Eveline: ‘Nooit verwachtte ik dat onze renovatie zo vreselijk zou uitlopen’

9 mei 2023

Eveline (52) en haar partner Emiel raken op vakantie betoverd door een veel te vervallen villa. Na lang twijfelen besluiten ze dat hun toekomst in Frankrijk ligt. Dat betekent wel dat er enorm veel op ze afkomt.

In Vriendin deelt ze elke week hoe het ervoor staat met hun paleisje.

Eten

Degenen die mij een beetje kennen, weten dat ik dol ben op eten. Als ik over vakanties vertel, gaat het altijd over ‘die ene pizzeria’ of ‘dat dorpje met die ijssalon’. Bij het slapengaan bedenk ik wat ik de volgende dag ga koken.
Nu ik in Frankrijk woon, gaan er op culinair gebied deuren voor me open met rijen vol diepvriesproducten in alle hypermarchés, waaronder voorgesneden artisjokken of bieslook-aardappelflans. Anderhalf jaar woonde ik in een piepkleine gîte met een keukenblokje van zestig centimeter, dus daar was weinig eer te behalen aan ‘probeersels’ of ‘gouwe ouwe’. Mijn nieuwe keuken is nog niet af, maar kan gelukkig wel gebruikt worden. En dus snuffel ik in de kelder kwispelend tussen verhuisdozen met teksten als ‘keuken’ of ‘kruiden’. Bijna alles is over de datum. Nooit verwachtte ik dat onze renovatie zo vreselijk zou uitlopen. Ik smijt het ene na het andere specerijenmengsel in de prullenbak. Dag gehaktballenmix. Adieu herbes-de-provence. Ook de bouillonblokjes moeten het veld ruimen.

Gemak

Frankrijk is daarentegen het land van de baguettes. Op straat slenteren oude mannetjes met een stokbrood onder hun arm. Dames met aan elke hand een kleuter, klemmen onder hun oksel drie ‘pains de campagne’. In geparkeerde bestelbusjes fonkelen kakelverse baguettes. En omdat Emiel en ik de beroerdste niet zijn, doen we graag mee met dergelijke oer Franse eet-tradities.
Wat ik wel mis in landelijk Frankrijk is het gemak. Even naar de snackbar rijden kan alleen op donderdag, als de foodtruck er is. En dan moet je twee uur vooraf bellen wat je wilt en krijg je een ‘afhaaltijd’. De dichtstbijzijnde kebabzaak ligt op 18 kilometer rijden. Haast is dan een verboden woord, want in het donker kunnen er herten of zwijnen of dassen oversteken.
Ik vind dat alles nog best charmant. En met een volle vriezer thuis en al mijn favoriete snacks onder handbereik, red ik het prima. Cocoonen, noemen ze dat. Of meer modern het trendy Deense woord: ‘Hygge’. Ik ben er dol op: lekker onder een dekentje naar een serie kijken met voor mijn snufferd een flakkerend kaarsje. Over een tijdje, als alle dozen zijn uitgepakt, kun je mij uittekenen in mijn vertrouwde hoekje van de bank.

Sushi

Wat ik wel reikhalzend mis, is sushi. In Saint-Junien, een stadje verderop, zit een uitmuntende sushizaak. Helaas vind ik zeventig minuten autorijden voor een retourtje exclusief wachttijd niet geschikt voor een spontaan smulfestijn.
Groot was dan ook de verrassing toen ik in een van mijn teruggevonden verhuisdozen een nog splinternieuwe sushikit vond. Het was een plastic mal waarin je nori (zeewierpapier) drukt. Daarna vul je hem met rijst en vis en ander lekkers en druk je er rondjes van. Blijer dan een egel met de lente in zijn bol kon ik niet worden. In de supermarkt zes kilometer verderop kocht ik een kakelverse zalmmoot. Er was ook avocado en komkommer. Ze hadden zelfs sojasaus. Ik kon mijn geluk niet op toen ik die avond een grote schaal sushi serveerde. En weet je wat nou het allerleukste was? Mijn zelfgemaakte lekkernij smaakte zóveel beter dan wanneer ik er ruim een uur voor had moeten rijden!

Meer lezen van Eveline? Je leest haar columns elke week in Vriendin. Volg haar ook op Instagram @villaverte87.