Judith heeft een dysthyme stoornis: ‘Ik ben eigenlijk een heel vrolijk mens’

Judith heeft een dysthyme stoornis: ‘Ik ben eigenlijk een heel vrolijk mens’

In Nederland heeft ongeveer 1 procent van de mensen ooit last gehad van een dysthyme stoornis. Dit is een milde vorm van depressie. Hoewel de klachten minder hevig zijn, verdwijnen de sombere gevoelens bijna nooit.

In Nederland heeft ongeveer 1 procent van de mensen ooit last gehad van een dysthyme stoornis. Dit is een milde vorm van depressie. Hoewel de klachten minder hevig zijn, verdwijnen de sombere gevoelens bijna nooit. Judith (32) kan erover meepraten. Sociale angsten, burn-outklachten, depressies: ze nemen haar over zodra ze niet zo lekker in haar vel zit.

Somberheid

Judith: “Zolang ik me kan herinneren, heb ik altijd een onderliggend gevoel van somberheid gehad. Dit betekent niet dat ik nooit vrolijk ben, maar wel dat er vaak dezelfde gedachten in mijn achterhoofd rondspelen: ‘Straks gaat het mis, er moet iets aankomen waardoor ik me weer rot ga voelen.’ De perioden van somberheid en blijheid wisselen zich nooit af, maar bestaan altijd naast elkaar. Soms is de neerslachtigheid op de achtergrond aanwezig, maar andere dagen ligt deze hevig op de voorgrond.

Het betekent niet dat ik op dit mindere dagen alleen maar huil, maar wel dat ik een gespannen gevoel kan hebben. Zo uit het zich meer in rusteloosheid, een energietekort en stemmingswisselingen. Het treintje aan negatieve gedachten in mijn hoofd staat nooit stil, alleen lukt het me op betere dagen makkelijker om deze te temperen.”

Studie

“Toen ik begon met studeren, begon ik depressieve perioden te herkennen. Ik ben van mezelf erg perfectionistisch en vind het lastig om mensen te teleurstellen. Als te veel dingen zich opstapelen en ik dat patroon niet op tijd herken, schiet ik in een soort kramp en kan ik het moeilijk loslaten. Op de een of andere manier kan ik niet goed met dat soort druk omgaan.

Hoewel ik al snel op zoek ging naar een therapeut, kwam ik telkens bij mensen terecht waarvan ik het idee had dat ze mij niet begrepen. Doordat ik in een nieuwe stad ging studeren met andere mensen, was er ook niemand met wie ik over mijn gevoelens kon praten. Het voelde alsof ik er alleen voor stond.

Ik ben eigenlijk een heel vrolijk mens, maar op de achtergrond speelden altijd de sombere periodes. Tijdens een lichte depressie vond ik een therapeut met wie het beter klikte, waarop ik haar kaartje besloot te bewaren voor later. Ik kreeg een nieuwe baan, maar voelde me niet op mijn plek bij deze werkgever. Ook had ik een relatie waarin ik mijn partner eigenlijk altijd volgde: hij bepaalde en ik ging met hem mee. Misschien heeft dat ook meegespeeld toen hij me op een dag plots vertelde iets voor een ander te voelen. Hij vertelde het me op zondag, en donderdag was hij weg. Dit vormde de druppel van mijn laatste, meest zware depressie.”

Lees ook: Annemiek lijdt al sinds haar vijftiende aan depressies

Nieuwe liefde

“De sombere periode werd beter toen ik mijn nieuwe liefde leerde kennen. Ik zat op een roze wolk en vond alles leuk en positief. Toch wilde ik niet dat het ging lopen zoals mijn vorige relatie, dus besloot ik hem langzaam te vertellen wat er speelde. Gelukkig reageerde hij er goed op en stelde de juiste vragen. Onze gesprekken hielpen me de stap te nemen om opnieuw in therapie te gaan.

Ik vond mijn bewaarde kaartje en besloot mijn oude therapeut te bellen. Zij koppelde me aan iemand waarvan ze dacht dat ze bij mij past. Ik heb regelmatig last van lichamelijke klachten. Deze zijn niet heel ernstig, maar kunnen wel hinderlijk zijn. Mijn therapeute bracht deze klachten in verband met mijn psychische toestand, waardoor veel stukjes op hun plaats vielen. Ik ontdekte waar ik al die jaren last van heb gehad, namelijk een dysthyme stoornis.”

In mijn geval betekent het somberheid die heftiger kan worden bij bepaalde situaties, zoals de relatiebreuk. Ook bleek ik al ruime tijd in een depressie te zitten, maar omdat ik zo gewend was geraakt aan de negatieve gevoelens had ik dit niet in de gaten gehad. Ik vertrouwde erop dat de somberheid op een bepaald moment ook weer zou afnemen. Hierdoor liep ik er gewoon mee door en raakte de manier waarop ik naar de wereld keek ongemerkt erg verwrongen. Ik was steeds dieper in de depressie gezakt.

De therapie maakte de dingen heel inzichtelijk en ik leerde steeds beter om mijn valkuilen te herkennen. Na drie jaar kan ik eindelijk zeggen dat ik meer grip heb gekregen op mijn somberheid. Ik herken de patronen makkelijker en heb het gevoel dat ik hierdoor minder snel in een depressie zal vervallen. Een gevoel dat ik bij mijn eerdere behandelingen niet heb gehad.”

Andere baan

“Tijdens mijn laatste depressie heb ik de stap genomen om te stoppen bij mijn oude werkgever. Via een ex-collega kwam ik uiteindelijk bij de organisatie terecht waar ik nu werkzaam ben. Al tijdens het sollicitatiegesprek besloot ik open kaart te spelen en tegen de directeur te zeggen dat ik bezig was om uit een depressie te komen. Hoewel ik overal rekening mee gehad gehouden, had ik zijn reactie niet durven dromen. Hij begon te lachen en vertelde me: ‘Als dat het is, pas je hier prima tussen.’ Het feit dat hij er zo in stond, zorgde dat ik in een warm bad terecht kwam. Ik merkte dat ik niet de enige was die ergens mee worstelde en kon erover praten met mijn collega’s.

Al deze stappen hebben eraan bijgedragen dat ik sneller uit mijn depressie ben gekomen. Hoewel ik met mijn ex-partner nauwelijks mijn gevoelens besprak, doe ik dit met mijn huidige vriend regelmatig. Het is niet altijd te begrijpen wat er zich in mijn hoofd afspeelt, maar ik wil toch dat hij weet waarom ik reageer zoals ik dat doe. We proberen altijd een weg te vinden om met mijn dysthymie om te gaan en dit gaat meestal goed.”

Oude angsten

“De afgelopen tijd heb ik geleerd dat je zelf de regie kunt pakken over dingen en zelf kunt bepalen wat je wilt en doet. Dit was een hele openbaring die zorgde dat mijn oude angsten en gedachten naar de achtergrond verdwenen.

Het heeft gemaakt dat ik een stuk zelfverzekerder ben over mijzelf en de toekomst, waar mooie dingen staan te wachten. Mijn vriend en ik verwachten ons allereerste kindje en hier kijken we erg naar uit. Natuurlijk blijft het spannend, omdat ik geen idee heb hoe het straks zal zijn en wat we kunnen verwachten. Het is allemaal nieuw en onbekend, dat vraagt een mate van flexibiliteit waarvan ik niet zeker weet of ik dat wel in me heb. Toch heb ik er vertrouwen in dat ik er klaar voor ben. Zeker met zijn tweeën.”

Hey het is oké

Het ministerie van Volksgezondheid is de campagne ‘Hey is het oké’ gestart om het gesprek over depressie, paniek en angstklachten aan te gaan.
Judith: “Uit eigen ervaring weet ik hoe belangrijk het is om over je klachten te blijven praten. Hierdoor voel je je minder geïsoleerd en kom je verder. Zelf heb ik heel veel geluk gehad met de mensen om me heen. Ook het feit dat ik er zo open over kan praten op mijn werk en in mijn directe omgeving, heeft me geholpen. Ik ben er absoluut voor dat je mensen betrekt bij je klachten, want je hoeft het niet alleen te doen.”

Lees ook: op haar 27ste ontdekte Elise dat ze ADHD en autisme heeft