Rolieneke heeft zich ontpopt tot ‘knuffeldokter’: ‘Een knuffel is net als een huisdier’

In de genen

“Samen met mijn broers bedacht ik vroeger avonturen die onze knuffels beleefden. We hadden er tientallen en die hadden een eigen land, met een heus volkslied. De knuffelliefde komt van onze moeder. Zij was er gek op, maar vond zichzelf er te oud voor en kocht knuffels voor ons. Zelfs toen ik op mezelf woonde en in het weekend thuiskwam, vond ik een nieuw exemplaar op mijn oude bed.”

“Een knuffel is zoveel meer dan een stukje stof”

Jong geleerd

“Mijn lievelingsknuffel was Kees Monster, een handpop van een aap. Op een dag was hij versleten en leerde ik met hulp van mijn moeder hoe ik hem kon repareren. Ik was een jaar of tien en ging daarna ook zelf kleertjes maken. Dat begon met wat knullige steken, maar na een tijdje kreeg ik het werken met naald en draad steeds beter onder de knie. Als tiener bleef ik er plezier in hebben en ik heb me er nooit voor geschaamd. Oké, als ik een vriendje kreeg deed ik soms een halfslachtige poging om de knuffels uit mijn slaapkamer te weren, maar met weinig succes. Soms kocht een vriendje een nieuwe knuffel voor me. Dan wist ik dat het een goeie gast was, haha.”

Stormloop

“Het idee om knuffeldokter te worden kwam van mijn man. Acht jaar geleden hadden onze zoons geen knuffelkleertjes meer nodig en zei hij: ‘Waarom knap je geen knuffels van anderen op?’ Ik had daar nog nooit over nagedacht. Was daar wel vraag naar? Maar toen ik besloot een poging te wagen en een website bouwde als Bob de
Berendokter – één van mijn beren heet Bob – stroomden de aanvragen binnen. Al na een half jaar ontstond er een wachtlijst. Nog steeds repareer ik, naast mijn werk in het onderwijs, meer dan honderd knuffels per jaar.”

Meer dan stof

“Veel mensen vinden het prachtig, maar er zijn er ook die het niet begrijpen: ‘Als een knuffel kapot is, koop je toch een nieuwe?’ Maar een knuffel is net als een huisdier: je deelt er lief en leed mee, hij is er altijd. En dat geldt zeker niet alleen voor kinderen, want meer dan tachtig procent van mijn opdrachtgevers is volwassen. Soms wordt iemand bij het afgeven van de knuffel emotioneel. Begrijpelijk, want als je ermee slaapt en dat gevoel van veiligheid een week uit handen moet geven, is dat moeilijk. Een knuffel is zoveel meer dan een lapje stof. Daarom vind ik het ook zo
mooi dat ik kan helpen. Als een beer of konijn na een paar nachtjes in Bobs ‘ziekenhuis’ weer jaren mee kan, is dat geweldig.”

Tekst: Tessa Heselhaus

Beeld: Eigen beeld