Eveline: ‘We krijgen een heuse keuring’

18 juli 2023

Eveline (52) en haar partner Emiel raken op vakantie betoverd door een veel te vervallen villa. Na lang twijfelen besluiten ze dat hun toekomst in Frankrijk ligt. Dat betekent wel dat er enorm veel op ze afkomt.

In Vriendin deelt ze elke week hoe het ervoor staat met hun paleisje.

Keuring

Drie dagen zijn we open. En er zijn nog geen gasten geweest. Dat is natuurlijk heel normaal, maar het is wel spannend. Komen er boekingen? Of is Saint-Mathieu en haar landelijke Haute-Vienne te rustig en willen mensen terrasjes en vertier?
Veel tijd om erover na te denken hebben we niet. Via een aanmeldsysteem krijgen wij vandaag een heuse keuring; een Frans classificatiesysteem komt ons beoordelen. We verwachten er helemaal niets van. De tuin is nog niet af. Binnen zijn we niet ‘gelikt Scandinavisch’. We hebben geen lift of andere hippigheid. Bovendien hebben we al van de burgemeester en twee collega’s gehoord dat de keuring streng is. ‘Toch kom ik even’, schrijft Isabelle, de dame van ‘Gîtes de France’ die ons zal beoordelen. Keurig op de afgesproken tijd staat ze op de stoep. Koffie hoeft ze niet. ‘Ik wil meteen de ronde doen.’

Isabelle

We vertellen haar over de familie Coquillaud. De historie van het huis. De zware verbouwing. Ze knikt. ‘Charmant’, zegt ze. ‘Maar mag ik nu de kamers zien?’
Isabelle weet van wanten. Ze trekt kasten open om te kijken naar de kwaliteit en ‘harmonie’ van ons linnengoed. Ze wil weten of de matrassen nieuw of tweedehands zijn. De servieskast moet open, want papieren servetten mogen niet. Linnen is de standaard voor hun keurmerk. Het huis, het servies én de meubels moeten ‘karakter’ hebben. De staat van onderhoud en gebruikte bouwmaterialen moeten niet in ‘très bon état’ maar in ‘excellent état’ zijn. De toeristeninformatie moet in minimaal twee talen beschikbaar zijn. Een koelkast met gratis water en koekjes is verplicht. En het gaat Isabelle niet om ‘décoration soignée’ maar om ‘décoration rafffinée’: de in richting moet getuigen van goede smaak. We worden helemaal nerveus van Isabelle, maar die lijkt op haar beurt steeds vrolijker te worden. ‘
‘Ik geef jullie extra punten omdat jullie geen kopie-antiek hebben, maar origineel Frans antiek. Dat maakt het nóg meer een charmehuis. Samen met de art-deco-sfeer vind ik dat een grote plus.’

Vier sterren

We hebben geen idee wat ze bedoelt, maar als we even later aan tafel zitten, komen er uit haar grote tas drie enorme mappen vol papierwerk. ‘Bravo, Emiel en Eveline. Jullie krijgen van mij vier sterren. En nu lust ik wel graag koffie, want mijn tijd was goed besteed.’ Beduusd staren Emiel naar elkaar. Isabel begrijpt ons niet goed, want ze zegt: ‘dat is heel goed hoor. Jullie zijn de tweede bed and breakfast in heel de provincie Haute-Vienne met vier sterren.’ Onder tafel voel ik hoe Emiel in mijn been knijpt. Mijn adem stokt. Vier sterren!
‘Het codewoord is vier vandaag,’ roept Emiel als Isabelle vertrokken is na een uur babbelen over regels zoals verplichte vleeswaren bij het ontbijt en goede kwaliteit shampoo. ‘Maar eerst een kopje thee!’ Hij pakt me vast en we dansen. ‘Met vier bonbons!’ probeer ik.
Drie dagen later is Isabelle weer terug met een bord voor op het hek. Juichend hangen we het op. De verbouwing. De tranen. De spijt en het verdriet. Alles is nu omgeslagen. Villa Vertes toekomst is begonnen. En dat moeten we VIERen…

Meer lezen van Eveline? Je leest haar columns elke week in Vriendin. Volg haar ook op Instagram @villaverte87.