Stefanie: ‘Met maar één eierstok kreeg ik dankzij IVF toch nog een kindje’
21 september 2018
We hadden wel kennisgemaakt met de nieuwe buurvrouw, maar kenden haar nog niet echt. Totdat Dirk aan mij vroeg: ‘Weet jij al dat de buurvrouw in verwachting is?’ Ik wist het niet en besloot er gewoon eens naar te vragen.
We hadden wel kennisgemaakt met de nieuwe buurvrouw, maar kenden haar nog niet echt. Totdat Dirk aan mij vroeg: ‘Weet jij al dat de buurvrouw in verwachting is?’ Ik wist het niet en besloot er gewoon eens naar te vragen.
Met een reep chocolade stond ik voor de deur van onze nieuwe buren. De buurvrouw was blij verrast en vertelde dat de zwangerschap goed verliep. Toen de baby geboren was, gooide ik een kaartje door de brievenbus, met de belofte dat we het kindje gauw een keer zouden komen bewonderen.
Lachend kereltje
Dit keer staan we met babycadeautjes aan de deur. We volgen de buurvrouw naar een kamer, waar we nog nooit geweest zijn. Precies hetzelfde huis als het onze, maar toch weer heel anders. Als de buurvrouw koffie gaat zetten, zegt ze: ‘Ik geef hem even aan jou.’ Ze legt een wonderschoon kereltje in mijn armen.
‘Hij lacht’, zegt de buurvrouw.
Magische aantrekkingskracht
Ja, het is werkelijk waar. Het kindje lacht naar mij.
‘Och, wat klein, wat lief, wat is zijn haar zacht’, meer dan deze basale taal schiet mij niet te binnen. Bij het aanschouwen van dit nieuwe leven, neemt mijn emotionele brein de functies van het rationele gedeelte volledig over. Baby’s hebben nog steeds een magische aantrekkingskracht op mij. Het is lang geleden dat ik zo’n wondertje in mijn armen heb gehad.
Dankbaar
Wel heb ik regelmatig een groot, zevenjarig wonder op schoot. Gelukkig heb ik haar ook in mijn buik en als baby mogen meemaken. De babytijd vloog voorbij. Ik wilde aanvankelijk nog wel een broertje of zusje voor Adriana. Mijn enige eierstok bleef dapper klepperen, totdat vorig jaar ook deze laatste eierstok verwijderd moest worden. Vanaf toen werd ik rustiger vanbinnen. Mijn dankbaarheid voor Adriana steeg explosief. Ondanks dat ik endometriose had, en maar één eierstok, heb ik via IVF toch nog op tijd een kindje kunnen krijgen.
Wat vliegt de tijd
Nu dit kleine buurjongetje naar mij lacht, kriebelt het in mijn buik, maar de kriebels zijn anders dan voorheen. Ze bevatten geen onrust meer. Laat de mensen naast ons nu maar plezier beleven aan de baby. Bij ons thuis geniet ik van mijn opgroeiende schoolkind. En ik geniet er nog even van dat onze volwassen dochter thuis woont. Over een paar maanden gaat het laatste kind, van onze volwassen kinderen, uit huis. Laat ik het cliché ‘wat gaat het toch snel’ maar niet noemen, al klopt deze afgezaagde zin maar al te goed.
OVER STEFANIE
Stefanie (44) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 7 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al ruim 20 jaar!
