Sandra: ‘Ik heb al tien jaar een minnaar. Mijn man weet ervan’

Tekst: Natascha de Vries

7 augustus 2025

Sandra (39) heeft al tien jaar een minnaar, met instemming van haar man. Sterker nog: ze besloten samen dat dit de redding van hun huwelijk zou kunnen zijn. En dat kwam uit.

Net als Vriendin brengt ook Mijn Geheim de allermooiste persoonlijke verhalen, die we hier graag elke week met je willen delen.

Meer verhalen die raken? Abonneer je op Mijn Geheim!

‘‘Mijn minnaar Pepijn zei laatst: ‘Wie had gedacht dat we dit tien jaar lang geheim zouden kunnen houden.’ We vierden het jubileum van onze verhouding met een glas champagne in bed in een anoniem hotelletje in een andere stad. We willen ons geheim graag nóg eens tien jaar in stand houden. Of we dat gaan halen, is een tweede natuurlijk. Het is niet erg waarschijnlijk dat een toekomstige partner van Pepijn het prima zal vinden, dat ik als sidekick in beeld blijf. Niet iedereen is zo vrijdenkend als mijn man.

Want ja, die weet ervan dat ik mijn minnaar ongeveer eens per maand zie. Hij stond zelfs aan de basis van de beslissing een minnaar te nemen. Niet dat ik met een vingertje een schuldige aan wil wijzen. Er is geen sprake van schuld. Dat zou impliceren dat het iets ergs zou zijn wat ik doe en zo zie ik dat niet. Zo lang mijn man en ik en Pepijn tevreden zijn met deze driehoeksverhouding, is niemand schuldig aan wat dan ook. Wel is het zo dat mijn mans situatie voor mij de aanleiding was om seks buiten de deur te zoeken. Hij heeft een extreem laag libido. We hebben van alles geprobeerd om onze behoeften op elkaar af te stemmen. Denk aan relatietherapie, hulp van een seksuoloog, medische hulpmiddelen en zelfs een tantra-retraite. Helaas bleef het verschil tussen zijn seksuele behoefte en de mijne groot. We stonden zelfs op het punt uit elkaar te gaan, omdat ik echt ongelukkig werd van de beperkte intimiteit. Mijn man voelde zich schuldig, maar kon er natuurlijk ook niets aan doen. We zaten in een diep dal en wisten niet meer hoe daar samen uit te komen. Tot een goede vriendin van ons allebei een keer vroeg of ik dan geen minnaar kon zoeken?”

Doodsteek of redding?

“Mijn man en ik hebben haar toen enige momenten verbaasd aan zitten kijken, niet wetende of we moesten lachen of boos worden. Het leek een belachelijk idee, maar onze vriendin was er heel nuchter over. ‘Als dat betekent dat jullie relatie behouden blijft, dan is het de overweging waard,’ zei ze. ‘Het hoeft toch niets af te doen aan jullie liefde voor elkaar?’

Het idee is toen enige tijd in de lucht blijven hangen en we durfden er allebei niet goed over te beginnen. Maar na een zoveelste sessie bij een seksuoloog sprak mijn man het toch uit. Hij vond het idee van een minnaar zo gek nog niet. Tot die conclusie was ik zelf inmiddels stiekem ook wel gekomen. Ik wist zeker dat ik altijd van mijn echtgenoot zou blijven houden en dat seks met een ander nooit de plaats kon innemen van de speciale band met hem. Een huwelijk is veel meer dan seks. Toch was het gebrek daaraan wel een bom onder dat huwelijk, doordat we beiden gefrustreerd raakten door die situatie. Dat ik mijn behoefte elders kwijt zou kunnen, zou die spanning waarschijnlijk wegnemen.

We besloten dat we niets te verliezen hadden. Onze relatie wankelde en de situatie kon alleen maar stabieler worden met een minnaar erbij. Want óf het zou de doodsteek betekenen die toch al dreigde óf de redding. Nadat we over onze schroom heen waren gestapt, was er een praktische horde te nemen: want hoe kom je aan een minnaar?

Slechts een paar goede vriendinnen, waaronder de bedenker van het plan, waren op de hoogte. Eén van hen had net een date achter de rug met een buurman uit haar flat. Een leuke man, vertelde ze. Aantrekkelijk, humoristisch, verzorgd. Het werd niets tussen hen, omdat hij alleen sekscontact zocht en zij toe was aan een vaste relatie. ‘Stuur hem eens een berichtje,’ zei ze. ‘Echt een type voor jou.’ Dat heb ik gedaan en ik heb hem meteen onomwonden laten weten waarnaar ik op zoek was. Zoveel directheid sprak hem wel aan en nog geen week later dronken we een kop koffie in de flat van mijn vriendin die zijn buurvrouw was. Zij had zich even uit de voeten gemaakt, zodat Pepijn en ik op neutraal terrein konden kennismaken.

Die kennismaking beviel zo goed, dat we de week erop bij hem thuis afspraken. Die keer gingen we nog niet met elkaar naar bed en hij pushte me ook niet. Dat gaf me een prettig gevoel en ook mijn man, die ik verslag deed van de eerste platonische ontmoetingen, voelde zich hier oké mee. Samen met hem heb ik toen besloten: we gaan hiermee door. Ik vertrouwde Pepijn en voelde dat ik hem wel degelijk aantrekkelijk vond, maar hem niet zag als relatiemateriaal, om het zomaar te noemen. Dat was en bleef mijn echtgenoot, die aangaf dat hij er tot zijn eigen verbazing eigenlijk prima mee kon leven zo. Ik denk dat hij ook wel zag dat Pepijn zijn plek niet innam. Pepijn nam een plek in die ik óver had.
Dat is nu ruim tien jaar geleden en het plan heeft gewerkt. Ik wil niet beweren dat mijn man en ik nooit meer problemen hebben gehad. Het is heus nog wel eens moeilijk gebleven dat hij een andere waarde hecht aan intimiteit dan ik. Toch hebben we nooit meer overwogen het bijltje om die reden erbij neer te gooien. Dat Pepijn in mijn leven is, heeft me rust gegeven. Ik krijg de fysieke aandacht die ik nodig heb om me een complete vrouw te voelen.  Ik kan mijn verlangen naar sensuele spanning, naar verleiding en naar het spel tussen man en vrouw kwijt bij mijn minnaar, zonder dat er sprake is van bedrog.”

Strikt geheim

“Het is voor mij een absolute voorwaarde dat mijn man ervan afweet en ermee akkoord is. Ik ben geen type om vreemd te gaan. Ik weet dat dat raar moet klinken voor mensen die onze driehoeksverhouding al buitenissig vinden. Als je het mij vijftien jaar geleden had voorgelegd, zou ik het ook merkwaardig hebben gevonden. ‘Een goed huwelijk zou dat niet nodig moeten hebben,’ had ik dan ongetwijfeld gezegd. Inmiddels weet ik wel beter: een goed huwelijk kan dit aan. Ik ben er trots op dat mijn man en ik het hebben aangedurfd en het heeft onze relatie van spanning en frustratie ontdaan.

Ik kan oprecht zeggen dat we een fijn en goed huwelijk hebben. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat onze driehoeksverhouding out in the open kan zijn. Mijn man en ik hebben een zoon en alleen al voor hem is het verstandig geen praatjes de wereld in te helpen. Mijn verhouding met Pepijn houden we daarom, afgezien van twee vriendinnen die het weten, strikt geheim. Dat Pepijn en ik dat al tien jaar volhouden, is mede te danken aan zijn zorgvuldigheid. Hoewel het formeel niet zijn probleem zou hoeven zijn, doet hij er alles aan om onze ontmoetingen onder de radar te houden. Zo spreekt hij er niet over met zijn vrienden en is hij altijd bereid een stukje om te rijden naar een neutrale locatie, wanneer de onzekerheid bij mij toeslaat of ik niet in de gaten loop.
Want ik ben toch altijd alert. Loopt daar niet die moeder van het schoolplein van mijn zoon? Keek die buurman van Pepijn me de laatste keer niet vreemd aan? Bij vlagen kan ik dan best paranoïde zijn. Dan regelt Pepijn een paar keer een hotelletje in een andere stad, tot ik er weer gerust op ben, dat onze ontmoetingen niet opvallen. Mochten we ooit ontdekt worden, dan zal ik deze verhouding onmiddellijk staken. Ik wil geen smet op mijn man en ons huwelijk veroorzaken. Ik wil niet dat mijn man zou moeten uitleggen dat alles oké is. Dat hij ermee akkoord is. Dat hij seksueel niet in elkaar steekt zoals de meeste mannen. Dat dat helemaal niet erg is, omdat wij daar samen uitgekomen zijn. Mensen zouden dat allemaal niet begrijpen.

Er komt op een dag wel een einde aan, daarvan zijn we ons alle drie bewust. Pepijn is nu nog een flierefluiter, hij heeft mij als vaste sekspartner en af en toe wat losse vriendinnetjes. Waar ik geen enkele moeite mee heb, dat moge duidelijk zijn. Toch zal hij op een dag misschien willen settelen, een gezin willen stichten, een toekomst willen opbouwen met een ander. Ik zal nooit achter de rug van zijn partner om met hem afspreken. En de kans dat een vrouw akkoord gaat met onze verhouding is, en dat begrijp ik ook, niet erg groot. Ik zal dan ook onmiddellijk uit beeld verdwijnen. En mijn huwelijk vanaf dan? We zien wel, komt tijd, komt raad. Misschien komt er een nieuwe minnaar. Mijn man en ik weten nu in ieder geval dat we het aankunnen.”

Uit privacy-overwegingen zijn de namen in dit verhaal gewijzigd.

Foto: Getty Images

Meer Mijn Geheim? Neem nu een digitaal abonnement of bekijk de Facebook-pagina.

Geraakt door dit verhaal? Word abonnee van Mijn Geheim en ontvang nog meer échte verhalen in je brievenbus!