Yanien werd als kind ontvoerd en geadopteerd: ‘Ik ben voor het leven getekend’
15 juli 2019
Yanien (49), moeder van drie dochters en getrouwd met Johan (49) werd als 9-jarig meisje ontvoerd uit haar geboorteland Indonesië en verkocht voor adoptie aan een Nederlands gezin. “Ik zal wat mij is aangedaan nooit kunnen accepteren.”
Yanien (49), moeder van drie dochters en getrouwd met Johan (49) werd als 9-jarig meisje ontvoerd uit haar geboorteland Indonesië en verkocht voor adoptie aan een Nederlands gezin. “Ik zal wat mij is aangedaan nooit kunnen accepteren.”
Yanien: “Mijn eerste herinneringen zijn van toen ik een jaar of zes, zeven was. Ik woonde met mijn vier broers en onze ouders in een klein, langwerpig huis in een wijk waar arm en rijk door elkaar leefden. Mijn vader was ambtenaar. We hadden niet veel geld, maar we hadden het goed met elkaar. We wisten niet beter. Maar toen overleed mijn vader bij een motorongeluk. Ik zie zijn lichaam nog liggen, onder een wit laken, op de vloer van ons huis. We mochten niet huilen van ons geloof, zodat zijn geest de weg naar de hemel kan vinden. Mijn moeder hield me vast, ik begreep er niets van.”
Crisistijd
“Er brak een crisistijd aan. Mijn moeder had het zwaar met het verlies van mijn vader. Ze kon onmogelijk de zorg voor vijf kinderen dragen en tegelijk werken, dus daarom werd ik met één broer naar mijn opa en oma gebracht. Mijn oudste broer was bij mijn tante en de één na oudste broer bleef bij mijn moeder met mijn jongere broertje. Ik was mijn veilige haven kwijt. Later heb ik nog een tijd bij mijn oom en tante gewoond en daar ging ik ook naar school. Ik miste mijn moeder en broertjes verschrikkelijk. Toen ik een jaar of negen was, kwam ik thuis om voor mijn twee jongere broertjes te zorgen, terwijl mijn moeder werkte. Ik ging niet meer naar school omdat er geen geld meer was, maar ik was allang blij dat we weer bij elkaar waren.”
Lees ook: Judie: ‘Mijn moeder werd gedwongen mij te laten adopteren’
Naar de markt
“Niet lang daarna werd ik ziek, ik kreeg tyfus. Dat ik weer opgekrabbeld ben is een wonder, ik was er zo ontzettend slecht aan toe. Ik was sterk vermagerd en mijn haar viel uit. Ik kon alleen nog maar kruipen. Na mijn herstel wilde een vriendin van mijn moeder mij ontmoeten op de markt. Mijn moeder werkte op dat moment, zij wist van niets. Als kind in Indonesië luister je naar een volwassene. Dus ging ik naar de markt, waar ik lemper, een Indonesische snack, van deze vriendin kreeg. Ik moest in een auto gaan zitten om het op te eten. Er kwam een vrouw bijzitten en toen reden we weg. Ik begreep het niet, maar liet het over me heen komen.”
Heel naar gevoel
“Ik werd overgedragen aan de vrouw die met ons was meegereden. Het werd donker en zij ging slapen. Ik wachtte tot ze wakker was. Hoe het allemaal precies is verlopen, weet ik niet meer, daarvoor is het te lang geleden en was ik nog te jong. Maar ik weet wel dat ik van de een op de ander werd overgedragen en uiteindelijk heel lang in een trein naar Jakarta heb gezeten en daar in een kindertehuis terechtkwam. Toen pas overviel me een heel naar gevoel. Mensen om mij heen spraken een ander dialect, ik verstond ze niet. In dat tehuis heb ik maanden lang gezeten. Niemand vertelde mij waarom ik daar was. Ik wilde zo graag terug naar mijn moeder en broers…”
Lees ook: Nurlela: ‘Ik had nooit problemen met mijn adoptie tot ik mijn adoptievader verloor’
Intens eenzaam
“Op een gegeven moment kwam een vrouw, een bemiddelaarster, uit Nederland bij mij op bezoek in het tehuis. Ze vertelde over een land waar het geld regende, bedden matrassen hadden en je iedere dag te eten kreeg. Ze nam mij mee uit winkelen. Ik kreeg nieuwe kleding, mooie schoenen en een pop. Vervolgens stapten zij en ik op het vliegtuig naar Nederland. Ik werd klaargemaakt voor een nieuw leven: verkocht aan een blank gezin met twee eigen kinderen.”
Lees het hele verhaal van Yanien in Vriendin 29.
Illegale adopties onder de loep genomen
Sander Dekker, minister voor Rechtsbescherming, kondigde eerder onderzoek aan naar illegale adopties, nadat er informatie naar boven was gekomen over misstanden bij adopties. Hij wil dat duidelijk wordt wat er precies is gebeurd. Hij zegt zich goed te kunnen voorstellen dat mensen die in onzekerheid verkeren over hun identiteit op zoek zijn naar antwoorden. “De omstandigheden van hun adoptie destijds kunnen een stukje van de puzzel zijn.” De commissie die onderzoek gaat doen naar illegale adopties richt zich op Brazilië, Bangladesh, Colombia, Indonesië en Sri Lanka. De te onderzoeken periode loopt ten minste van 1967 tot 1998.” (Bron: NOS.nl)
Tekst: Hester Zitvast. Foto’s: Bart Honingh. Visagie: Linda Huiberts.
