Bijzondere bevallingen: ‘Mijn baby werd geboren bij hectometerpaal 122,2’

15 februari 2017

Alle bevallingen zijn uniek, maar deze zijn wel heel speciaal. Deze lezeressen bevielen heel snel of onder bijzondere omstandigheden.

Alle bevallingen zijn uniek, maar deze zijn wel heel speciaal. Deze lezeressen bevielen heel snel of onder bijzondere omstandigheden.

Antoinette heeft een relatie met Jeroen en is moeder van Bas (6), Daan (4) en Luuk (10 maanden).

‘Het ene moment stond ik een boterham te smeren, het volgende moment                                                                     was hij er al’

Antoinette: “Tien maanden geleden stond ik boterhammen met pindakaas te smeren voor onze zoons Bas en Daan toen ik vanuit het niets een perswee voelde. Ik kon het moeilijk bevatten, maar het was echt zo: onze derde zoon Luuk stond op het punt om geboren te worden! Hoe was het mogelijk dat ik niets had gevoeld? Gezien de snelle bevallingen van Bas en Daan hield ik er rekening mee dat het bij onze derde ook snel zou gaan, maar zo snel? De boterhammen gooide ik naar de jongens zodat ze konden ontbijten. Daarna rende ik naar boven, waar ik op bed mijn verloskundige belde. We hadden afgesproken dat ik de deur open zou laten en aan de lijn zou blijven als de weeën begonnen, maar ik was zo overrompeld dat ik meteen ophing. Nu had mijn verloskundige ook weinig kunnen doen. Een paar minuten later was Luuk er al. Jeroen, mijn vriend, was gelukkig thuis. Hij pakte Luuk voorzichtig van het bed en legde hem op mijn borst. Hoewel deze bevalling compleet anders was dan die van Bas en Daan, was het gevoel precies hetzelfde. Toen ik Luuk voor het eerst in mijn armen hield, voelde ik puur geluk. Bas en Daan hadden net hun broodje pindakaas op toen ze hun babybroertje konden bewonderen. Wat een timing.”

Marieke (30) is getrouwd met Robbie en moeder van Kevin (3) en Tim (1,5).

‘Mijn baby werd geboren bij hectometerpaal 122,2’

Marieke: “Ik was al zes dagen over tijd toen ik om een uur of zes ’s avonds een beetje buikpijn kreeg. We hadden net gegeten, dus ik dacht niet meteen aan weeën. Toen het bleef rommelen, belde mijn man toch maar de verloskundige. Mijn vorige bevalling had 22 uur geduurd, dus niemand van ons had enig idee dat onze zoon Tim zich zo snel zou aandienen. Toen de verloskundige constateerde dat ik zes centimeter ontsluiting had, stapten we om kwart voor twaalf nog heel relaxed in de auto naar het ziekenhuis, met de verloskundige achter ons aan. Achteraf denk ik: had ik maar gekozen voor een thuisbevalling. Want eenmaal in de auto kwamen de weeën steeds sneller achter elkaar. Ik voelde dat de baby naar beneden werd gedrukt. Lichtelijk in paniek zei ik tegen mijn man Robbie dat hij de auto stil moest zetten. Maar volgens de verloskundige was er nog niets aan de hand: mijn vliezen waren nog niet eens gebroken. En dus reden we vol gas verder.
Drie kilometer voordat we bij het ziekenhuis waren, schreeuwde ik tegen Robbie dat hij de auto op de vluchtstrook moest zetten. Ik voelde de baby namelijk uit mij zakken, dat was een heel apart gevoel. Het was inmiddels één minuut voor twaalf. Toen ging het snel. De verloskundige rende in de stromende regen naar onze auto en belde 112. Ik hoorde haar zeggen dat ik op de vluchtstrook ging bevallen, bij hectometerpaal 122,2. Ik weet nog dat ik dacht: nee hè, dat gaat toch niet echt gebeuren? Maar wel dus. Robbie rende in paniek naar mijn kant van de auto om mijn hoofd te ondersteunen. De verloskundige, die inmiddels met haar knieën op het asfalt bij de passagiersdeur naast mij zat, zei dat ik maar moest persen. Drie persweeën later, om twee over twaalf, lag Tim op mijn buik. Ik was compleet van de wereld door deze snelwegbevalling, maar ik vond het ook fijn dat ik mijn kindje echt geboren had voelen worden. Bij mijn oudste was ik zo verdoofd door de ruggenprik dat ik er bijna niets van voelde. Toen de hulpdiensten arriveerden, waren er wel vier agenten en twee ambulancebroeders die hun paraplu omhooghielden terwijl ik in de ambulance werd getild. Onze ‘snelwegbaby’ is inmiddels anderhalf en het gaat goed met hem. Hij werd snel geboren en hij leert ook alles heel snel. Zijn eerste woordje? Dat was natuurlijk auto!”

Lees nog meer bijzondere bevallingen in Vriendin 7.