Odette: ‘Hij wilde bij me weg… en trok in bij zijn nieuwe vriendin’

28 november 2022

Anderhalf jaar geleden verbrak de man van Odette (43) plots hun relatie. Hij pakte direct zijn koffers. “Het kwam voor mij als donderslag bij heldere hemel. En dat hij meteen bij zijn nieuwe vriendin ging wonen, viel al helemaal slecht.”

Odette: “Ik kan me de dag nog als die van gisteren herinneren. De kinderen waren naar school, ik had mijn wekelijkse vrije dag en Roger zou vanuit huis werken, had hij aangekondigd. Ik vond hem wat onrustig. Hij kwam een beetje nerveus op mij over, maar ik weet dat aan de grote klus waar hij voor zijn werk mee bezig was. Ik ging er vanuit dat hij aan de keukentafel zou gaan werken en wilde hem wat rust geven. Daarom begon ik boven aan de was en ruimde ik de kamers van onze kinderen op. Plotseling stond hij in de deuropening van de kamer van onze oudste. ‘Ik wil met je praten’, zei hij. Gek genoeg wist ik toen meteen wat hij wilde gaan zeggen. Niet dat ik het voor dat moment ook maar een beetje zag aankomen, maar zijn woorden, de toon en de blik in zijn ogen maakten het meer dan duidelijk: hij wilde bij me weg.

Ietwat verdoofd ben ik achter hem aan naar beneden gelopen en samen zijn we op de bank gaan zitten. ‘Ik zie het niet meer zitten tussen ons’, zei hij. ‘De liefde is op, doorgaan is voor ons allebei niet eerlijk.’ Ik was perplex. Mijn oren begonnen te suizen en ik werd licht in mijn hoofd. Even dacht ik dat ik zou gaan flauwvallen. ‘Gaat het?’, vroeg hij, en legde zijn hand op mijn knie. Daarop ontplofte ik. Snikkend vroeg ik hem hoe dit zo ineens kwam. Ik was boos, verdrietig, alles door elkaar. Ik had op dat moment ook nog even hoop. Geen huwelijk wordt zo abrupt afgebroken, toch? Er is toch altijd nog wel een opening om zaken op te lossen. Relatietherapie, kon dat dan niet? Maar Roger was onverbiddelijk. De liefde was over. Hij hield niet meer van mij.”

Ook moeilijk

“Zijn woorden voelden als een stomp in mijn maag. We waren zestien jaar samen, dan kan de liefde toch niet zomaar ineens op zijn? Ik zocht de fout bij mezelf. Wat had ik verkeerd gedaan? Roger kon er geen antwoord op geven. Het lag niet aan mij, het lag aan hem, zei hij. Hij was veranderd – iets waar ik niets van had gemerkt. Hij had het ook echt liever anders gezien, zei hij steeds. Hij had het er ook moeilijk mee. ‘Doe dit dan niet!’, gilde ik terug. Ik denk dat ik het na een kwartier praten voor het eerst durfde te vragen: ‘Is er een ander?’ Roger zweeg. Ik zag hem zoeken naar woorden en rood worden. Voor mij was dat een tweede klap. Ik was niet alleen niet goed genoeg meer voor hem. Ik was ook al vervangen.

Met horten en stoten kwam het hoge woord eruit. Hij was op zijn werk inderdaad iemand anders tegen gekomen en ik moest vooral niet denken dat dit de reden van onze breuk was, het was het zetje geweest, drukte hij me op mijn hart. Ik snapte er niets van. Waarom had hij niet al in een veel eerder stadium gezegd dat hij zich niet goed voelde in onze relatie? Dan hadden we er nog iets aan kunnen doen. Nu had hij het zo ver laten komen, dat er zelfs al een ander voor mij in de plaats was gekomen. Er was geen weg terug, dat was mij inmiddels wel duidelijk. Na twee, misschien drie uur praten, stond hij op. ‘Ik wil je de tijd geven om dit te verwerken’, zei hij. ‘Het lijkt me niet verstandig dat we vandaag naast elkaar in bed kruipen. Ik zoek tijdelijk ergens anders een onderkomen, dat komt wel goed. Dan vertellen we het de kinderen over een paar dagen, daar zijn we nu allebei te emotioneel voor.’ Ik was te verbouwereerd om er tegen in te gaan. Roger liep de trap op, pakte zijn spullen bij elkaar en vertrok. Hij gaf me nog een kus op mijn wang en wenste me sterkte. Ik kon hem altijd bellen, als er iets was. Toen de deur in het slot viel, ben ik door mijn knieën gezakt en heb ik als een gewond dier zitten brullen. In welke slechte film was ik terecht gekomen?”

Woedende app

“Enkele uren later kwamen onze dochters van 12 en 14 uit school. Ik zag er niet uit, mijn ogen waren dik en rood en het verdriet droop van me af. Ze wilden uiteraard meteen weten wat er aan de hand was en ik besloot er niet over te liegen. ‘Papa wil scheiden. Hij slaapt tijdelijk ergens anders.’ Ze begonnen meteen allebei te huilen. Met z’n drieën hebben we elkaar minutenlang vastgehouden. Daarna werd ik weer heel boos. Hoe kon hij zo de boel ontvluchten en mij hier met de kinderen achter laten? Hij had zelf ook wel kunnen bedenken dat we dit niet over een paar dagen, in alle rust, tegen de meiden zouden zeggen. Ik pakte mijn telefoon en appte hem dat ze inmiddels op de hoogte waren. Dat wist hij al, schreef hij terug. Onze oudste had hem een woedende app gestuurd.

Die dag heb ik verder in een roes beleefd. Ik heb mijn ouders op de hoogte gesteld, die meteen langskwamen om voor ons te koken. Mijn vader was woest op Roger. Mijn moeder verbouwereerd. We leken zo’n gelukkig stel. ‘Dat waren we ook mam’, huilde ik. Mijn beste vriendin stond ’s avonds met een troostende arm en een fles wijn op de stoep. Ik kon het niet bevatten dat dat wat gisteren nog zo rustig en mooi leek, vandaag compleet aan diggelen lag. Hoe had ik de signalen kunnen missen?”

Mediator inschakelen

“De volgende dag stond ik moe, maar strijdvaardig op. Ik wilde antwoorden. Sinds wanneer had Roger een ander? Hoe lang ben ik bedrogen? Was hij bij haar, als hij zei dat het wat later werd op de zaak? En dat congres, met die overnachting; wat was daar van waar? Ik belde Roger op en probeerde zo kalm mogelijk over te komen. Maar toen ik zijn stem hoorde, brak ik opnieuw. Ik was dan wel niet meer zo verliefd op hem als zestien jaar geleden, hij was nog wel de man van wie ik zielsveel hield en de vader van mijn kinderen. Ik kon de gedachte niet verdragen dat het over was.

Ik stelde voor af te spreken. ‘Waar heb je eigenlijk geslapen’, wilde ik weten. Blijkbaar had hij zich voorgenomen niet meer tegen me te liegen. ‘Bij Moniek’, zei hij. Ik moest bijna overgeven, toen hij dat zei. Ik was zo verdrietig, dat ik er lichamelijk op reageerde.

Er volgde een heel moeilijke tijd. Gesprekken tussen ons liepen voortdurend uit op ruzie. We besloten een mediator in te schakelen om de zaken goed voor ons te regelen. Ik was zo kwaad op Roger, dat mijn woede iedere afhandeling van ons huwelijk in de weg stond. Onze meiden wilden hun vader enkele maanden niet zien. Ze kozen mijn kant, waar ik me heel erg door gesteund voelde. Toch veranderde dat gevoel na een tijdje. Ik wist dat ze hem ook misten. Ik heb ze aangemoedigd weer contact te zoeken.

Ik kon niet alleen in ons dure koophuis blijven wonen. Roger zorgde ervoor dat er een kleinere, goedkopere woning voor in de plaats kwam. Financieel liet hij ons niet vallen, dat moet ik hem nageven.”

Moederziel alleen

“Langzaam begin ik mijn leven weer een beetje op de rit te krijgen. Ons nieuwe huisje is fijn en de kinderen zien hun vader weer. De emotionele pijn blijft. De dag dat er een ’te koop’-bord in onze tuin werd gezet, brak mijn hart. Ik had daar oud willen worden. Ik zag ons daar al later samen voor onze kleinkinderen zorgen. Als de meiden bij hun vader zijn, voel ik me moederziel alleen en zielig.

Roger woont sinds zijn vertrek bij Moniek, een iets jongere vrouw zonder kinderen. Ik heb haar na een half jaar voor het eerst ontmoet, heel kort maar, bij de overdracht van de kinderen. Ik snap wel waarom hij verliefd op haar is geworden. Ze is charmant en sexy. En ze is, hoeveel pijn het mij ook doet om het toe te geven, heel lief voor onze meiden. Ze hebben even aan haar moeten wennen, maar praten positief over haar. Daar ben ik blij om. Het was nog gecompliceerder geweest als het tussen hen niet zou boteren. Ik hoef geen vriendinnen met Moniek te worden, daarvoor heeft ze mijn leven te veel overhoop getrokken. Ik weet ook wel dat liefde je overkomt en dat daar weinig aan te sturen valt, maar ze had ons huwelijk niet kapot mogen maken. Als Roger het netjes had gespeeld, had hij mij al veel eerder gezegd dat hij twijfelde. Dan hadden we er nog samen aan kunnen werken. Die kans heeft hij mij ontnomen door zijn twijfels voor zichzelf te houden en vervolgens het bed met een ander in te duiken.

Achteraf zie ik wel dat ik mijn kop te veel in het zand heb gestoken. Roger ging inderdaad steeds meer werken en was als hij thuis was steeds vaker ‘afwezig’. We hadden het goed samen, maar van een spetterend huwelijk was geen sprake. Ik heb het misschien wel te veel op z’n beloop gelaten, allemaal. Ik heb mezelf een tijd enorm de schuld gegeven van wat mij is overkomen. Nu weet ik dat we het allebei hebben laten gebeuren.

Ik zou het liefst een sprong in de tijd maken, naar een moment waarop de pijn en het verdriet wat minder is. Een maand geleden had onze jongste een toneeluitvoering op school. Ik heb er niets van meegekregen, ik was me alleen maar bewust van het feit dat de vader van mijn kinderen drie rijen achter mij zat, met zijn nieuwe vriendin. Ik kan me nu nog niet voorstellen dat dit ooit normaal gaat voelen. Ik moet er ook nog niet aan denken om zelf weer te gaan daten. Zoals ik het nu voel, blijf ik net zo lief alleen.”

Lees ook: Mirjam: ‘Mijn vader heeft altijd gedacht dat ik zijn kind was’

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een abonnement op Vriendin.