Leuk: de Nigeriaanse Somi maakt TikToks over de typisch Nederlandse cultuur

Tekst: Marion van Es

6 mei 2025

De enorme hoeveelheid fietsen was het eerste dat Somi Lynda opviel toen ze in Nederland kwam wonen. Inmiddels heeft ze er zelf ook twee. Als @driplist maakt ze op TikTok en Instagram grappige video’s over de typisch Nederlandse cultuur. “Een tikkie voor 75 cent? Dat is niet gierig, maar gewoon efficiënt.”

Somi: “Ik maak graag grapjes over de Nederlandse cultuur, maar nooit met de bedoeling om mensen belachelijk te maken. Als je in een ander land komt, vind ik het normaal dat je jezelf aanpast. Daarom heb ik altijd mijn best gedaan om de dingen die ik gek vond, te leren begrijpen. Als je er op die manier naar kijkt, zijn veel dingen opeens logisch. Ik vind het leuk om dat met anderen te delen.
Ik ben opgegroeid in Nigeria, maar heb ook in Amerika, Engeland en Maleisië gewoond. Mijn vader werkte namelijk als expat. Voor mij was het daarom al vroeg duidelijk dat ik in het buitenland wilde studeren. Mijn zusje woonde al in Nederland en zei dat ze hier een leuke Engelstalige studie hadden, international business. Eigenlijk was ik al veel langer gefascineerd door dat kleine landje, waarvan niemand eigenlijk precies wist waar het lag, maar waar iedereen van had gehoord. Op school leerden we over kunstenaars als Rembrandt en Van Gogh en we hadden veel producten van Nederlandse bedrijven, zoals Heineken, Shell en Unilever. Als kind dacht ik daardoor dat Nederland minstens zo groot als Amerika moest zijn.Het eerste dat me opviel toen ik hier aankwam, waren de fietsen. Oh my god, wat waren het er veel! Ik leerde al snel dat er zelfs meer fietsen zijn dan mensen. Eigenlijk wilde ik daar niet aan bijdragen, maar toch heb ik er nu zelf ook twee. Handig, voor als ik bezoek heb. Ik vind fietsen fantastisch en kan het ook goed: met één hand, zonder handen, met een rolkoffertje of een kerstboom onder mijn arm. Als ik fiets, is mijn innerlijke kind gewoon heel happy – misschien omdat ik zelf als klein meisje leerde fietsen en het daarna eigenlijk niet meer had gedaan. In het begin was het wel even wennen, vooral middenin de stad in de spits, als iedereen in volle vaart van alle kanten komt. Ik ben ooit eens uitgescholden toen ik plotseling op mijn rem trapte en een vrouw daardoor bijna bovenop mij klapte. Nu ben ik degene die schreeuwt tegen toeristen die niet kunnen fietsen en de boel ophouden, haha.”

Verjaardagskalender op het toilet

“Ik heb het altijd leuk gevonden om mensen te entertainen en begon daarom jaren geleden met het maken van reisvideo’s op TikTok en Instagram. Toen corona kwam en ik nergens meer naartoe kon, ben ik overgegaan op filmpjes over Nederland. Ik kreeg daar veel leuke reacties op, maar ook zoveel vragen over de Nederlandse gebruiken en gewoontes. Daarom kwam ik op het idee een grappige gids te maken: As the Dutch do. Ik heb het ABC als uitgangspunt genomen, met voor elke letter iets typisch Nederlands: De A van Amsterdam en de B van de Belastingdienst. De Y was lastig, die is voor het IJsselmeer. Want de manier hoe Nederlanders land van de zee hebben gehaald, is iconisch. Er is een Engelse versie en een Nederlandse, want ik richt me op iedereen: buitenlandse mensen die op bezoek willen komen of die hier net zijn komen wonen, maar voor Nederlanders zelf is het een soort grappige spiegel: ‘Oh ja, doen wij dit?’ Mijn boek gaat niet over de clichés als klompen, tulpen en molens, maar over al die kleine typische dingetjes. Neem nou de verjaardagskalender op het toilet! Dat zie je echt nergens anders. Toen ik er voor het eerst eentje tegenkwam bij een vriendin, was ik echt verbaasd. Best een gekke plek, toch? Maar eigenlijk is het heel grappig, want iedereen doet hetzelfde: kijken of je eigen datum eropstaat. Ik vond het ook fascinerend dat sommige namen in pen en andere in potlood stonden geschreven. Zouden die mensen nog in hun proeftijd zijn?
Waar ik het meest aan heb moeten wennen, is de Nederlandse directheid. Ik had mezelf bijvoorbeeld een keer per ongeluk buitengesloten en stond voor mijn huis te wachten tot een vriendin de reservesleutel kwam brengen. Een buurman kwam langs en vroeg waarom ik buiten stond. Ik legde het uit en hij zei: ‘Ja, dat is ook niet zo handig hè?’ Eh ja, dat wist ik zelf natuurlijk ook wel. In veel andere landen zouden ze zeggen: ‘Wat vervelend voor je, wil je misschien even bij mij binnen wachten?’ Iets sympathieker dus. Ik ben ook weleens van mijn fiets gevallen voor een bomvol café en niemand kwam naar buiten om te vragen of ik oké was. Nederlanders zijn wat dat betreft best individualistisch. Al heeft dat ook z’n voordelen: je kunt doen wat je wilt, zonder dat iemand zich met je bemoeit. Ik heb bijvoorbeeld een video gemaakt waarop ik dansend over een brug loop. Niemand om me heen kijkt daarvan op, they just mind their own business. Leuk toch?”

Flirten op z’n Nederlands

“De H uit mijn boek staat voor ‘hersenbreker’, oftewel de ingewikkelde manier waarop sommige Nederlanders de rekening splitsen. Wie had de frietjes? En wie had er extra mayonaise bij? Iedereen betaalt dan precies voor wat ‘ie heeft gehad en dan krijg je een Tikkie. Het laagste bedrag waarvoor ik ooit een betaalverzoek kreeg was 75 cent, voor de helft van een doosje thee uit de supermarkt. Voor mij was dat toen onbegrijpelijk, maar die studiegenoot legde me uit dat het niet ging om het bedrag, maar om het principe: hij had voor een heel groepje boodschappen gehaald en iedereen kreeg een Tikkie. Dat kun je gierigheid noemen, maar ik zie het anders: Nederlanders houden ervan als alles eerlijk en efficiënt is. Ze kunnen hun geld goed managen. Bovendien plannen ze hun afspraken vaak ver van tevoren. Je kunt wel zeggen: ‘Vandaag betaal ik, de volgende keer is het jouw beurt’, maar wat als die afspraak pas over zes maanden is? Inmiddels ben ik zelf zo vernederlandst dat ik ook geen enkele afspraak plan zonder eerst in mijn agenda te kijken, ik split rekeningen en stuur Tikkies. Maar nooit voor een lager bedrag dan tien euro: dat is mijn principe.
Mijn vriend – hij is half Nederlands en half Nigeriaans – en ik betalen meestal om de beurt. Dat vind ik nu heel normaal, maar in het begin heb ik echt moeten wennen aan dates met Nederlandse mannen. Als hij dan de rekening wilde delen, dacht ik: oké, hij wil duidelijk geen tweede keer afspreken. In Nigeria laten mannen overduidelijk merken dat ze je leuk vinden: ze komen meteen op je af, vertellen hoe mooi ze je vinden en beloven je de wereld, zelfs al hebben ze niets te bieden. Hier glimlachen ze vaak niet eens, ze kijken hooguit een beetje. De eerste keer dat dat me overkwam, dacht ik: huh, is dat jullie manier van flirten?! Niet voor niets zijn dating-apps hier veel groter dan in veel andere landen: online maken veel mannen makkelijker contact.

Kringverjaardag

Een van mijn grootste cultuurshocks was de eerste keer dat ik door een vriendin uitgenodigd was voor haar verjaardag. Als ik een feestje heb, eet ik meestal niet van tevoren omdat er altijd veel eten is. Ik was in shock toen ik binnenkwam en mensen in een grote kring zaten rond een tafeltje met alleen wat kleine hapjes als blokjes kaas en borrelnootjes. Ik dacht de hele tijd: het feest begint vast hierna. Maar nee, dat wás het feestje! Er zijn veel Nederlandse gewoontes waar ik aan kan wennen, maar de kringverjaardag hoort daar niet bij. Oh my god, wat saai! Ik vier mijn verjaardag dus nog steeds zoals ik gewend ben: met veel eten, muziek en dansende mensen. Koningsdag, dat vind ik wél echt een leuk Nederlands feest. Ik plan het altijd tot in de puntjes: eerst naar de vlooienmarkt, dan naar verschillende feestjes. Ik ontmoet ook altijd zoveel leuke mensen, van over de hele wereld komen mensen hiernaartoe. In mijn boek vertel ik bewust over het koningshuis en koningin Máxima, want buitenlanders hebben vaak geen idee waaróm iedereen in het oranje gekleed is.
Over kleding gesproken: de Nederlandse kledingstijl is vrij eenvoudig. Ik ben weleens teleurgesteld als ik op een evenement kom met dresscode black tie en er toch nog mensen een spijkerbroek en gympen dragen. Of naar een bruiloft. Persoonlijk vind ik het leuk om op zulke momenten op mijn best te verschijnen, maar in het dagelijks leven bevalt die simplistische kledingstijl me wel. Met een jeans en wit T-shirt kun je vrijwel overal wel uit de voeten. Al kan het soms ook te ver gaan, als iedereen letterlijk hetzelfde draagt. Ik denk dat ik een van de weinige vrouwen in Nederland ben die géén cowboylaarzen heeft, haha.”

Gezellig

“Of ik voor altijd in Nederland blijf, durf ik niet te zeggen. Je weet nooit wat er in de toekomst gebeurt, maar ik moet zeggen dat ik enorm gehecht ben geraakt aan dit land. Ik heb inmiddels ook de Nederlandse nationaliteit, dus eigenlijk zie ik mezelf niet meer ergens anders. Hier voel ik me thuis. Ongemerkt heb ik allerlei Nederlandse gewoontes overgenomen, ik praat bijvoorbeeld constant over het weer. Dat gaat ook vanzelf, want je weet hier nooit wat je kunt verwachten. Zelfs als het warm en zonnig is hebben de meeste mensen nog een jasje bij zich: trust issues, noem ik dat. Je moet je hier eigenlijk kleden als een banaan, zodat je gedurende de dag laagje voor laagje kunt afpellen. En je moet investeren in een goede regenjas, zelf heb ik er vier: een lange, een korte, een voor op de fiets die je kunt openritsen en een fancy exemplaar die eigenlijk niet waterdicht is.
Van Nederlands eten krijg ik ook geen genoeg, thuis maak ik ook stamppot en erwtensoep. Stroopwafels of oliebollen, daar kan ik de hele dag over praten! Nog zoiets typisch Nederlands: in elk huis waar je komt, ligt wel een brood in de vriezer. Een boterham met hagelslag? Love it, maar daar moet ik helaas wel een beetje bij uit de buurt blijven. Nederlanders behoren tot de meest fitte mensen ter wereld, maar toch eten ze elke dag brood en gooien ze praktisch alles in de frituur. Hoe doen jullie dat? Misschien zijn er verschillende levels in het Nederlanderschap, die ik nog niet heb bereikt. Qua drop zit ik bijvoorbeeld ook nog steeds op het beginnerslevel: autodrop trek ik net, maar salmiak smaakt voor mij naar medicijn.Mijn favoriete letter uit het alfabet? De G van ‘gezellig’, dat is echt mijn lievelingswoord. Ik gebruik het soms wel tien keer op een dag. Als ik ooit een tattoo neem, is dat het. Het woord heeft iets magisch, omdat iedereen zich er instant beter door voelt als je het gebruikt. Zelfs als het buiten grijs en regenachtig is en je je belastingaangifte nog moet doen, kun je zeggen: ‘gezellig hè’, en het leven voelt meteen een stukje mooier.”

Fotografie: Amaury Miller
Met dank aan: Restaurant de Mark, Durgerdam

Meer Vriendin? Volg ons op Facebook en Instagram. Je kunt je ook aanmelden voor onze wekelijkse Vriendin nieuwsbrief.