Placeholder

Jessica: ‘Hoe ga je verder na het verlies van je kind?’

Jessica (36) en haar man Paul (40) konden hun geluk niet op toen Jessica na vele pogingen toch nog een keer zwanger bleek.

Jessica (36) en haar man Paul (40) konden hun geluk niet op toen Jessica na vele pogingen toch nog een keer zwanger bleek. Hun dochter Emma (nu 4) kreeg een zusje. Maar na drie weken overleed de kleine Maci. ‘Het verdriet is immens, maar voor Emma moet ik door.’

Op de redactie van Vriendin krijgen we soms mailtjes met verhalen die dwars door je ziel snijden. Dat van Jessica was er een van. Zo begon ze haar bericht: “Hoe ga je verder na het verlies van een kind? Dat is een vraag die vaak in mij opkomt. Waarom? Omdat ik hier zo graag het antwoord op zou willen weten, omdat het nu een jaar geleden is dat ik mijn dochter Maci heb begraven. Een mooie, perfecte baby, die maar drie weken heeft mogen leven. We weten nog steeds niet wat er is gebeurd en waarom ze is overleden.”

Droom wordt werkelijkheid
Jessica’s verhaal begon acht jaar geleden, toen ze samen met haar vriend Paul – nu haar man – aan een gezin wilde beginnen. Dat lukte niet meteen. Uiteindelijk kwamen Paul en Jessica in het medische circuit terecht. Ze konden hun geluk niet op toen Jessica bijna drie jaar later zwanger raakte via ICSI. In 2013 beviel ze van een gezonde dochter, Emma.

Jessica: “Onze droom was werkelijkheid geworden. We waren gelukkig, Emma was een voorbeeldige baby. Natuurlijk waren de gebroken nachten zwaar, maar we wilden vrij snel nog een kindje. Ook al betekende dat dat we opnieuw de medische molen in moesten.”

‘Toen begon de hel waar ik nu nog steeds in zit’

Maci
Op 20 januari 2017 beviel Jessica opnieuw, in het ziekenhuis. De bevalling was zwaar; de bevalling werd ingeleid en haar dochter werd geboren tijdens een migraine-aanval. “We noemden haar Maci. Ze was gezond, ontzettend mooi en ze huilde goed. Ze was gewoon helemaal perfect. Maci werd bij me gelegd en ik besefte dat ze er eindelijk was, dat ik kon gaan genieten van het gezin waarnaar ik zo had verlangd.”

Terwijl Maci in haar armen lag, kreeg Jessica weer een migraine-aanval. “Ik voelde me warrig, een beetje afwezig en zag niet scherp. Een verpleegkundige deed de gordijnen halfdicht en liet Paul en mij alleen met Maci. Het was even heel vredig op onze kamer. Totdat Paul mij na anderhalf uur vroeg of het wel goed ging met Maci. Hij vond haar zo stil. Ik dacht eigenlijk dat ze sliep, maar vroeg toch of hij een verpleegkundige wilde roepen. Toen begon de hel waar ik nu nog steeds in zit.”

Gebroken in het ziekenhuis
Jessica’s man rende de gang op, maar ineens leek iedereen verdwenen te zijn. Er zat alleen een medewerker bij de balie. Zij beloofde dat ze de verpleegkundige zou zoeken die bij de bevalling was geweest. Jessica: “Achteraf hoorde ik waarom het zo lang duurde voordat de verpleegkundige kwam. Ze zat een broodje te eten en gaf door dat ze geen tijd had. Toen ze er uiteindelijk was, zei ze: ‘Zo, dus jullie maakten je druk?’ Ze tilde Maci op. Haar armpjes en beentjes bungelden langs haar lichaam. De verpleegkundige gilde opeens en rende, met Maci in haar armen, de kamer uit, op zoek naar hulp. Ik stuurde Paul achter haar aan, ik wilde weten wat er met mijn dochter gebeurde.”

Jessica werd alleen achtergelaten. “Ik was net bevallen, wist niet wat er met mijn dochter aan de hand was. Er kwam een andere verpleegkundige bij me zitten zodat ik niet alleen was, maar zij kon me niks vertellen. Na een tijdje werd ik naar Maci gebracht. Ik wist toen al dat ze weg was. Dat meisje dat daar lag, met al die slangetjes en aangesloten op een zuurstofapparaat, was niet meer het meisje van wie ik was bevallen.”

Lees het hele verhaal in Vriendin 9.