Strand

22 juli 2013

Eindelijk is het zover: Kyra kan weer naar het strand.

Eindelijk is het zover: Kyra kan weer naar het strand.

Vorig jaar vroeg ze er al om, tijdens het intake gesprek met Make-a-wish ook en vorige week kwam ze thuis met een tekening over wat ze gaat doen in de vakantie: zwemmen in de zee met papa en spelen op het strand. De laatste keer dat wij op vakantie zijn geweest, was in de zomer voordat we er achterkwamen dat ze ziek was. En vorig jaar was het niet verantwoord om met een kind met een verminderde weerstand naar het strand te gaan, laat staan zwemmen in de zee. Een vakantie naar het buitenland zit er dit jaar ook niet in. Maar dat wil niet zeggen dat we niet naar het strand kunnen gaan!

Het is heerlijk weer en als ik vraag of Kyra haar badpakje aan wil trekken, kijkt ze me verbaasd aan. “Wat gaan we doen dan? Ga je het badje in de tuin zetten?” Ik zie haar nieuwsgierige oogjes naar mij kijken en ik geef haar een mysterieuze lach. “Dat is een verassing”, zeg ik haar en ik spoor langzaam de badhanddoeken en overige strandspullen op. Ik smeer broodjes voor op het strand en zorg dat Sam zijn zwembroek al aan heeft. Kyra is ontzettend nieuwsgierig. Ze volgt iedere stap en kijkt of ze iets herkenbaars ziet. Dat we weg gaan, dat weet ze wel. Maar waar gaan we heen? Vlak voordat we de auto in stappen, besluiten we dat we het maar gaan vertellen. Bij het horen van het woordje ‘strand’ slaat een vertwijfeld gezichtje om in een stralende lach! Ze weet niet hoe snel ze in de auto moet stappen en de hele weg wordt er gelachen en gezongen. Eenmaal op het strand, straalt ze feller dan de zon en kan ze niet wachten totdat ze samen met haar papa de zee in kan duiken. Daar lopen ze dan, samen, hand in hand naar de zee, als vanouds. Zowel vader als dochter hebben hier al die tijd naar uit gekeken. En terwijl Sam zich installeert op een handdoek, omdat zijn voeten niet vies mogen worden, word ik overmand door een gevoel van trots en dankbaarheid. Het wordt een mooie zomer!