Martine: ‘Ineens werd het echt: mijn baby zou in Griekenland geboren worden!’

11 augustus 2019

Ze dacht dat het nog wel kon, 30 weken zwanger met partner en dochter vakantievieren in het buitenland. Toch kwam het gezin van Martine (43) mét uitbreiding terug in Nederland.

Ze dacht dat het nog wel kon, 30 weken zwanger met partner en dochter vakantievieren in het buitenland. Toch kwam het gezin van Martine (43) mét uitbreiding terug in Nederland.

Martine: “Eva was nog net vier en dus niet leerplichtig en ik was dertig weken zwanger. Hét moment om nog even buiten het hoogseizoen op vakantie te gaan, vonden Jaap en ik. Ik voelde me goed, mijn zwangerschap verliep prima. Eva werd destijds met twee weken na de uitgerekende datum geboren, dus ik dacht: tijd genoeg.”

Fit-to-fly

“Ook mijn verloskundige was heel relaxed over onze reis. Ze gaf ons een fit-to-fly-verklaring mee voor de luchtvaartmaatschappij en we vertrokken richting Griekenland. We vlogen op Thessaloniki, waar we een auto huurden en begonnen aan onze rondreis. We zouden eerst een week in een resort verblijven en daarna afzakken naar Athene, waar vrienden van ons een huis hebben. We zouden hen daar ontmoeten.”

Lees ook: Sientje: ‘Mijn bevallingsverhaal: 3 gezonde meiden binnen 6 minuten’

Rustig aan

“In het resort kreeg ik een harde buik. Ook verloor ik vocht. Natuurlijk schrok ik. Ik belde mijn verloskundige in Nederland, die me geruststelde. ‘Hou je rustig en luister naar je lichaam’, zei ze onder meer. Dat deed ik. Bij Eva waren mijn vliezen destijds echt gebroken, dat ging gepaard met een flinke plens vruchtwater. Dit was anders. Ik ging ervan uit dat de warmte er iets mee te maken had. Ik voelde me verder goed, de baby bewoog nog volop, ik deed het wat rustiger aan. Achteraf gezien hadden we toen al naar een ziekenhuis moeten gaan. We lieten in het resort wel de hotelarts langskomen, die me wat pijnstillers gaf.”

Allebei heel nuchter

“We begonnen aan onze rondreis en zagen de mooiste highlights van Griekenland. Ondertussen bleef ik vocht verliezen. Het leek niet op vruchtwater, het zag er anders uit en rook ook niet zo. Jaap maakte zich niet echt zorgen. Hij ging af op hoe ik me voelde en dat was nog steeds goed. We zijn allebei heel nuchter. Misschien wel iets te nuchter, denk ik nu weleens.”

Check-up

“In een plaatsje vlak bij Athene ontmoetten we onze vrienden. We genoten van een heerlijke stranddag. Het weer was perfect, we hebben lekker gegeten en Eva speelde met hun kinderen. We hadden nog vijf dagen vakantie voor de boeg. Ik keek ernaar uit.

Die avond werd ik ziek. Ik heb de hele nacht boven de wc gehangen, ik bleef spugen. Ik ging ervan uit dat ik iets verkeerds had gegeten. Toen ik me de volgende dag ook weer een stuk beter voelde, werd dat vermoeden bevestigd. Het was vast een voedselvergiftiging geweest. Maar Jaap wilde toch even langs een ziekenhuis. Daar kon ik inkomen. Ik maakte me nog steeds geen zorgen, maar een kleine check-up kon geen kwaad.”

Lees ook: Lizzy: ‘Mijn kinderwens is sterker dan de liefde voor mijn vriend’

Dringt niet door

“We werden via de lokale dokterspost doorverwezen naar een semi-privékliniek. Gelukkig waren we goed verzekerd en hoefden we ons over de financiën geen zorgen te maken. Ik werd aan het CTG gelegd en op de gang hadden Jaap en onze vriend, die een Griekse achtergrond heeft, overleg met de artsen. Niemand sprak goed Engels. Dat was lastig.”

‘Your baby will be born in Greece’, sprak de arts de magische woorden’

Bevallen op vakantie

“De baby deed het goed, zeiden de artsen, maar uit een echo bleek wel dat ik te weinig vruchtwater had. Er bleek een scheurtje in mijn vliezen te zitten. En met gebroken vliezen mag je niet meer vliegen. ‘Your baby will be born in Greece’, sprak de arts de magische woorden. Jaap en ik keken elkaar aan. ‘Als het moet, dan moet het’, reageerde ik. Het drong niet echt tot me door wat er aan de hand was.”

32 weken

“Ik was op dat moment iets meer dan 32 weken zwanger en had geen weeën. Elke dag dat de baby langer in mijn buik zat, was meegenomen. Het zou zomaar kunnen zijn dat ik nog weken in Griekenland in het ziekenhuis zou blijven. Bij dat idee kreeg ik voor het eerst een beetje stress. Mijn verlof zou dan weliswaar bijna beginnen, maar Jaap moest wél werken en Eva moest naar school. Het zou dus kunnen dat zij al eerder terug naar Nederland moesten.”

Niet ideaal

“Jaap nam het regelwerk op zich, ik lag met een tijdschrift in bed. Omdat Eva niet mee mocht naar de afdeling waar ik lag, lieten we mijn moeder overkomen. Dan kon zij bij Eva zijn als Jaap mij bezocht. We waren in supergoede handen, maar ideaal was de situatie natuurlijk niet. Vooral voor onze familie was het behoorlijk schrikken toen we ze vertelden dat ik in Griekenland zou gaan bevallen.”

Lees ook: Renée verloor haar ongeboren tweeling tijdens een vakantie in Spanje

Naam kiezen

“Op vrijdag zou mijn moeder komen. Donderdag stortten Jaap en ik ons op namen. We wisten niet eens of het een jongetje of meisje zou zijn! Als het een meisje zou zijn, wilden we haar Romee Deborah Athina noemen: een verwijzing naar de bijzondere plek waar ze ter wereld zou komen.”

Ingeleid

“Diezelfde dag kregen we te horen dat, als de baby niet spontaan zou komen, ik de volgende dag zou worden ingeleid. Ik had met gebroken vliezen in de zee gezwommen en dat had een ontsteking veroorzaakt, was nu ontdekt. De baby kwam niet spontaan, dus kreeg ik een injectie voor longrijping en werd het proces van inleiden gestart. Toen werd het ineens wel echt.”

Keizersnede

“De gynaecoloog vond het te traag gaan. Ik vond de weeën wel pittig, maar ik voelde me prima. Er was geen paniek, de arts wilde alleen geen enkel risico nemen, misschien ook wel omdat we een speciaal geval waren. Ik verstond niet helemaal wat hij zei, maar we maakten eruit op dat er iets was met de hartslag van de baby en dat ik een spoedkeizersnede kreeg. Van wat er daarna is gebeurd, kan ik me weinig herinneren.”

Lees ook: Ankes leven hing aan een zijden draadje: ‘Tijdens mijn bevalling was Annelies m’n reddende engel’

Op standje overleven

“Jaap mocht niet mee de OK in, dat doen ze niet in Griekenland. De baby werd gehaald en was in orde, maar met mij ging het minder goed. De placenta bleek door mijn baarmoederwand heen te zijn gegroeid, wat zorgde voor een enorme bloeding. Ze hebben heel veel werk aan mij gehad. Jaap stond op de gang. ‘Your baby is okay, we’re working on your wife’, kreeg hij alleen te horen. Dat is voor hem natuurlijk afschuwelijk onzeker geweest.

Pas rond middernacht kwam ik terug op mijn kamer. Ik wist inmiddels dat ik een dochter had gekregen en dat het goed met haar ging. Voor mij was dat op dat moment genoeg. Ik heb Romee pas de derde dag na mijn bevalling gezien. Daarvoor voelde ik me ook te slecht om me er druk over te maken. Het was of ik door een vrachtwagen was overreden, ik stond op standje overleven.”

Anders

“We mochten twee keer per dag een half uurtje bij haar zijn. Ze lag in een couveuse, waar ze niet uit mocht. Na een week werd ze in een andere couveuse gelegd. Vanaf dat moment mochten we haar twee keer per dag een half uurtje vasthouden. Dat is zo anders geregeld dan in Nederland, waar volop aan buidelen wordt gedaan.”

Rust

“Ik vond het heftig dat ik haar niet vaker mocht zien en langer mocht vasthouden. Mijn zus moedigde me vanuit Nederland aan ertegenin te gaan, maar ik heb het zo gelaten. Dit zijn de regels in Griekenland. Te vroeg geboren baby’s geven ze daar alle rust, zodat ze al hun krachten kunnen gebruiken om te groeien. De zorg was anders dan bij ons, maar wel heel goed. Ik had respect voor die manier van werken. Bovendien hadden ze mij opgelapt en was iedereen ontzettend lief. Ik was ze zo dankbaar.”

Lees ook: Totaal onverwacht werd Floor moeder: ‘In shock pakte ik onze zoon uit de wc-pot’

Relativerend

“De hele situatie was natuurlijk best emotioneel. Op de derde dag kreeg ik behoorlijk last van kraamtranen. Alle emoties kwamen eruit. Ik was ook boos op mezelf: waarom was ik niet al in Thessaloniki naar het ziekenhuis gegaan? Maar als ik een baby van negenhonderd gram in een couveuse naast Romee zag liggen, of hoorde dat er een kindje was overleden, relativeerde ik ons probleem ook weer. Romee was gezond, ik had het gered, waar hadden we het over? Ik had dan wel geen roze wolk na mijn bevalling, maar alles was goedgekomen.”

Tijdelijk paspoort

“Ik heb negen dagen in het ziekenhuis gelegen, Romee twee weken. Eurocross, de organisatie die ons naar Nederland zou repatriëren, regelde een air-ambulance voor Romee en mij. Zij had nog geen paspoort en kreeg zolang mijn achternaam, omdat Jaap en ik niet getrouwd waren. We hebben flink wat over en weer gebeld met de gemeente, het ministerie en de ambassade. Uiteindelijk kreeg ze een tijdelijk paspoort.

Ik moest Romee aangeven. Dat mocht Jaap niet doen, ook weer omdat we niet getrouwd waren, en het daar alsnog erkennen een heel traject zou betekenen. Daar ging ik dus, met mijn flinke keizersnedewond naar het gemeentehuis in Amarousio, een stadje aan de rand van Athene.”

Medisch vervoer

“Jaap, mijn moeder en Eva vlogen met KLM terug naar Nederland. Romee ging in de couveuse en met een medisch team van drie mensen, plus piloot en copiloot met de air-ambulance. Dat is een soort privéjet, maar dan zonder alle luxe die je daarbij verwacht. Het was een gestript vliegtuig, puur voor medisch vervoer. Er was niet eens een wc aan boord. Ik zat achterin en kon niet in de couveuse kijken. De arts die naast Romee zat, hield haar voortdurend in de gaten. Hij stak steeds zijn duim naar mij op als teken dat alles in orde was.”

Lees ook: Irene organiseert babyshowers: ‘De sky is echt de limit‘

Goed afgelopen

“Of ik er spijt van heb dat we nog op vakantie zijn gegaan? Nee, we hebben gewoon pech gehad dat mijn bevalling zo is gelopen. Je verwacht niet dat je rond de dertigste week van je zwangerschap gaat bevallen. Ik was fit, had geen klachten en ben daarop afgegaan. Bovendien gingen we naar Griekenland, niet op een rondreis door Azië of ergens ver weg in een woestijn.”

Vakantie

“Ik zou vrouwen die rond dezelfde periode op vakantie willen gaan dit ook zeker niet, op basis van onze ervaring, afraden. Wel denk ik dat je voorzichtig moet zijn met bepaalde bestemmingen. En met het boeken van zogenaamde ‘babymoons’: vakanties die vaak vlak voor de uitgerekende datum worden gepland. Als je eerder in je zwangerschap gaat, kun je er vaak lichamelijk nog meer van genieten.”

Inhaalslag

“En hoewel het bij ons allemaal goed is afgelopen, is bevallen in het buitenland echt niet wat je wilt. Ik gun iedereen een roze wolk en die wordt je door alle stress en geregel ontnomen. Ik heb me weleens afgevraagd of Romee er iets aan heeft overgehouden dat we die eerste weken zo weinig bij haar mochten zijn. Maar ze is zo’n knuffelkont, dat het allemaal wel zal meevallen. Ze heeft een inhaalslag moeten maken, maar doet het nu super.”

Vakantieliedje

“Eva heeft er het er nog weleens over, ze vindt het een mooi verhaal om te vertellen. We hebben het wat dat betreft allemaal goed verwerkt. Zo nu en dan vliegt me nog weleens aan wat er allemaal is gebeurd, bijvoorbeeld als ik Mag ik dan bij jou van Claudia de Breij hoor – dat was echt ons vakantieliedje. We hebben echt wel wat meegemaakt, denk ik dan, ondanks mijn nuchterheid.”

Lees ook: Lizanne wil absoluut geen kinderen meer, maar haar man wel

Tekst: Hester Zitvast. Foto: Privébezig