Marie José en haar dochter Eva zijn allebei medium

28 november 2022

Marie José (62) en haar dochter Eva (35) zijn paranormaal begaafd, maar kwamen pas vijf jaar geleden ‘uit de kast’. Marie José: “Er was nooit ruimte voor mijn gevoelens, dus ik dacht dat ik gek was. Dat was eenzaam, ja.”

Marie José voelde zich als kind al anders dan anderen. “Op de basisschool zat ik regelmatig op een muurtje te kijken naar mijn spelende klasgenootjes. Ik snapte er helemaal niets van: ik nam volop energieën waar, maar niemand leek in de gaten te hebben dat er iemand niet eerlijk was, bijvoorbeeld. Of dan zei een kind iets vanuit veel liefde en dan werd dat door de anderen compleet genegeerd. Ik ging ervan uit dat iedereen zag en voelde wat ik zag en voelde.
Als kind zat ik vaak met het aura van onze kat te spelen. Dan tilde ik dat een beetje op en dan reageerde ze daarop. Als ik het mijn moeder vertelde, zei ze dat ik normaal moest doen. Er was geen ruimte voor, bij mijn vader al helemaal niet. Ik dacht daardoor dat ik gek was. Het was eenzaam, ja. En in zekere zin was ik ook echt ongelukkig.
Op m’n dertiende zat ik in de feestcommissie en hielp ik mee een schoolfeest organiseren. Het thema was kermis. ‘Ik kom wel als waarzegster’, bood ik aan. Dus daar zat ik, met een doek om mijn hoofd in de hoek van het klaslokaal voor een kwartje handen te lezen. Ik dacht dat ik het speelde, wat ik vertelde. Tot de volgende dag de een na de ander kwam opbiechten dat wat ik gezegd had precies klopte. Ik denk dat voor mij toen duidelijk werd dat ik een gave had. Toch deed ik er daarna amper iets mee. Ja, ik gebruikte het later impliciet in mijn werk als systemisch coach en ik heb wat workshops op spiritueel gebied gevolgd. Maar verder hield ik alles voor mezelf.”

Niet eng, wel irritant

Ook Eva maakte al op jonge leeftijd kennis met haar ‘anders zijn’. “Ik was een jaar of zeven toen ik voor het eerst in contact kwam met spirits. Ik vond dat niet per se eng, wel zwaar irritant: ik zag voortdurend gezichten voorbijkomen en kon er niet van slapen. Toen ik dat mijn moeder vertelde, reageerde ze heel relaxed: ‘Dat zijn spirits, die moet je gewoon naar het licht sturen – dat kun jij, Eva’, zei ze. En ze had gelijk, het werkte.
Waar mijn moeder met het aura van de kat zat te spelen, kon ik met onze kater praten. Ik wist zeker dat hij me verstond. Ik kreeg ook regelmatig een knipoog van hem ter bevestiging. Met mijn moeder had ik het er verder niet over. Ze zei weleens dat ik heel bijzonder was, maar ik dacht dat ze dat alleen zei omdat ze mijn moeder was. Mijn juf op de Vrije School zei het ook, als een lief compliment, ik zocht er verder niks achter.
Op latere leeftijd kon ik gedachten van mensen horen. Ik hoorde mijn favoriete leerkracht bijvoorbeeld depressieve gedachten uitspreken. Ik zag hem lachen en grapjes maken, maar hoorde ook dat hij het werk niet meer wilde doen. Ontzettend verwarrend.
Ik vond mijn gave verschrikkelijk. Ik liet anderen zo veel mogelijk praten door veel vragen te stellen, omdat ik bang was dat iemand erachter zou komen dat ik meer wist. Ik schaamde me ervoor. Maar het wegstoppen van mijn gave werkte averechts: ik leefde niet ten volle en kwam steeds meer met mezelf in de knoop. Ik raakte depressief en kreeg zelfs lichamelijke klachten.
Alleen mijn man Ajay wist ervan. Hij is spiritueel teacher en ademhalingstherapeut. In het begin, toen ik het net had verteld, vroeg hij: ‘Wat zie en hoor je bij mij?’ Toen ik begon te praten over zijn opa, zei hij al snel dat het genoeg was. Het is dan toch ineens spannend, als iemand zo veel doorkrijgt…”

Het geheim onthuld

Moeder en dochter deden weinig tot niets met hun gaven. Tot Eva besloot ‘uit de kast te komen’, nu vijf jaar geleden. “Ik moest wel, mijn struggle werd steeds groter en daarmee kwam mijn potentie niet naar buiten. Ik heb een bericht op Facebook geplaatst waarin ik vertelde dat ik al mijn hele leven een geheim met me meedraag: dat ik een medium ben. Doodeng vond ik het, ik heb het echt met knikkende knieën gedaan. De reacties waren allemaal positief: veel mensen vertelden dat ze ook meer waarnemen, maar er niet over durven te praten.
Als experiment bood ik aan dat drie vrouwen een sessie met mij konden doen voor vijftig euro. [CURSIEF] Ik weet nog niet hoe, maar ik wil mijn gaven inzetten [EINDE CURSIEF], schreef ik. Nou, de aanmeldingen bléven binnenstromen. Op gevoel pikte ik er wat vrouwen uit en uit die eerste drie sessies ontstond een format voor mijn bedrijf.
Ik werk voornamelijk met vrouwen met een eigen onderneming. Ik zoek samen met hen en het spiritteam uit wat hun unieke talent is. Om er echt goed mee te kunnen werken, heb ik met mijn spirits afspraken gemaakt: ik wil alleen antwoorden als ik vragen stel, ik hoef niet als ik in de supermarkt loop over willekeurige mensen iets door te krijgen. Dat vind ik ook niet ethisch. Mijn voorwaarden werken als een trein.”

Zo dapper

Marie José las op Facebook de coming-out van haar dochter en vond het geweldig. “Ik vond Eva zo dapper. De tijd van verstoppen was voorbij, ook voor mij, wist ik. We leven in een andere tijd. Vroeger belandden mensen hierom in een gekkenhuis. Mediums van deze generatie hebben afgerekend met het stoffige hokje, met de tarotkaarten en het stereotype waarzegster. Ze hebben het mediumschap sexy gemaakt.
Ik heb Eva meteen toen ik het las een berichtje gestuurd: Vind je het oké dat ik ook uit de kast kom? Ik wilde haar podium niet afpakken. Ze reageerde razend enthousiast: Weet je wel hoe leuk dit is? Dus toen ben ik ook als medium naar buiten getreden.”
Sindsdien zeggen ze het gewoon, allebei. Ze zijn medium. Of, zoals Marie José het noemt: ‘helder’. “Ik doe eens in de week een reading op YouTube. Dat is mijn gift aan de wereld. Ik ben op aarde om liefde en licht te brengen, weet ik nu. In mijn reading vertel ik de kijkers wat goed is om die week te doen.
Daarnaast gebruik ik mijn gaven in mijn werk als kunstenaar. Het is geen knop die ik even uit kan zetten, het is er altijd, dus ook als ik teken. Ik laat het gebeuren. Vaak zie ik pas als ik klaar ben wat ik gemaakt heb. Regelmatig is zo’n tekening dan een boodschap aan mezelf. Zo tekende ik onlangs een vrouw en een zwaan die elkaar nét niet aankeken. Dat sloeg op dat moment op mij: ook ik miste op een haar na de focus en dat heb ik toen bijgesteld.”

Eindelijk jezelf zijn

Eva zet haar moeder graag in in haar trajecten. “Ze heeft veel expertise, is ontzettend invoelend. Als ik met iemand werk van wie ik denk dat ze mijn moeder nodig heeft, bel ik haar. Of ik vraag haar hulp bij de trainingen die ik geef. Ik heb mijn moeder ook al eens gevraagd voor mezelf, toen ik moest bevallen en de baby wel heel lang bleef zitten. Ik voelde dat er iets in de weg zat, een blokkade. Mijn moeder ontdekte dat er trauma zat door een eerdere curettage. Ik ben samen met haar naar die plek toe gegaan om te helen en niet veel later kwam de bevalling op gang.”
Moeder en dochter moeten allebei ontzettend lachen als ze het vertellen. Eva: “We zijn een beetje gek en daar zijn we trots op. Ik ben sinds mijn coming-out zo senang met wie ik ben. Dat ik mezelf nu mag en kan zijn, is heerlijk.”
Marie José ziet toch ook een heel kleine keerzijde: “Sommige mensen vinden het eng dat ik deze gave heb. ‘Ik ben een beetje bang om bij jou in de buurt te denken’, zei iemand een keer. Maar daar hoeft niemand bang voor te zijn. Er komt niets door als een ander er niet voor open staat.”

Troosten, maar vooral helen

Eva’s kinderen hebben ook veel interesse in wat hun moeder allemaal doen. “De oudste twee komen nu op een leeftijd dat ze ernaar vragen. Mijn zoon ontdekte recent dat ik nogal actief ben op YouTube. Ik zie ook regelmatig dat ze me volgen als ik live ga.
Ze zijn alle drie heel sensitief. Ik zou ze mijn gave gunnen en zou dan vooral willen dat ze zichzelf kunnen zijn en vooral geen taboe of schaamte ervaren over dit onderwerp. Iedereen hoort compleet in liefde met alle aspecten van zichzelf te leven. Het is een feest om anderen te helpen op een dieper niveau en te mogen samenwerken met je spiritteam. Zie je spirits als een soort cheerleaders: ze moedigen je aan en doen alleen iets als jij erom vraagt.”
Ook voor Marie José heeft de coming-out perfect uitgepakt. “Ik vind het fijn om mensen te mogen helen. Veel mensen denken bij paranormale gaven alleen aan channelen met overleden personen. Dat kan ik ook wel, maar los van het feit dat het troostrijk kan zijn, helpt dat mensen vaak niet verder. Je blijft erdoor in het verleden hangen. Ik begeleid mensen liever met liefde in het hier en nu.
Bart en Rosa, mijn twee andere kinderen, vinden het doodnormaal wat Eva en ik doen. Zij zijn allebei heel sensitief. En Jim, mijn man, is inmiddels sjamaan. We zijn samen naar een sjamanenweek geweest en dat voelde voor hem als thuiskomen. Daarna is hij een opleiding gaan doen. Jim is echt geweldig met lichamen: hij hoeft maar even met zijn vingers te wiebelen of mijn hik is weg. Eigenlijk zijn we een paranormale familie!”

Tekst: Hester Zitvast
Foto: Amaury Miller
Visagie: Lisette Verhoofstad

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een digitaal abonnement op Vriendin.