Sonja mantelzorger voor haar dementerende moeder én haar man

Sonja (50) is getrouwd met Rogier (44) en moeder van een zoon (16) en dochter (12). Ze is mantelzorger voor haar dementerende moeder én haar man, die tien jaar geleden tijdens een fietsongeluk een dwarslaesie opliep. Sonja werkt 36 uur per week als ambtenaar bij een gemeente.


vrouw

Dwarslaesie

“Rogier ging tien jaar geleden met vrienden wielrennen en tijdens een lullige val brak hij zijn rug en liep hij een dwarslaesie op. Hij had niet lang daarvoor een goede vriend verloren aan een hersentumor. ‘Ik zie mijn kinderen tenminste nog opgroeien’, was zijn reactie op ons veranderde leven. We zijn allebei heel positief ingesteld. Het duurde een jaar voordat ons huis was aangepast. Tot die tijd douchte Rogier in de tuin. Achteraf realiseerden we ons pas wat we hadden doorgemaakt. Op het moment zelf ben je alleen maar aan het overleven.”

Geen verpleegster

“Voor Rogiers ongeluk hadden we veel zorg voor onze dochter. Zij had last van koortsstuipen, waardoor ik op mijn tandvlees liep. Ik ben een jaar gestopt met mijn baan. Zodra Rogier uit het revalidatiecentrum kwam, ben ik weer gaan werken. Ik wilde geen verpleegster zijn. Onze relatie heeft nooit onder het ongeluk geleden. Humor houdt ons overeind. Rogier leerde in het revalidatiecentrum handbiken, hij is weer gaan werken en we gaan nog steeds op vakantie – dat is voor mij alleen nog harder werken.”

Huishoudelijke hulp

“Thuis kan Rogier weinig. Hij heeft geen rompstabiliteit, dus hij kan niet bukken. Af en toe vouwt hij een wasje op, maar de rest van het huishouden doe ik. Wel hebben we sinds kort een huishoudelijke hulp die mij vier uur in de week komt ondersteunen. Rogier kookt wel eens. En barbecueën kan hij heel goed. De thuiszorg komt in principe voor alle medische dingen, maar toen hij deze zomer door ziekte lang moest liggen en er iedere avond rond elf uur iemand langskwam om hem een prik in zijn bovenbeen te geven, ben ik dat toch maar zelf gaan doen.”

Kleine dingen

“Ik voel me geen mantelzorger, maar ben het wel. Ik moet er regelmatig ’s nachts uit om het bed te verschonen. De ene keer doe ik dat vrolijk, de andere keer geef ik Rogier de wind van voren – alsof hij er iets aan kan doen. Het zit ’m in kleine dingen. De tig dozen met medische materialen aanpakken en inruimen, bijvoorbeeld. Of iets voor hem oppakken. In mei vorig jaar merkte ik dat het met mijn moeder niet zo lekker ging. In coronatijd was haar wereldje al heel klein geworden. Steeds vaker deed ze een beroep op mij voor kleine dingen als pinnen, schoonmaken, de huisarts bellen of een boodschapje doen. Haar huisarts schakelde een geriater in. Die stelde de diagnose: Alzheimer.”

Gerust hart

“Er werd een casemanager aangesteld, die van alles voor mijn moeder regelde, maar al snel bleek dat niet voldoende. De dag dat we hoorden dat er een plek voor haar was in een verzorgingshuis, stortte ik even in. Ik wilde die veilige plek zo graag voor haar, maar toch ook weer niet. Maar het kon gewoon niet meer alleen thuis. Ze heeft het er ontzettend naar haar zin. Ik kom er eens in de week met wat boodschappen en dan verschoon ik haar bed en neem ik de was mee. De zorg voor mijn moeder is dus wel minder geworden. Vooral het feit dat ik weer met een gerust hart kan slapen of op vakantie kan gaan, is heel fijn.”

Massage

“Mijn werk is mijn redding. Ik ben ambtenaar, wat super is. Ik weet dat ik, als dat nodig is, vrij kan vragen – maar dat doe ik dus niet. Mijn huisarts belde me onlangs op. ‘Kom jij eens even langs voor je longen’, zei zij. ‘Daar ben ik net nog voor geweest’, reageerde ik. Maar dat bleek dus in 2019 voor het laatst. Tijdens het consult wees zij mij erop dat ze iemand hebben om mee te praten. Dat doe ik dus nu en ik moet zeggen dat dat best fijn is. Ik krijg tips waar ik wat mee kan. Zo ging ik altijd op mijn vrije dag in de ochtend naar mijn moeder en dan lag ik er de rest van de dag af. Nu ga ik ’s avonds om meteen daarna te gaan slapen. Drie avonden in de week plan ik verder voor mezelf. Lekker niets doen en op de bank zitten. Ik sta bij de gemeente geregistreerd als mantelzorger, waardoor ik bijvoorbeeld op een koffieochtend met andere mantelzorgers kan aanschuiven. Daar heb ik geen tijd voor, ik werk. Ik heb er ook geen behoefte aan. Doe mij liever een massage.”

Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.

LEES OOK

Lees meer Persoonlijke verhalen
Persoonlijke verhalen
112025 Vriendinclub 820x270

Uit andere media


Meer van Hester