De vriend van Susan ging vreemd met haar beste vriendin
21 januari 2021
Het leven van Susan (33) lag totaal overhoop toen bleek dat haar vriend en haar beste vriendin een affaire hadden. “Ik kon niet meer stoppen met huilen, om mijn relatie, zijn bedrog, maar ook om mijn vriendschap met Esther.”
Susan: “Vijf jaar geleden had ik voor het eerst het vermoeden dat er iets speelde tussen Esther en Wouter. We waren met onze gezinnen in een overdekt speelparadijs. Opeens raakte ze hem plagerig aan. Het voorval duurde hooguit drie seconden, maar mijn maag draaide om. Op de terugrit in de auto begon ik erover tegen Wouter, maar hij wuifde het weg. De manier waarop ze hem aanraakte, naar hem keek… Het voelde niet als een gewone, vriendschappelijke aanraking tussen mijn vriend en mijn beste vriendin. Maar dat kon toch niet? Wouter was mijn grote liefde en Esther en ik kenden elkaar al sinds groep vijf. Ik had ongetwijfeld spoken gezien. We brachten bijna elk vrij weekend met onze gezinnen door. Wij waren vriendinnen, de mannen konden het ook goed met elkaar vinden en onze kinderen waren even oud. We hadden het gewoon gezellig met z’n viertjes. En het was logisch dat Esther en Wouter inmiddels ook aan elkaar gehecht waren geraakt. Maar een paar maanden later gebeurden er opnieuw vreemde dingen. We waren met z’n vieren naar een concert geweest. Esther drong erop aan dat we bleven slapen. Wouter gaf aan dat hij liever naar huis wilde, maar het was zo gezellig. Esther wist me over te halen. Op een gegeven moment waren Esther en Wouter samen boven. Weer bekroop me dat nare, onveilige gevoel. Wat moesten die twee samen boven? Of die keer, een paar weken later, dat Esther tijdens een barbecue zei dat ik niet hoefde te helpen met afruimen, omdat Wouter dat wel deed. Toen ik toch de keuken binnenkwam, zag ik aan hun gezichten dat ze ergens in gestoord werden. Maar in wat? Ik kon er mijn vinger niet op leggen. En ik betrapte ze nergens op, want elk akkefietje leek onschuldig en was gemakkelijk uit te leggen. Toch zei mijn instinct dat er iets niet klopte.
Een paar maanden later vertelde Esther me dat ze huwelijksproblemen had. Ze gaf aan dat ze niet wist of ze bij haar man wilde blijven. Ze voelde zich alleen en van liefde tussen hen was amper nog sprake. Ze was in de war, omdat ze over tijd was. Wat nou als ze ook nog zwanger was? Ik steunde haar, luisterde naar haar verhaal en probeerde haar zo goed mogelijk te helpen. Na een paar dagen bleek ze toch niet zwanger. Gelukkig maar. Zeker nu ik achteraf weet dat niet haar man, maar Wouter misschien wel eens de vader had kunnen zijn. Uiteindelijk besloot Esther toch te scheiden. Ze ging liever alleen verder dan in een ongelukkig huwelijk. Na haar beslissing ging Esther er steeds beter uitzien. Maar mijn Wouter niet, viel me op. Hij vermagerde, trok zich steeds meer terug en dronk meer dan ik van hem gewend was. Ook raakte hij me nauwelijks meer aan in bed. Als ik vroeg of er iets was, verschool hij zich achter een lastige cursus of hoofdpijn. Ik ging er zelfs grappen over maken: ‘Moet ik paracetamol op het nachtkastje leggen?’ zei ik dan. Ik hoopte dat ik met een grap het ijs tussen ons kon breken. Maar niets leek te helpen.”
Vijfde wiel
“De sinterklaastijd stond voor de deur. Omdat ik het vervelend vond voor Esther dat ze voor het eerst alleen met haar kinderen naar de intocht zou moeten, vroeg ik of ze met ons mee wilde. Het leek een geslaagde dag. Tot we na de intocht met z’n allen de kroeg in gingen. De kinderen vermaakten zich. Wouter en Esther ook. Maar ik voelde me het vijfde wiel aan de wagen. Nadat we gezellig wat gedronken hadden, vroegen ze of ik vast ging afrekenen, terwijl zij al met de kinderen naar buiten liepen. Aan alle kanten voelde ik dat er iets niet klopte. Maar ik zei niks. Ik wilde de sinterklaaspret niet verpesten voor de kinderen. Ook ’s avonds zei ik er niets over tegen Wouter. Ik weet niet waarom ik dat niet deed. Misschien was ik bang voor het antwoord. Een paar weken later heb ik hem wel geconfronteerd met mijn vermoedens. Op de dag dat we pakjesavond vierden. Mijn moeder was er ook. Halverwege de dag nam ze me apart en zei dat ze Wouter zo afwezig vond. Dat was voor mij het bewijs dat ik geen spoken zag. Die avond heb ik Wouter gevraagd me eindelijk te vertellen wat er aan de hand was. Ik heb huilend voor hem gestaan: ‘Zeg me alsjeblieft wat er is! Heb je soms een ander?’ Maar hij zei niets en staarde alleen maar naar de grond. In de weken daarna kon ik niet meer slapen en niet meer helder denken. Ik werd gek van die onzekerheid. Ik móest weten wat er in Wouter omging. Regelmatig vroeg ik hem wat er was, ik sméékte hem me te vertellen waar hij mee bezig was. Maar hij bleef zijn mond houden en ontkennen dat er iets met hem aan de hand was.”
Zielig hoopje
“Toen kwam die bewuste ochtend. We hadden net samen met onze dochter Emma, die toen vier jaar was, een kerstboom gekocht en hem met zijn drieën opgetuigd. Ik dacht nog: ‘Waarom kan het niet altijd zo zijn?’ Toen we klaar waren, zat Emma samen met Wouter op de bank. Ik hoorde ze kletsen en Emma was helemaal blij met de kerstlolly die ze van ons gekregen had. Ik riep dat ik nog even snel achter de computer kroop om iets op te zoeken. De computer stond nog aan, ik zag een mailbox die ik niet herkende met tientallen berichtjes van dezelfde afzender. Esther. Ik opende mailtjes en zinnen als ‘Ik heb van je genoten’ rolden over het scherm. Ik verstijfde. Ik dacht alleen maar: dit kan niet waar zijn! In een moment van woede greep ik mijn telefoon en belde ik Esther. Ze nam op. Voordat ze iets kon zeggen, schreeuwde ik tegen haar: ‘Wat heb jij met Wouter?’ Esther bleef kalm en zei alleen maar: ‘Ik was het niet alleen.’ Ik heb haar vreselijke dingen toegeroepen en smeet daarna de telefoon door de kamer. Die onschuldige blik op het scherm van de computer gooide mijn hele leven overhoop. Wouter kwam naar me toe, sloeg zijn handen voor zijn ogen en zakte door zijn knieën: ‘Nu weet je het. Gelukkig, het is eindelijk voorbij.’ De tranen liepen over zijn wangen. Hij schokte helemaal van het huilen. Als een hoopje ellende zat hij ineengedoken op de grond. Ik heb Emma opgepakt en ben samen met haar naar mijn schoonouders gereden. Terwijl oma zich over Emma ontfermde, deed ik mijn verhaal tegen mijn schoonvader. Ze schrokken ontzettend, mijn schoonvader is meteen met Wouter gaan praten. Later die middag kwam hij terug en zei hij: ‘Wouter wil je niet kwijt. Ga naar hem toe, jullie moeten praten.’ Ik ben zonder Emma naar huis gegaan. Wouter zat nog altijd als een zielig hoopje op de grond. Hij begon meteen: ‘Ik had het niet mogen doen. Ik wilde je geen pijn doen. Je bent zo goed voor mij, je verdient dit niet.’ Ik wilde weg van huis, ergens met hem praten op neutraal terrein. We zijn in de auto gaan zitten en maar wat gaan rijden. Toen we in de auto zaten, belde Esther. Ze vroeg aan me of ze Wouter aan de lijn mocht. Hoe haalt ze het in haar hoofd?, dacht ik alleen maar. ‘Er wordt tussen jullie helemaal niet meer gepraat’, zei ik. Daarna heb ik opgehangen.”
Voelt veilig
“Wouter en ik zijn naar een hotel gereden en hebben daar gepraat. Zo gesloten als Wouter het halfjaar daarvoor was geweest, zo open was hij nu ineens. Blijkbaar was hij zo opgelucht dat er eindelijk een einde aan het liegen kwam. Hij vertelde dat het uit de hand was gelopen. Esther had veel aandacht voor hem gehad en dat had hij fi jn gevonden. Zo was het begonnen. Maar ze had hem steeds meer opgeëist. Ze wilde met hem verder, maar hij wilde dat niet. Ik wilde dat hij me alles zou vertellen. Ook de intieme details over hoe vaak en waar ze gevreeën hadden. Hoeveel pijn het ook deed. Wouter vertelde dat ze al bijna een halfjaar een relatie hadden. Als ik een uitstapje had met collega’s, als Emma naar de peuterspeelzaal was: al die keren waren ze samen geweest. Ze hadden elkaar heel vaak gezien. Ook in hotels of in het bos. Hoe boos ik ook was op Wouter, ik wist meteen dat ik mijn huwelijk niet op wilde geven. Ik hield van hem. Ik wilde hem niet kwijt. En ik wilde dat Emma zou opgroeien in een normaal gezin, met haar ouders in één huis. Nadat Wouter en ik urenlang gepraat hadden, hield hij me vast zoals hij me al zo lang niet meer had vastgehouden. Ondanks zijn bedrog voelde ik me veilig in zijn armen. Dit was de Wouter die ik kende. Ik kon niet meer stoppen met huilen. Om mijn relatie, om zijn bedrog, maar ook om mijn vriendschap met Esther. Hoe had ze me zo kunnen verraden? Mijn beste vriendin, mijn steun en toeverlaat. Altijd als ik verdriet had, was ik naar haar toegegaan. Nu was zij juist de veroorzaker van mijn verdriet. Ik begreep niet hoe ze me zo veel pijn had kunnen doen.”
Nieuwe kans
“Ik heb Esther nog één keer gebeld. Een maand later, nadat Wouter me meteen had opgebiecht dat ze hem gebeld had. Ze had gevraagd hoe het met hem ging en hij had meteen gezegd dat hij voor mij had gekozen. Ik werd zo kwaad, dat ik haar besloot te bellen. ‘Wat wil je nu nog van hem?’ vroeg ik. Ze reageerde laconiek: ‘Suus, ik was het niet alleen. Hij is bij jou vanwege Emma. Ik ben niet de eerste met wie hij jou heeft bedrogen. En ik zal ook niet de laatste zijn.’ Na dit gesprek was ik klaar met Esther. Ze klonk zo koeltjes, zo zonder berouw, ik wilde haar nooit meer zien. Het heeft ontzettend lang geduurd voordat ik Wouter weer durfde te vertrouwen. Ik wilde mijn relatie echt heel graag een nieuwe kans geven, maar makkelijk was dat niet. Ik ben vaak achterdochtig geweest als hij niet thuis was. En ik wilde vaak dat hij bewees dat hij niet loog. Met veel praten, veel begrip en echt luisteren naar elkaar lukte het ons langzaam om een streep onder zijn vreemdgaan te zetten. Pas twee jaar nadat het gebeurd was, durfde ik Wouter weer een beetje te vertrouwen. Onze band is sterk nu. Hij heeft me ten huwelijk gevraagd. Toen zag ik in dat Wouter echt voor mij had gekozen. Esther heb ik nooit meer gesproken. Ik heb veel nagedacht over de vraag waarom ze uitgerekend met mijn Wouter is vreemdgegaan. Zoiets doe je een vriendin toch niet aan? Ik kan alleen maar gissen naar haar redenen. Ik denk dat ze altijd jaloers is geweest op mijn relatie met Wouter en op mijn gezin. Haar ex was het tegenovergestelde van Wouter. Geen warme man die genoot van dingen ondernemen met zijn gezin, of hielp in het huishouden. Ik heb alle herinneringen aan de vriendschap tussen Esther en mij weggegooid. Ik focus me nu vooral op mijn gezin. Want met hen wil ik verder.”
Lees ook: Mariska ging vreemd met haar collega toen ze hoogzwanger was
Nu we zoveel mogelijk binnen moeten blijven, kun je Vriendin ook digitaal lezen. Bestel ‘m hier.
