Dyanthe ontdekte dat haar overleden vader een dubbelleven had

27 december 2023

De vader van Dyanthe (29) overleed vorig jaar plotseling aan een hartaanval. Toen ze zijn begrafenis verzorgde, kwam ze erachter dat haar vader een dubbelleven had. “Iedere keer als mijn moeder hem ophemelt, krimp ik ineen.”

Dyanthe: “Over de doden niets dan goeds. Zeker als het je eigen vader betreft en je altijd een goede band met hem hebt gehad. Maar geldt dat ook als je ineens een donkere kant van je vader ontdekt waar je bijna dertig jaar het bestaan niet van afwist? En welk beeld over hem is dan juist: die van de liefhebbende echtgenoot en betrokken vader die altijd klaarstond om zijn twee dochters en zoon te helpen, of die van een man met een dubbelleven, die naast zijn gezin een andere vrouw liefhad? Met die vraag worstel ik al sinds het overlijden van mijn vader.”

Compleet ingestort

“Het verdriet om zijn dood is nog heel vers. We hebben amper tijd gehad om te rouwen. Begin november vorig jaar kreeg mijn vader op het voetbal veld een hartaanval. Gestorven in het harnas, bij de uitoefening van zijn allerliefste hobby. Hij is slechts 51 jaar geworden. Ik weet nog heel goed waar ik was toen ik het bewuste telefoontje van een tante kreeg. Het was op een vrijdag, half elf ’s avonds. Ik stond in de keuken om de papfles voor mijn dochtertje van acht maanden te maken. Ik heb de fl es uit mijn handen laten vallen en ben huilend naar het huis van mijn moeder gerend, twee straten verderop. Mijn vriend bleef bij onze dochter. Bij het huis van mijn moeder was de politie nog, zij hadden haar en mijn tante, die er toevallig was, het slechte nieuws verteld. Ook zat mijn broertje Bryan van zestien samen met een paar vrienden van hem op de bank. Mijn jongere zusje Eliane was onderweg. Die eerste dagen zijn als in een film voorbijgegaan. Mijn moeder, een echte Arubaanse, heeft urenlang gegild en geschreeuwd. Ze gooide zich er helemaal in. Mijn ouders waren dertig jaar samen en hadden – naar wij altijd aannamen – een zeer gelukkig huwelijk. Mijn moeder kon niets zonder mijn vader en dat wilde ze ook niet. Ze stortte compleet in en weigerde te eten of te slapen. Mijn vader lag opgebaard in de huiskamer en ze week niet van zijn zijde. Uiteindelijk heeft de dokter kalmerende medicijnen voorgeschreven. Daardoor gilde ze niet meer zo hartverscheurend, maar zat ze als een zombie op de bank, vlak bij mijn vader. We hebben een grote familie, mijn ouders hebben allebei veel broers en zussen, maar toch kwam het meeste regelwerk rond de begrafenis op mij neer. Ik ‘parkeerde’ mijn verdriet en ging handelen. Op de automatische piloot nam ik de rol over van gezinshoofd. Ik liet mijn eigen gezin tijdelijk in de steek en nam de zorg voor mijn moeder en broertje op me. Ik had geen idee wat mijn vader precies wilde qua uitvaart en mijn moeder kon ik het niet vragen, dus deed ik maar wat me goed leek. Weliswaar in overleg met mijn zus Eliane. Mijn broertje was echt nog te jong. Bovendien was hij enorm van slag. Onze vader was z’n alles.”

Geen flauw idee

“Meteen de eerste dag na zijn overlijden moest ik in mijn vaders computer zijn. Mijn moeder liet alle bankzaken altijd aan papa over en had geen flauw idee wat er maandelijks binnenkwam en uitging. Hij gaf haar vaak een bedrag aan huishoudgeld. Ze had wel een pinpas, maar gebruikte die nooit. Wat dat betreft leunde ze erg op mijn vader. Ik vond het afschuwelijk om te doen, maar ik moest mijn vaders bankrekening inzien en zijn administratie en mails doorzoeken op bepaalde verzekeringen en financiële afspraken. Het voelde echt alsof ik iets stiekem deed, maar het móest. Ik probeerde zo snel mogelijk te zoeken naar de gevraagde informatie, maar kon het niet helpen dat ik vreemde uitgaven voorbij zag komen. Hotelovernachtingen. Lingeriewinkels. Veel restaurantafschriften. Ik kon ze niet plaatsen. Volgens mijn weten gingen mijn ouders amper uit eten en logeerden ze op vakantie altijd bij familie. Veel zin om mijn moeder hiernaar te vragen had ik niet en ik hield er ook mijn mond over tegen Eliane en Bryan. Mijn vader had er vast een goede reden voor gehad. Het was niet aan mij om daar nu in te duiken. Maar vreemd was het wel. Mijn vader overleed op vrijdag en een week later zou de begrafenis zijn, omdat veel familie in het buitenland woont en zou overkomen. Twee dagen nadat mijn vader was overleden, werd er op zondagochtend naar mijn moeders huis gebeld. Ik sliep die dagen bij mijn moeder en nam op. Ene Angela belde om te vragen hoe laat de dienst was en waar het rouwcentrum was, waar ze nog afscheid kon nemen. Ze stelde zich voor als ‘een close collega’ van de brandweer. Mijn vader werkte als conciërge op een school, maar was daarnaast vrijwilliger bij de brandweer. Ik vertelde haar dat maandag de rouwkaarten de deur uit zouden gaan en er waarschijnlijk dinsdag een kaart zou worden bezorgd bij de brandweer. En dat mijn vader thuis lag opgebaard. Bezoek was dus aan huis. Daarop zei ze dat ze liever niet bij ons over de vloer kwam en ze vroeg of ik aan de uitvaartverzorgster wilde vragen of ze dan misschien nog vlak voor het sluiten van de kist in de aula privé afscheid mocht nemen. Ik vond het een misplaatst verzoek en wist niet goed wat ik ermee aan moest. Daarom zei ik dat ik daar even over moest nadenken. Vlak voor we ophingen, hoorde ik haar heel hard snikken.”

Lees ook: ‘Een maand na mama’s dood, had mijn vader alweer een nieuwe vriendin’

Nooit zomaar snuffelen

“Het antwoord op de vraag wie deze Angela precies was en waarom ze zo graag persoonlijk afscheid wilde nemen van mijn vader, kreeg ik veel eerder dan me lief was. Diezelfde zondagmiddag zocht ik in mijn vaders mobiele telefoon naar adressen van mogelijke vrienden en kennissen van mijn vader, van wie wij geen weet hadden, maar die we wel een kaart of een uitnodiging moesten sturen. Ook dat voelde alsof ik stiekem zijn dagboek las. Mijn eigen vriend en ik zijn heel vrij naar elkaar toe, maar ik zal nooit zomaar in zijn iPhone snuffelen en andersom doet hij dat ook niet bij mij. Niet dat we iets te verbergen hebben, maar je hebt ook nog zoiets als privacy. Nu moest ik die van mijn vader schenden. Toevallig zat Eliane naast me, toen ik de Whatsapp-berichten van hem met ‘A.’ opende. Ik wist niet wat ik las! De vriendschap die mijn vader schijnbaar had met deze A. – hoogstwaarschijnlijk de Angela die me eerder had gebeld – ging veel verder dan ‘close’. Ik las teksten die er niet om logen. Over heerlijke seks, over stoute fantasieën en tientallen liefdesverklaringen. Geschokt gaf ik de telefoon aan Eliane. Ook zij sloeg steil achterover. Door de zenuwen begon ze te lachen. Was dat onze vader die het had over ‘urenlang likken’ en ‘je borsten strelen’? Diezelfde man die onze moeder nooit in het openbaar kuste en preuts zijn handdoekje omsloeg als hij uit zee kwam?”

Niet verbaasd

“Brutaal belde ik het nummer van A. met de telefoon van mijn vader en jawel, ik kreeg Angela weer aan de lijn. Zij leek niet verbaasd. ‘Dus je weet het allemaal?’ vroeg ze meteen toen ik mijn naam zei. Ik vertelde dat ik de appjes had gelezen en een verklaring wilde. Nou, dat deed ze maar al te graag. Huilend biechtte ze op dat zij en mijn vader al zeven jaar een geheime verhouding hadden. Ze zagen elkaar op de momenten waarop mijn moeder dacht dat hij op de kazerne sliep of brandjes bluste. Al zeven jaar! Angela was smoorverliefd op hem maar, zo zei ze, ze heeft altijd geweten dat hij nooit zijn gezin voor haar in de steek zou laten. Daarin was hij eerlijk: ze was zijn ‘buitenvrouw’, zijn maîtresse, maar meer dan dat zou ze nooit worden. Het verklaarde meteen waarom ik zo veel rekeningen had gezien van hotels en Christine le Duc-achtige winkels. Toen ze was uitgesproken, heb ik haar in niet mis verstane bewoordingen uitgelegd dat er geen sprake was van een persoonlijk afscheid. Ze mocht samen met de andere collega’s van de kazerne komen condoleren op de begrafenis, maar niet meer dan dat. Ik wilde geen drama’s, zei ik streng. Ook mocht ze niet meer bellen op mijn moeders huisnummer of papa’s oude telefoon. Wat zij en mijn vader ook gehad hadden, dat was nu over. Er was voor haar geen enkele rol meer weggelegd en ze mocht mijn moeder geen pijn doen. Angela antwoordde dat ze dat begreep.”

Lees ook: Getrouwde Vicky (36) had een stiekeme affaire en raakte zwanger

Angst dat het uitkomt

“Het is nu ruim een half jaar geleden dat onze vader overleed en ik iets van Angela hoorde. Zij hield zich keurig aan onze afspraak en hield zich zowel tijdens de dienst als bij het condoleren op de achtergrond. Daar ben ik blij om, want mijn enige angst is dat het allemaal uitkomt en mijn moeder met terugwerkende kracht pijn wordt gedaan. De enige die het naast mij weet, zijn mijn vriend Roy en mijn zus. Roy staat achter me en veroordeelt mijn vader, maar Eliane doet er veel luchtiger over. Daar waar het vreemdgaan van mijn vader mijn leven beheerst en het mijn herinneringen aan hem heeft vertroebeld, vindt zij dat gedane zaken geen keer nemen. ‘Laat het los Dy’, zegt ze vaak. ‘Het was zijn leven. Hij is altijd goed voor ons geweest en hij ging discreet te werk, zodat niemand het wist. Hij hield mama altijd hoog en zij is idolaat van hem, hoe erg kan het zijn?’ Ze vindt vooral dat we geen slapende honden wakker moeten maken: ‘Papa heeft zijn geheim mee het graf in genomen.’ Toch kan ik niet zo denken. Mijn vader heeft ons állemaal zeven jaar lang voorgelogen. Bovendien vind ik het schrijnend om te zien hoe gebroken mijn moeder nog steeds is om zijn dood. Als ik bij haar ben, wil ze alleen maar over hem praten. Ze zegt honderden keren hetzelfde: ‘Hij was zo’n goede man.’ Ik knik maar wat, maar ik vind het moeilijk schijnheilig mee te praten. Je moest eens weten, denk ik vaak. Het ergste vind ik nog dat ik hem zelf niet meer om opheldering kan vragen en mijn beeld van hem dus nooit meer kan worden rechtgezet. Ik ben een papa’s-kindje, altijd geweest en ik had hem heel hoog zitten. Natuurlijk hou ik nog steeds van hem en ik mis hem ook, maar voor mij is hij wel keihard van zijn voetstuk gedonderd.”

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.