Stephanie: ‘Echt, ik hou van mijn partner. Maar ik hou óók van vreemdgaan’

Tekst: Natascha de Vries

17 september 2025

Stephanie (37) is verslaafd aan de kick van de heimelijke vrijpartij. Hoe lief ze een partner ook heeft, vroeg of laat krijgt ze een onbedwingbaar verlangen naar een spannende escapade.

Net als Vriendin brengt ook Mijn Geheim de allermooiste persoonlijke verhalen, die we hier graag elke week met je willen delen.

Meer verhalen die raken? Abonneer je op Mijn Geheim!

“De laatste keer dat ik bekende vreemd te gaan, was aan een vriendin die ik nog niet zo lang kende. We tennisten samen, dronken op een middag wijntjes op een zonnig terras en ze vertelde me over haar huwelijk. Ze had een affaire gehad die was uitgekomen en haar man en zij zaten in een zeer stroeve relatietherapie om te redden wat er te redden viel. Ze was er doodongelukkig onder en dacht nog vaak aan haar knappe minnaar.

Ik dacht dat het wel kon, dus ik bekende haar dat ik ook wel eens vreemdging. In die tijd was dat net gebeurd met een ex met wie ik in bed was beland. Ze wilde er meteen alles van weten en ik, enigszins opgelucht dat ik er even openlijk met iemand over kon praten, vertelde honderduit. Nog geen week later keek een wederzijdse kennis mij in de supermarkt wel héél vreemd aan. En diezelfde dag zag ik mijn buren snel naar binnen gaan en de deur dichtdoen toen ik thuiskwam. Het duurde niet lang of mijn vriend had via-via vernomen dat ik vreemd was gegaan. Ik kon wel raden wie er was gaan praten.

Soort verslaving

Dat is zo’n tien jaar geleden en de relatie van destijds is, net als de minnaar én de tennisvriendin, al lang uit beeld. Ik heb ervan geleerd dat als je vreemdgaat, je het simpelweg aan geen ziel moet vertellen. Hoe lief, begrijpend en meelevend vriendinnen ook mogen zijn, ze hebben altijd munitie mocht je een keer bonje krijgen, of indien ze jaloers zijn op de lol en vrijheid die je jezelf gunt.

Oh en ik weet wel dat veel mensen vinden dat ik mijzelf niet zo tevreden op de borst hoef te kloppen hoor, om mijn affaires. Het is tenslotte not done, zeker als vrouw, om naast je vaste relatie af en toe wat extra vertier te zoeken. Ik ben opgehouden mezelf ervoor te kastijden met zelfverwijt en zelfminachting. Ik weet namelijk één ding heel zeker: mijn minnaars komen nooit in de plaats van een vaste vriend. Om het even plat te zeggen: ik eet niet buiten de deur omdat ik thuis de maaltijden niet lekker vind. Ik eet buiten de deur omdat ik zo nu en dan een snack uit een andere keuken lust. Het is een extra verwennerij. En als die op is, dan ga ik ook met plezier weer huiswaarts.
Ik ben vanaf mijn allereerste vaste relatie, op mijn zestiende, vreemdgegaan. Die eerste keer was het een dronken vrijpartij, terwijl mijn vriendje een kamer verderop biertjes stond te drinken op het feestje waar we waren. Ik was helemaal niet van plan geweest iets uit te halen met een andere jongen, maar ik kreeg heel weinig aandacht van mijn vriend. Combineer dat met een drankje teveel én een knappe gozer die zich zo ongeveer aanbood, en de vrijpartij was een feit.

Die eerste keer is bepalend geweest voor de rest van de escapades in mijn leven. Er is een soort verslaving ontstaan, denk ik. Het spannende gefriemel, het geheim dat ik daarna met me meedroeg, de wetenschap dat het was gelukt zonder dat we waren betrapt; ik kreeg er een kick van. Bij een volgend vriendje, op wie ik écht super hotel de botel was, begon het na verloop van tijd ook weer te kriebelen.

Ik dacht vaak aan die keer op dat feestje met die halve vreemde. Ik wilde dat weer, ook al was deze verkering echt heel leuk. Ik ben toen tijdens een meerdaags festival op een middag bij een kennis van ons in de tent beland. Even een middagdutje doen, was het idee, maar toen is er dus weer iets gebeurd. En wéér voelde ik die heerlijke spanning door mijn lijf gieren en genoot ik van de steelse blikken naderhand. Ik had iets gedaan dat niet mocht en dat gaf me een enorme boost.

Veilig vreemdgaan

Ik ben nu 37, zo’n acht korte en langere relaties verder in mijn leven en ik ben aan geen enkele partner trouw gebleven. En toch hè, ik heb altijd respect gehad voor hen allemaal. Ik heb die mannen nooit willen kwetsen, al weet ik dat ik met elke escapade het risico nam dat dat gebeuren kon. Maar in plaats van monogaam te blijven, heb ik ervoor gekozen me te bekwamen in het veilig vreemdgaan. Klinkt bijna als een L.O.I.-cursus hè? Veilig Vreemdgaan in tien lessen.

Zonder gekheid: ik doe er alles aan om te voorkomen dat het uitkomt. Ik kies mijn minnaars verstandig. Altijd in een andere stad, altijd maar één of twee maal met dezelfde. Ze mogen nooit verliefd worden, want dan gaan ze rare dingen doen. Ik ben ook altijd duidelijk: het gaat me om een avontuurtje, haal je verder vooral maar niets in je hoofd.

Zodra ik die onhoudbare behoefte aan spanning voel, zoek ik op Tinder een leuke seksdate. Dat is uiterst simpel, als vrouw heb je ze voor het kiezen. Ik gebruik Tinder op een extra telefoon die op mijn werk in een afgesloten lade ligt. Mijn werk is ook de plek van waaruit ik afspreek. Het thuisfront denkt dat ik een zakenborrel heb of een etentje of bedrijfsfeestje. Een minnaar krijgt nooit mijn gewone privénummer en ik geef een valse naam en woonplek op.
Ik heb twee partners gehad in mijn leven die een open relatie zagen zitten en dat heb ik tweemaal geprobeerd. De eerste die het voorstelde, helemaal uit zichzelf, sprong ik enthousiast om zijn nek. Het leek me ideaal. Ik kon mijn ding doen, zonder dat ik me zorgen zou hoeven maken dat het uitkwam. Wat wilde ik nog meer? Nou, daar kwam ik snel achter: zo gauw mogelijk weer stiekem vreemdgaan. Ik vond buiten de deur vrijen met toestemming helemaal niets aan.
De tweede partner met wie ik een open relatie had, had zelf al een friend with benefits, toen ik hem leerde kennen. Het leek me wel zo fair daar niet moeilijk over te doen. Ik begreep als geen ander dat je best met iemand kon vrijen, zonder dat je daardoor minder hield van je vaste partner. Jaloers was ik dan ook niet, maar toch werkte het niet voor mij. Ik vond dat vrolijke, openlijke, hippie-achtige vrije liefde-gedoe een beetje lachwekkend. Dan ging hij op zaterdagavond met een linnen tasje met een onderbroek en tandenborstel naar haar toe en dan zei ik: ‘Nou veel plezier hè, geniet lekker van elkaar.’ Op de één of andere manier vond ik dat eigenlijk juist de burgerlijkheid ten top. Zo van: kijk ons eens lekker gek doen en elkaar van alles gunnen.

Echte liefde

Mijn huidige vriend is eigenlijk de eerste die zelf al na een week of twee zei: ‘Jij lijkt me iemand die graag de grenzen opzoekt.’ Dat vind ik wel bijzonder, hoe snel hij dat aan mij zag. Hij benoemde het verder niet, maar zei wel: ‘Ik hoef niet alles te weten. Ik vertrouw erop dat jij aanvoelt wanneer ik iets wél zou moeten weten.’ Ik interpreteer dat als in het geval ik verliefd zou worden op een ander. Dat is een emotie die voorbij een korte kick gaat en dan grijpt dat daadwerkelijk in op mijn vaste relatie.

Of simpeler gezegd: zodra niet het lichaam, maar de geest ontrouw wordt, dan licht ik mijn partner in. Maar dat is tot op heden niet gebeurd. En wellicht ten overvloede: voor mijn vriend geldt uiteraard hetzelfde. Hij komt misschien af en toe ook wel eens een leuke dame tegen met wie iets voorvalt. Don’t ask, don’t tell, ik weet het niet en hoef het niet te weten, zolang het puur lichamelijk vertier is. Dat is een individuele sensatie die, wat mij betreft, geen enkele bedreiging vormt voor echte liefde tussen twee mensen.”

Uit privacy-overwegingen zijn de namen in dit verhaal gewijzigd.
Foto: Getty Images

Geraakt door dit verhaal? Word abonnee van Mijn Geheim en ontvang nog meer échte verhalen in je brievenbus!