Miranda: ‘De alzheimer-diagnose van mijn moeder veranderde mijn leven voorgoed’
18 mei 2021
Soms gebeurt er iets waardoor je in één klap je leven moet omgooien. Voor Miranda zorgde de alzheimer-diagnose van haar moeder ervoor dat ze anders naar het leven is gaan kijken.
“Als kind had ik een hele goede band met mijn moeder, ik was dol op haar. In mijn puberteit veranderde dit. Ik was compleet met mezelf bezig en thuis vrij onhandelbaar. School kon me nog maar weinig interesseren, liever ging ik uit en sprak ik af met verkeerde mensen. Nu ik daaraan terugdenk, snap ik dat het voor mijn moeder heel moeilijk was om mij zo weg te zien glijden.”
Diep dal
“Op mijn 21ste besloten mijn ouders uit elkaar te gaan en ben ik bij mijn moeder gaan wonen. Natuurlijk had ik verdriet van de scheiding, maar het zorgde er wel voor dat mijn moeder en ik weer dichter naar elkaar toe groeiden. Toen ik vier jaar later uit huis ging, werd onze band helemaal sterk. Mijn moeder werd mijn beste vriendin. We gingen samen fietsen, shoppen en ondernamen allemaal leuke dingen.
Een aantal jaar later, op mijn 27ste, zat ik in een diep dal. Een burn-out en een verbroken relatie waren de boosdoeners daarvan. Gelukkig kon ik al die tijd op de onvoorwaardelijke steun van mijn moeder rekenen. Zij kon mij als geen ander en wist, zonder dat ik het zelf doorhad, precies wat ik nodig had. Haar adviezen bleken goud waard en ik besefte meer dan ooit hoeveel ik van haar hield.”
Hartverscheurend
“Mijn hart brak dan ook toen we te horen kregen dat mijn moeder alzheimer heeft. Ik zal het moment nooit vergeten waarop ik met mijn moeder bij de huisarts zat. Zij vroeg haar een klok te tekenen met de tijd erop. Het moment waarop dat niet lukte en we dus zo goed als zeker wisten dat ze alzheimer had, was hartverscheurend. Mijn moeder was net zestig en had haar hele leven zo hard gewerkt. Ik gunde het haar zo dat ze bijna van haar pensioen zou mogen genieten.
Anderhalf jaar geleden zijn mijn zus, vriend en ik met mijn moeder op vakantie geweest. Het was een hele mooie, maar ook emotionele week. We wilden samen bewust van elkaar genieten en herinneringen maken voordat mijn moeder het niet meer bewust mee zou kunnen maken. Die week zal ik voor altijd blijven koesteren.”
Grote les
“Mijn moeder gaat ondertussen hard achteruit. Ze woont al een tijdje in een verpleeghuis waar ik gelukkig weer fysiek bij haar langs kan. Door corona kon ik haar een tijd alleen achter een scherm zien. Wanneer ik weer naar huis ging, werd ze altijd heel emotioneel. Het was bijna ondragelijk om haar getroost te zien worden door een verzorgster. Ik had zo graag zelf een arm om haar heen geslagen.
Mijn moeders ziekte heeft mij een hele grote les geleerd. Ik begon te beseffen dat ik veel meer van het leven moest gaan genieten en dat ik weer echt gelukkig wilde worden. Ook ben ik heel eerlijk naar mezelf geweest en ontdekte dat ik diep in mijn hart me wilde laten omscholen. Die stap heb ik dan ook genomen, maar daar moest ik wel een knop voor omzetten. Ik was niet gewend om op school echt ergens voor te gaan. Deze zomer hoop ik mijn studie af te ronden en dan ben ik persoonlijk begeleider. Het bedrijf waar ik nu stage loop, heeft me al een baan aangeboden. Sinds ik veel positiever in het leven ben gaan staan, komen er allemaal mooie dingen op mijn pad. Zo heb ik bijvoorbeeld ook deelgenomen aan een singlereis waar ik mijn vriend heb leren kennen.”
Dankbaar
“Met hem heb ik hele mooie plannen voor de toekomst. Het lijkt ons fantastisch om te trouwen en kinderen te krijgen. Toch doen al die mooie momenten die hopelijk in het verschiet liggen me nu ook al pijn, omdat ik weet dat mijn moeder die niet meer (bewust) mee zal maken. Ik had zo graag gewild dat zij nog heel lang onderdeel van mijn leven zou zijn. Ik heb haar nog zo hard nodig. Ik ben haar onbeschrijfelijk dankbaar, want zij heeft mijn ogen geopend en laten inzien waar het in het leven echt om draait. Voor nu probeer ik zoveel mogelijk mooie momenten met haar te delen, herinneringen te maken en er zo goed mogelijk voor haar te zijn. Precies zoals zij er altijd voor mij is geweest.”
Lees ook: ‘Het is niet de vraag of ik alzheimer krijg, maar wanneer’
