Claudia: ‘Baby’s in de gevangenis hebben extra liefde nodig’
18 april 2018
Claudia’s werk is geen dag hetzelfde: ze is verpleegkundige op de vrouwenafdeling van een gevangenis. “Al op mijn eerste werkdag kwam ik erachter dat het clichébeeld van ‘de boef’ niet bestaat.”
Claudia’s werk is geen dag hetzelfde: ze is verpleegkundige op de vrouwenafdeling van een gevangenis. “Al op mijn eerste werkdag kwam ik erachter dat het clichébeeld van ‘de boef’ niet bestaat.”
Voordat verpleegkundige Claudia aan haar werkdag kan beginnen, loopt ze door een detectiepoortje en gaat haar tas door de scanner. Haar mobiele telefoon moet ze achterlaten in haar kluisje. Het zijn allemaal veiligheidsmaatregelen om de penitentiaire inrichting (PI) Zwolle in te kunnen. Al dertien jaar werkt Claudia op de strengbewaakte vrouwenafdeling, waar ze aan gedetineerden met lichamelijke en psychische klachten verpleegkundige zorg verleent. Ze werkt daarbij nauw samen met de huisarts, psycholoog en psychiater. In samenwerking met het consultatiebureau ondersteunt ze vrouwen die net een kindje hebben gekregen. De PI Zwolle heeft cellen speciaal voor moeders en hun baby. Geen dag is hetzelfde.
‘Het blijft een vreemd idee dat die aardige vrouw een strafbaar feit heeft gepleegd’
Dat Claudia ooit in een gevangenis zou werken, had ze niet kunnen bedenken. “Toen ik na het afronden van mijn opleiding bij het uitzendbureau kwam, op zoek naar een baan, was ik verbaasd bij het zien van de vacature. Penitentiair Verpleegkundige? Wat zou het werk in de gevangenis inhouden? Ik kon me er geen voorstelling van maken. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt. Ik hou van uitdagingen en ben niet snel bang. Ik besloot het gewoon te proberen.”
Vrij zijn
We lopen met Claudia mee door lange gangen met dikke stalen deuren, de cellen. Bewakers groeten haar vriendelijk, maar de sfeer is bedrukt. Het is een vreemd idee dat je onmogelijk naar buiten kunt zonder de hulp van beveiligers. Claudia: “Toen ik net begon, werd ik me erg bewust van mijn vrijheid. Als ik na een werkdag mijn telefoon uit mijn kluisje haalde en de gevangenisdeur achter me dichtviel, had ik echt het gevoel dat ik de wijde wereld weer instapte. Het is zo fijn om te kunnen doen wat je wilt, om je eigen keuzes te kunnen maken.”
Na dertien jaar heeft Claudia het nog altijd ontzettend naar haar zin op haar werk. Naar eigen zeggen heeft ze er veel van geleerd: “Al op mijn eerste werkdag kwam ik erachter dat het clichébeeld van ‘de boef’ niet bestaat. Aan iemands uiterlijk kun je onmogelijk zien of die persoon een strafblad heeft. Op consult krijg ik vrouwen die mijn buurvrouw hadden kunnen zijn, of die lieve oma van een vriendin. Sommigen zijn oud en slecht ter been. Ik help ze met douchen en aankleden. Het blijft een vreemd idee dat die aardige vrouw een strafbaar feit heeft gepleegd. Vrouwen die hier verblijven, zitten om tal van redenen vast. Dat kan voor afpersing of moord zijn, maar ook voor het niet betalen van boetes.”
Aantrekkingskracht
De cellen die bestemd zijn voor baby’s, hebben een extra kamer waar een ledikantje, commode en box staan. Zwangere gedetineerden bevallen niet in de PI Zwolle. Claudia: “Twee weken voor de uitgerekende datum wordt de vrouw overgebracht naar het Justitieel Centrum voor Somatische Zorg, hier verblijven namelijk alleen gedetineerden die zorg nodig hebben die niet spoedeisend is. Als de kraamperiode voorbij is, komt ze met haar kindje naar een moeder-en-kindcel. Ballonnen, slingers en andere versieringen hangen er niet, wanneer ze aankomen. De sfeer is niet feestelijk, het is en blijft een gevangenis. Wel maken veel andere vrouwen een kaartje om de moeder te feliciteren. Ze zijn allemaal nieuwsgierig, benieuwd hoe de baby eruit ziet.
Baby’s hebben overal een grote aantrekkingskracht, ook in de gevangenis. Veel vrouwen vinden een kindje schattig, al zijn er ook vrouwen die het vooral confronterend vinden. Een baby op de afdeling kan ze herinneren aan hun eigen kinderen, van wie ze gescheiden zijn. Dat maakt ze verdrietig. Als er een baby’tje op de afdeling is, willen veel vrouwen het vasthouden en knuffelen. Dat kan als ze in de gemeenschappelijke ruimte zijn en de moeder het goed vindt. Het is heel belangrijk dat moeders hun grenzen aangeven bij andere vrouwen. Zij zijn te allen tijde verantwoordelijk voor hun kindje en alleen zij mogen voor de baby zorgen.”
Lees het hele verhaal nu in Vriendin.
