Eveline: ‘Perfect zal het nooit worden’

5 februari 2024

Eveline (52) en haar partner Emiel raken op vakantie betoverd door een veel te vervallen villa. Na lang twijfelen besluiten ze dat hun toekomst in Frankrijk ligt. Dat betekent wel dat er enorm veel op ze afkomt.

Ik vond het allemaal maar normaal in Nederland: tussen de middag snel naar de bouwmarkt. De kerstmarkt bij Intratuin. Een afspraak bij de tandarts. Pizza’s laten bezorgen. Al die dingen kosten hier krachtinspanningen. De bouwmarkt is tussen de middag gesloten. Kerstmarkten met rijen vol kerstballen kennen ze hier niet. Voor een tandarts staat zes jaar wachttijd. En pizza’s? Die bezorgen ze vast in de grote stad, maar niet hier. We hébben niet eens een pizzeria, althans, die in Saint-Mathieu is momenteel gesloten tot er een nieuwe eigenaar komt omdat ook de huidige uitbater verlangt naar meer ‘stadse reuring’.

Wifi

Een ander ‘dingetje’ hier was wifi. We hadden zeker internet en dat was broodnodig voor mijn werk, de reserveringen, en voor onze gasten die graag met hun thuisfront in contact bleven. Dat af en toe de verbinding wegviel, zorgde nooit voor frictie. Onze Franse gasten waren het gewend. De Nederlandse, Duitse, Belgische, Spaanse en Italiaanse gasten (wat staat dat rijtje mooi, en we zijn pas zes maanden open!) waren in vakantiestemming en schudden de stress van zich af zodra ze onze poort doorreden.
‘U krijgt glasvezel’, zei de man bij de Telecomwinkel waar we vroegen om een versterker voor op de eerste verdieping. ‘Ik beloof het u: binnen vijf maanden.’

De vijf maanden werden er elf. Daarna kwam er nóg een half jaar bij. Veertien maanden na ‘de blijde boodschap’ zagen we graafmachines kabels trekken in het drassige land. Weer vier maanden later was hij er: de afspraak voor onze aansluiting
Heel even dachten we nog dat de telecommaatschappij het licht had gezien en daarom kabels door de grond trok. Alles hangt hier in de lucht. Dat betekent dat we in de winter of bij storm regelmatig zonder stroom zitten. Dan is er weer eens een mast afgebroken en wiebelt de dikke kabel rakelings over de grond.

Het echte Frankrijk

Maar nee hoor. De glasvezel werd omhoog gesjord uit de grond en hoog in de mast aan een kastje ‘geconnect’. Onze ‘supersnelle wifi’ komt toch weer binnen via een kabel hoog boven de zwiepende bomen, vastgespijkerd onder onze dakgoot.
We konden het niet geloven. Wat ook waar is, is dat de monteur uiteindelijk zes weken in de mast klom voordat kastje en kabel en dus de snelheid acceptabel waren.
Onze uploadsnelheid is sinds een maand verbeterd van 2,1 naar 242: een buitenaardse vooruitgang! Een batch foto’s versturen aan Vriendin duurt geen vier uur meer maar hoogstens een kwartier. Een mailtje is binnen tien seconden weg en hangt niet meer tureluurs opgestroopt in mijn ‘out-box’.

Dit is het echte Frankrijk. Films haperen af en toe. Pagina’s verversen niet of worden zwart als ik in een digitale keukenwinkel nét die porseleinen dessert-ramequins zoek. Mijn streepjes flikkeren en daar is hij weer: de wereldbol. Een paar minuten geen ontvangst. Perfect zal het nooit worden. Maar, nog even over die tandarts, kerstshow en bouwmarkt: in Frankrijk zijn de bakkers dan weer lekker wél open op zondag. Dat betekent: kakelverse croissantjes bij een ontbijtje met jus d’orange en als kers op de taart schattig haperende ontbijtmuziek!

Meer lezen van Eveline? Je leest haar columns elke week in Vriendin. Volg haar ook op Instagram @villaverte87.