Suzan: ‘Mijn zoon is in de ban van Andrew Tate’

Tekst: Joan Makenbach

3 november 2025

Vast een lastige puberfase, denkt Suzan (43) als haar vijftienjarige zoon Justin een paar vrouwonvriendelijke uitspraken doet. Maar dan ontdekt ze dat zijn gedrag gevoed wordt door de filmpjes van de omstreden influencer Andrew Tate. “Ik wil deze giftige invloed terugdringen. Maar hoe?”

Suzan: “Het duurde een tijdje voordat ik doorhad dat mijn zoon Justin was veranderd. Ik zag zijn stoere uitspraken eerst als normaal pubergedrag. Net als zijn wens om dagelijks naar de sportschool te gaan en ook om zich steeds af te zonderen van het gezin. Justin ging gewoon door zo’n typische puberfase waarin alles wat je ouders zeggen ineens stompzinnig en ouderwets is. Niets bijzonders. Ik herkende mezelf wel in hem en suste mijn man Roel vaak als hij op hem en zijn nukkige buien mopperde, zeker het afgelopen jaar waarin Justin zich steeds vaker terugtrok op zijn kamer. Dan zat hij uren met zijn koptelefoon op of op zijn telefoon, kijkend naar YouTube, lachend om meestal iets van de Bankzitters of Fortnite-spelers. Of hij keek bloopers op TikTok. Tenminste, dat dácht ik.

Denigrerend

“Totdat ik vlak voor zijn kamer stond met een kop thee en net naar binnen wilde stappen en hem keihard hoorde roepen door zijn headset: ‘Bro, vrouwen horen gewoon in de keuken, dat is biologisch zo.’ Justin riep streng dat hij ‘yusu’ was – hij bedoelde het serieus – en deed er nog een schep bovenop: ‘Als je vriendin uitgaat zonder jou, respecteert ze je niet, zegt Andrew Tate.’ Ik weet nog dat ik stokstijf in de gang bleef staan. Alsof ik een stomp in mijn buik had gekregen. Al eerder had ik Justin uitspraken horen doen die op het randje waren van vrouwonvriendelijkheid, zoiets als ‘die chickies denken maar dat ze alles mogen’. Dan verbeterde ik hem altijd. Zei dat het meiden waren en géén chickies en dan moest hij lachen. Maar dat deed ik af als redelijk onschuldige straattaal. Zo praten veel kinderen. Ook meiden hoor ik elkaar aanspreken met ‘bro’. Dat is blijkbaar in hun taal geslopen. Maar wat Justin nu uitkraamde, was puur denigrerend naar vrouwen toe. Ik kon het niet rijmen met hoe ik mijn kind had opgevoed, met respect voor anderen en vooral voor zijn zusje Lara van tien, van wie hij veel hield.”

Engerd

“Ooit had ik wel iets gehoord over Andrew Tate. Ik wist dat het een nogal antifeministische en macho influencer was met conservatieve denkbeelden. Maar ik wist niet welke precies, noch hoe extreem die eigenlijk waren. Dat ontdekte ik pas toen ik ging googelen voor meer informatie. Wat ik zag, maakte me misselijk. Videoclips van een engerd met een kaal hoofd en donkere baard, zonnebril op, strak in pak. Hij praatte snel en gedroeg zich dominant en erg zeker van zichzelf. In de wereld van Andrew Tate is liefde zwakte en empathie een fout. Tate is een voormalig kickbokser en presenteert zich als almachtig. Hij noemt vrouwen ‘bezit’ en hij vindt dat je hen moet ‘controleren, klein houden en testen’. Hij zegt walgelijke dingen als: ‘Vrouwen willen geen zwakke mannen.’ Of: ‘Mannen moeten winnen.’ En ik dacht: hier luistert mijn zoon naar?! Bij deze goeroe haalt hij zijn waarheid? Hoe dan? Wat hebben wij als ouders dan fout gedaan, dat hij hier gevoelig voor is? Ik wilde mijn man nog niet te veel vertellen, voordat ik Justin zelf had gesproken. Die avond probeerde ik voorzichtig het gesprek aan te gaan, toen Justin in bed lag: ‘Jus… wie is Andrew Tate eigenlijk?’ Hij keek me strak en spottend aan, alsof ik dom was. ‘Dat is gewoon een gast die heel slim, stoer en sportief is en goed is in geld verdienen.’ Ik vroeg door: ‘Maar wat zegt hij allemaal?’ Volgens Justin: de waarheid over het leven. Over succes en over vrouwen. Toen ik informeerde naar wat die waarheid volgens Tate dan was, antwoordde Justin: ‘Dat vrouwen anders zijn. Emotioneel. Minder logisch. Ze hebben mannen nodig die sterk zijn en die de leiding nemen. En dat mannen hun plek moeten pakken en alfa (dominant) zijn. Ik wist niet wat ik hoorde. Het paste niet bij de jongen die ooit in zijn pyjama vol superhelden zijn armen om mijn nek sloeg en vroeg: ‘Lieve mama, ik hou het meest van jou op de wereld, blijf jij voor altijd bij mij?’ Die tot een jaar geleden tussen mij en mijn man in kroop op de bank om samen naar Star Wars en Steven Spielberg-films te kijken. Het leek nu wel een vreemde met zijn bizarre, harde woorden. Maar ik zei niets. Niet meteen tenminste. Want ik wist: als ik nu boos word, als ik zeg dat het onzin is, dan ben ik hem kwijt. Dan sluit hij zich af voor mij en weet ik niet meer wat er in hem omgaat. Dus ik bleef vragen stellen. Waarom hij dat dacht. Of hij Tate overal gelijk in gaf en ook vond dat vrouwen minder waard zijn dan mannen. Justin haalde zijn schouders op. Hij vond ze niet per se minderwaardig. Maar wel anders en ondergeschikt aan een man. ‘Vrouwen snappen sommige dingen gewoon niet. Emotioneel en zo.’ Justin beweerde iets waarvan ik nog meer schrok. Hij zei: ‘Niemand durft het te zeggen, behalve Andrew Tate. Het voelt alsof mannen zich altijd moeten verontschuldigen voor hun man-zijn. En hij zegt gewoon wat we allemaal denken.’”

Kort broekje

“De weken erna begon ik patronen te zien. Hoe hij naar zijn zusje Lara keek als zij een kort broekje droeg Hoe hij zijn vader corrigeerde als die afwaste. Hoe gefocust hij was op groter en sterker worden en uren in de weer was met dumbbells. Plus zijn kwaadaardige opmerkingen over ‘echte mannen’, ‘gehoorzame vrouwen’ en ‘gay’ als scheldwoord voor zwakte. Ik vertelde mijn man over mijn bevindingen. Dit was toch doodeng gedrag? Deze keer was Roel degene die mij suste: het was gewoon een machofase. Dit ging vanzelf over. Maar zo voelt dat voor mij niet. Justin is op dit moment echt overtuigd van de waarheid van Tate. Daardoor voel ik me machteloos. Het gedrag van Justin laat me twijfelen aan mezelf. Of ik iets gemist heb in de opvoeding. Heb ik te weinig grenzen gesteld? Justin te veel vrijheid gegeven? Hem te veel beschermd? Hebben wij hem te slap opgevoed? Roel werkt in het kleuteronderwijs, houdt van hardlopen en trekt in het weekend graag met een verrekijker de natuur in. Hij is eerder een so ie dan een macho. Ook ik moet niets hebben van haantjesgedrag of vechtsporten. Hee Justin daar last van? Hebben we hem niet genoeg mannelijke rolmodellen getoond aan wie hij zich kan meten? We zijn thuis niet van de verboden. Ik geloof in praten, in begrijpen en in het openhouden van de lijn. Maar ik voel me in deze situatie heel onzeker. Hoe begin je een gesprek met iemand die zijn informatie haalt uit een online wereld die jij niet kent? Hoe kom je nog door dat pantser heen? Ik ben dus maar gaan lezen en op Facebook-forums vragen gaan stellen aan andere ouders. Wat ik ontdekte, was beangstigend. Ik leerde over ‘online rabbit holes’: jongens van Justins lee ijd worden via algoritmes langzaam maar zeker een wereld in gezogen waarin Andrew Tate een held is en vrouwenhaat normaal. Waar ‘dominantie’ en ‘controle’ worden gezien als écht mannelijk. Waar kwetsbaarheid belachelijk is. En het zijn slimme jongens, hè. Geen domme kinderen. Maar ze zijn onzeker. Ze zoeken houvast en zijn vatbaar voor duidelijke boodschappen in een lastige wereld. Influencers als Tate, die met bankbiljetten strooit, pakken die jongens gewoon in met hun giftige boodschappen. Ze spelen in op onzekerheid, op het gevoel van verloren zijn, van machteloosheid, van verlangen naar controle. En iemand als Andrew Tate biedt dat in simpele, harde taal. Een vriendin van mij is psycholoog. Zij raadde me aan met Justin te blijven praten over zijn gevoel en hem niet uit het oog te verliezen, maar te blijven verbinden. Op een avond liet ik hem naar zolder komen, zogenaamd om mij te helpen bij het sjouwen van oude spullen. We waren samen boven, tussen de dozen, en toen vroeg ik semi-spontaan of hij zich weleens onzeker voelde en wat hij daarmee deed. Justin lachte. Natuurlijk, iedereen toch? Als hij wat wilde weten, zocht hij wel online. TikTok, YouTube, podcasts. Hij leerde daar meer dan op school. Ik bleef doorvragen. Of hij zich daar beter door voelde of juist slechter? Dat wist hij niet. Maar ik zag wel dat hij aarzelde en dat hij ineens minder stoer deed. Dus ik wist dat het goed was dat ik contact bleef maken met mijn kind.”

Actueel onderwerp

“Sindsdien probeer ik elke dag een beetje te praten. Bijvoorbeeld na de moord op de politieke activist Charlie Kirk, die net als Andrew Tate jonge jongens wist te bereiken en dezelfde thema’s besprak. Soms zegt Justin dan wat. Vaak niet. Het blij ook een puber, die zich als een oester sluit als je te dichtbij komt. Maar ik geef niet op. Ik weet nu: dit is geen ‘fase’ die vanzelf overwaait. Dit is een strijd om giftige invloed die ik wil terugdringen. Het onderwerp is helaas ook actueel. Zeker nu alle media volstaan met verhalen over het vermoorde meisje Lisa en de macht én de nacht die vrouwen weer terug willen. Ze willen niet nagefloten of -gesist worden op straat, niet aangesproken op hun uiterlijk en zeker niet als minderwaardig betiteld. Maar dat is precies waar Justin nu wel mee bezig is, als hij daadwerkelijk geloo dat een vrouw het eigendom is van een man, zoals Tate beweert. Ik stel Lara ook vaak als voorbeeld. Wat zou hij vinden als iemand Lara zou grijpen om haar te verkrachten of haar zou uitschelden? Gelukkig is hij nog niet zo beïnvloed dat hij zijn zus a raakt. Daarvoor is hij te gek op haar. Hij wil niet dat ze zich te bloot en uitdagend kleedt, maar ook niet dat iemand haar met een vinger aanraakt. Dat laatste gee me hoop. Mijn zoon is echt niet slecht. Hij zegt vreselijke dingen, maar is zoekende en vatbaar voor de verkooppraatjes van een slimme maar doodenge in uencer. Iemand die zegt dat hij weet hoe de wereld in elkaar steekt en dat is heel fijn als je vijftien, bijna zestien, bent en jezelf wankel voelt. Maar zolang mijn zoon onder mijn dak lee – en ook daarna – zal ik blijven zeggen: ‘Je bent goed zoals je bent. Sterk zijn is iets anders dan hard zijn. Echte mannen durven te luisteren naar vrouwen en ze zijn niet hun baas.’ Justin rolt nu nog met zijn ogen als ik dat zeg. Maar hij hoort het wel. Ik blijf het herhalen. Zo vaak als het moet, net zo lang tot hij het zelf ook weer weet.”

Foto: Getty Images

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.