Babette: ‘Was ik maar nooit iets begonnen met mijn buurman’

5 maart 2024

Single Babette (28) zoende één keer met haar nieuwe buurman (30) en komt nu niet meer van hem af. ‘Zijn gedrag lijkt op stalking.’

Babette: “Vanachter mijn keukenraam had ik hem al een paar keer voorbij zien lopen met een paar dozen in zijn armen. Een grote kale, stoere vent. Later kwam hij voorbij met twee mannen die kasten en stoelen sjouwden. Hij zwaaide toen hij me zag.
De volgende dag belde hij aan. Hij stelde zich voor als Bart, de nieuwe bewoner van de at, drie portieken van de mijne. Hij had een grote bos bloemen in zijn hand en een pak suiker. De bloemen waren voor de mogelijke overlast die ik zou hebben van zijn verhuizing, het pak suiker was voor in mijn kast. Dan had ik altijd iets op voorraad als hij eens een kopje wilde komen lenen.

Gezellig

Toen ik op vrijdagavond net uit mijn werk kwam, lag er een briefje in mijn bus. Had ik zin in een welkomstborreltje? Dan kon ik meteen zien wat hij van zijn vrijgezellen atje had gemaakt. Bart schonk lekkere rosé. Normaal ben ik niet zo van de alcohol, maar het was warm en het smaakte goed. We zaten gezellig te kletsen.  Ik weet niet of het kwam door de wijn die me licht in mijn hoofd maakte of omdat het gewoon zo gezellig was, maar op een gegeven moment lagen we te zoenen op de bank. Dat was niet mijn bedoeling, maar het was ook niet onprettig. Ik merkte wel dat Bart meer wilde, maar dat kapte ik af. Niet snel na onze innige kussen, stapte ik op. Ik zei dat ik moe was van de drank en op tijd naar bed wilde.

Pizza

Toen ik die avond uit mijn werk kwam en mijn auto voor de at parkeerde, kreeg ik weer een appje van Bart. Hij had pizza besteld, ook voor mij. Quattro stagioni, daar hield ik toch zo van? Eigenlijk wilde ik liever gewoon een avondje lekker op de bank hangen en een salade eten. Maar dat vond ik ook zo onaardig, dus wipte ik toch bij hem langs.

“Ah toe nou, nog even, smeekte hij”

Weer hadden we een genoeglijke avond, maar ik stoorde me wel aan zijn overmatige drankgebruik. Hoe meer alcohol hij nam, hoe groter en stoerder zijn verhalen werden. Terwijl ik het bij water hield, bleef Bart wijn achterover slaan. Na twee uurtjes wilde ik toch echt naar huis. Maar dat vond Bart niet leuk. ‘Ah toe nou, nog even’, smeekte hij. Ik voelde me steeds ongemakkelijker. Bart was vrij dominant en ik vind het lastig om voor mezelf op te komen. Ook ben ik niet goed in moeilijke gesprekken. Uiteindelijk raapte ik al mijn moed bij elkaar en zei ik dat ik, hoewel ik het gezellig vond, net uit een relatie kwam en ruimte voor mezelf nodig had. Bart zei dat hij het volkomen begreep en knuffelde me. ‘Neem je tijd, meissie’, antwoordde hij lief.”

Lees ook: Angela (52): ‘Ik betrapte mijn man met de buurvrouw’

Vriendschappelijk etentje

“De dagen erna nam hij daadwerkelijk afstand van me. We zwaaiden als we elkaar zagen en kregen de slappe lach om de hond van een buurman die in de lift plaste. Hij stuurde alleen nog een appje als het ging om dingen rondom het huis: wanneer kwam de glazenwasser? Wist ik of je een zijden overhemd kon strijken? Hoe heet moet je een appeltaart bakken? Dat was prima. Na drie weken belde hij aan. Hij had goed nieuws! Hij was als verzekeringsagent aangenomen en nodigde me uit om zijn nieuwe baan samen met een etentje te vieren. Als ik die zaterdagavond om zes uur klaar zou staan, zou hij een restaurant reserveren. Hij keek zo blij, dat ik niet kon weigeren. Bovendien: een vriendschappelijk etentje kon toch geen kwaad?”

Allerlei excuses

“Helaas zag Bart dit uitje niet als een vriendschappelijk etentje, zo ontdekte ik. Hij nam me mee naar een poepsjiek en veel te duur restaurant. Terwijl we naar binnen liepen, greep hij mijn hand en aan tafel probeerde hij mijn hand ook steeds te pakken. Ik durfde niks te bestellen, want het was ongelofelijk duur, dus hield ik het maar bij het goedkoopste hoofdgerecht. Maar het ergste was dat hij een vriend tegenkwam en mij voorstelde als: ‘Dit is haar nou, mijn vriendin Babette’. Die vriend reageerde alsof hij allang van mijn bestaan wist: ‘Wat leuk je nu eindelijk te ontmoeten!’ Hoe ik de avond ben doorgekomen, weet ik niet. In mijn hoofd verzon ik allerlei excuses om snel naar huis te kunnen en ik zocht een manier om het contact met Bart naar dat van buurvrouw en buurman te normaliseren. Maar ik wist niks uit te brengen en worstelde me door de avond heen. Wel wees ik zijn voorstel om nog de kroeg in te duiken af. Pas toen hij me thuisbracht en vroeg of hij bij me mocht blijven slapen, durfde ik hem te zeggen dat ik hem lief vond en graag vrienden met hem wilde blijven, maar geen relatie met hem wilde. Daarvoor was het verdriet over mijn ex nog te groot. Bovendien wilde ik na een relatie van acht jaar een tijdje single blijven en rustig aan doen. Het ging niet van harte, maar Bart zei wel dat hij het snapte.”

Bijna stalking

“Dat is nu een klein jaar geleden. Een jaar waarin Bart me allesbehalve met rust heeft gelaten. Er zijn goede weken bij, maar ook voldoende weken waarin hij van alles verzint om me te zien. Hij probeert me niet meer te zoenen of aan te dringen op seks, dat kwartje is wel gevallen. Maar hij heeft bekend smoorverliefd op me te zijn. Hij heeft gezegd te wachten op de dag waarop ik mijn liefdesverdriet heb verwerkt en opensta voor hem. Al heb ik hem – voorzichtig, om zijn gevoelens niet te kwetsen – gezegd dat hij niet te veel hoop moet koesteren, hij blijft aandringen op een relatie. Bart weet precies hoe laat ik naar mijn werk ga en hoe laat ik weer in de lift stap om naar de zevende verdieping te gaan. Heel toevallig moet hij dan ook altijd net weer naar boven. Dat maakt me nerveus. Om hem te mijden ga ik dan vaak boodschappen doen of ik eet bij een vriendin of bij mijn ouders. Bart heeft ook alle tijd om op mij te focussen. Hij kwam niet door zijn proeftijd als verzekeringsagent en zit sindsdien weer thuis.

Heel vervelend vind ik ook alle kaartjes, cadeautjes en knuffelberen die hij in mijn brievenbus stopt of aan mijn deurklink hangt. Op zich attent, maar ik weet me geen raad met die liefdesbetuigingen. Teruggeven is zo cru, maar een aapje met daarop de tekst ‘I love you’ of een zak hartjes ‘omdat je mijn hart hebt gestolen’ vind ik te ver gaan. Volgens mijn vriendinnen en mijn ouders moet ik harder zijn en hem negeren, omdat zijn gedrag lijkt op stalking. Maar dat vind ik juist zo moeilijk. Bart is geen onaardige vent en bovendien mijn buurman! We komen elkaar zo vaak tegen en ik kan dan niet doen alsof ik hem niet zie.
De enige optie zou zijn om te verhuizen, maar dat wil ik niet. Ik woon lekker hier, vlak bij mijn werk en mijn ouders, op fi etsafstand van de stad. Waar vind ik zo snel iets anders? Maar ik weet ook niet hoe ik dit moet stoppen. Ik kan me wel voor mijn kop slaan dat ik ooit met hem heb gezoend. Zo stom. Was ik maar nooit iets met hem begonnen, want hij is zo volhoudend. Ik kom vast nooit meer van hem af!”

Lees ook: Janneke: ‘Ik verliet mijn gezin voor hem, maar na een maand maakte hij het uit’

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.