Barbara: ‘Mijn dochter wilde me niet meer zien’

21 mei 2020

Barbara had een goede band met haar dochter. Tot ze verliefd werd op een andere man. “Ze besloot al snel dat de scheiding mijn schuld was.”

Geen passie meer

Barbara (43): “Bert en ik waren veertien jaar getrouwd en hadden een dochter, Sammie. Ons huwelijk was best goed en we hebben nooit echt ruzie gehad, maar na zo veel jaar was de passie ver te zoeken. We waren meer goede vrienden die samen in één huis woonden dan een verliefd stel. Ik denk dat we de laatste drie jaar van onze relatie zelfs helemaal geen seks meer hebben gehad. Op zich konden we daar allebei prima mee leven; seks was voor mij ook nooit zo belangrijk. Dat veranderde toen ik iets kreeg met een collega, Martijn. Ik vond hem altijd al een mooie man, maar ik had nooit gedacht dat ik hem ook opgevallen was. Tijdens een kerstborrel hadden we enorme lol op de dansvloer en even later hebben we ergens in een hal staan zoenen. Dat maakte iets in mij los wat ik nog nooit gevoeld had. Ook bij Martijn, waardoor hij en ik elkaar daarna soms stiekem zagen, want hij was ook getrouwd.”

Verliefde pubers

“Wat begon als een spannend verzetje, mondde uit in een grote verliefdheid. We leken wel pubers. Als we samen naar de bioscoop gingen – tegen Bert zei ik dat ik met een vriendin ging – zaten we daar de hele film lang ontzettend fijn te zoenen. Of we gingen een dagje naar Amsterdam, en kusten uren in een rondvaartboot. Thuis vertelde ik dat ik een bedrijfsuitje had gehad. Het ging een tijdje goed, totdat Bert in de supermarkt een collega van mij tegenkwam en aan haar vroeg of zij het bedrijfsuitje naar Amsterdam ook zo leuk had gevonden. Zij wist natuurlijk van niks. Bert confronteerde me ermee, en toen heb ik direct alles verteld. Hij was erg verdrietig, en samen waren we het erover eens dat we maar moesten scheiden.”

Lees ook: Saskia heeft al vier jaar geen contact met haar moeder

Liever bij papa

“Sammie was toen net tien en vond het verschrikkelijk. Ze wilde dat haar papa en mama bij elkaar bleven. Doordat ze zag dat Bert heel verdrietig was en ik het duidelijk beter kon hebben, besloot ze al snel dat de scheiding mijn schuld was. Toen ik een ander huis in een andere plaats vond, zei ze meteen dat ze dan bij papa zou blijven. Dat begreep ik ergens wel, want dat was tenslotte ook in het huis waar ze al heel haar leven gewoond had, met vriendinnetjes in de buurt. Wat ik ontzettend lastig vond, is dat Sammie me helemaal niet meer wilde zien. Bert liet me weten dat ze in het weekend niet meer naar mij toe wilde. Ik vond dat ze oud genoeg was om dat zelf te beslissen, en ik respecteerde haar keuze, hoe moeilijk ik dat ook vond. Af en toe stuurde ik haar een kaart of een lief briefje, maar daar reageerde ze niet op. Het deed me veel verdriet. Eindelijk kon ik nu openlijk samen zijn met de man op wie ik verliefd was – Martijn was inmiddels ook gescheiden – maar nu was ik mijn dochter kwijt. Martijn troostte me en we deden zo veel mogelijk leuke dingen, maar echt zorgeloos genieten van onze nieuwe relatie konden we ook niet echt.”

Weer herenigd

“Dat heeft anderhalf jaar geduurd. Bert hield me gelukkig wel op de hoogte van hoe het met Sammie ging, alleen direct contact was er nooit. Totdat ik op een dag een kaartje in de brievenbus kreeg. Van Sammie! Ze schreef hoe ze in de klas een opstel hadden moeten schrijven over wie hun grote voorbeeld was en dat zij ‘mama’ had opgeschreven. En dat ze niet verder had kunnen schrijven omdat ze zo moest huilen. En toen had de juf gezegd dat ze ook in plaats van het opstel een brief naar mij mocht sturen. Sammie vroeg of ik alsjeblieft weer eens langs wilde komen. Dat heb ik meteen dezelfde avond gedaan. Sindsdien zien we elkaar zo veel mogelijk. Sammie vindt Martijn lief en accepteert dat hij nu onderdeel van mijn leven is. Ik ben heel erg blij dat het weer goedgekomen is, al voel ik nog steeds een steek van pijn als ik denk aan die anderhalf jaar die ik van mijn dochter heb moeten missen.”

Lees ook: ‘Mijn moeder is boos omdat ze geen oma zal worden’

Foto: Getty Images