Heldere maan

1 februari 2013

Stefanie is helemaal verslaafd geraakt aan een boek. Dit boek is ook niet zomaar een boek, maar één die haar zoon haar zomaar van zijn eigen verdiende geld heeft gegeven.

Stefanie is helemaal verslaafd geraakt aan een boek. Dit boek is ook niet zomaar een boek, maar één die haar zoon haar zomaar van zijn eigen verdiende geld heeft gegeven.

Dirk en ik schuiven voorzichtig bij Adriana in bed. Ze slaapt door. Dirk slaapt tevens gauw.
Ik doe mijn zaklamp aan, zet het kussen rechtop en vlij me ertegenaan. Op deze manier is lezen behelpen. Toch is het een heerlijk ontspanningsmoment. Als ik mijn tijdschrift uit heb, lees ik nog een stukje uit Heldere maan van Lulu Wang. Ik heb Het Lelietheater van Wang gelezen. Een prachtig boek! Het tedere kind, van dezelfde schrijfster, vond ik eigenaardig. Liefdevol was ik aan Heldere Maan begonnen.

Voorheen moest ik van mezelf hoogwaardige boeken lezen. En, eenmaal aan een dikke pil begonnen, dan moest ik haar uitlezen. Later legde ik mezelf die gekte niet meer op en las alleen nog wat ik leuk vond, totdat Heldere Maan in mijn leven kwam.

Bij een boeddhistisch klooster in China werd ooit een meisje te vondeling gelegd, Mingyue, wat ‘heldere maan’ betekent. De monniken houden haar wereldvreemd en mogen eens per kwartaal gebruik maken van haar lichaam. (Niet echt een boeddhistische gewoonte!) Mingyue wordt verliefd op een stadse jongen die zwaargewond in het klooster terechtkomt. De schrijfstijl is poëtisch, maar ook merkwaardig. Het boek leest enorm traag. ‘Licht erotisch’, las ik op de omslag. Daar zou ik bijna een grapje over maken, maar deed het niet. Ik was te ontroerd door de gulle gever.

Nico gaf het mij van zijn eigen verdiende geld. Zomaar! Ik was niet eens jarig. Zijn blik moet op de naam van de schrijfster gevallen zijn, die hij vast herkende van boeken uit onze boekenkast. Bij die naam moet hij aan mij gedacht hebben. Een jongen van zeventien die rondslenterend in het centrum aan zijn moeder denkt! Ik kreeg het boek in een plastic zakje. Het bonnetje zat er nog in: 19,95! Hij kan zijn geld toch wel beter gebruiken voor slechtigheid, zoals shag en energiedrank!

Bijna verlegen nam ik het aan en voelde een steek in mijn borst. Soms mopper ik op Nico als hij lui doet of zich niet aan afspraken houdt. Toch kreeg ik het boek belangeloos van hem. Ik heb Heldere maan al eens weggelegd om een ander boek te lezen, maar steeds pak ik het weer. Op een subjectieve manier blijft het trekken.

Er zit niets anders op dan doorlezen, al is dat zelfkastijding. Boetedoening is tevens geen boeddhistische gewoonte. Ik doe het ook niet voor Boeddha, maar voor Nico, mijn zoon.