ onderbrak ik haar ongeduldig.
‘Wil je alleen even kijken of je dat nog weet?’
‘O, maar dat weet ik precies,’ stelde ze me gerust en ik hoorde gerommel. ‘Ik houd alles precies bij wat die bezoektijden betreft dus… aahh, hier heb ik het al.’
Ik voelde een spanning door me heen schieten. ‘Nou?’

‘De achtste gingen ze naar hem toe,’ begon ze op te sommen, ‘en de negende kwamen ze ’s avonds weer terug en inderdaad, volgens mij hebben ze de negende zijn verjaardag gevierd. Klopt, want…’
‘Dank je wel, super dat je dat opgeschreven hebt,’ onderbrak ik haar weer en vervolgens legde ik uit hoe de vork in de steel zat en waarvoor ik die informatie nodig had. Een minuut of tien later was ze grotendeels bijgepraat en rondde ik het gesprek af: ‘Nogmaals, dank je wel en ik houd je op de hoogte,’ zei ik en ik legde de hoorn op de haak. ‘Toch mooi weer een paar uur boven water,’ stelde ik tevreden vast. ‘Dan zal de rest ook wel goed komen.’

‘Goed komen’ was misschien niet de juiste benaming, maar nu we een deel van die bewuste zondag hadden, begon de rest van die dag ook uit te rollen. Die verjaardag was een vreemde eend in de rituelen van onze zondagen en daar bleken onze geheugens wel raad mee te weten. De ene aha na de andere kwam boven. Want tja, zo’n verjaardag, daar waren we ook naartoe gegaan. Met de auto of met de fiets? ’s Middags of later? En hup, zo hadden we de heenreis. Wie waren er allemaal op die verjaardag? En waren we na die verjaardag niet nog ergens anders naartoe gegaan? Ja toch? Ach ja, naar ome Gerrit en tante Teunie natuurlijk. En wacht eens, daar was Marry toch ook bij? De jongens waren dus helemaal niet wezen rijden. Tuurlijk niet, want Marry zat de hele week al in de auto voor zijn werk en die had er een bloedhekel aan om in het weekend ook nog eens in een auto te stappen.

En zo hadden we na uren denken en nabellen toch maar mooi een hele zondag aan de anonimiteit onttrokken waarbij alle activiteiten ook nog eens gecheckt en gedubbelcheckt waren. Trots en voldaan waren we, Herman, Evelien en ik. Later zouden we daar nog aan terugdenken, dat we zo blij waren dat daarmee ook het Mercedes-verhaal helemaal niet aan de orde was geweest. Want later hoorden we dat er rond het tijdstip van de moord bij de Driewegenweg een Mercedes was gesignaleerd. ‘Ik ga meteen de politie bellen.’ Herman sprong op en liep naar de telefoon. ‘Onze verklaring moet bijgesteld worden, want er klopt niets van en dan kan Wilco tenminste meteen naar huis.’ Ik zag dat Herman popelde om alles recht te zetten. Als hij ergens niet tegen kon dan was het onrecht en alles moest kloppen en zo ook die verklaring. Liever nu dan morgen. Evelien en ik keken elkaar verheugd aan. Zeker weten! Het was weliswaar zaterdag maar we namen aan dat dat geen probleem was bij de politie.

Meer lezen? Morgen verschijnt deel 5 (laatste deel) van het hoofdstuk dat we mogen delen. 
Anja du-Bois € 17,50 Uitgeverij De Fontein