Eveline: ‘Thuis pieker ik verder: is er wel vraag naar Villa Verte?’
19 mei 2023
Eveline (52) en haar partner Emiel raken op vakantie betoverd door een veel te vervallen villa. Na lang twijfelen besluiten ze dat hun toekomst in Frankrijk ligt. Dat betekent wel dat er enorm veel op ze afkomt.
In Vriendin deelt ze elke week hoe het ervoor staat met hun paleisje.
Prachtige dingen
Er gebeuren prachtige dingen in Villa Verte. De laatste banen behang zitten tegen de muren in de gastenruimtes. De privévertrekken komen later, want we willen nu snel open en geld verdienen. Met de komst van onze Franse vitrinekast in de keuken kunnen we de kelder afstropen op zoek naar de dozen antiek servies. Achter de schermen wordt de website opgebouwd en er is een boekings-plug-in gekocht: een programma waarin gasten beschikbaarheid en prijzen kunnen controleren. Superspannend dus!
Kentekenplaat
Helemaal spannend wordt het als we onze auto willen overschrijven. De Nederlandse kentekenplaten -ik ben er stiekem een beetje trots op-, mogen we natuurlijk niet houden. Ik duik in alle regelsoep maar snap er niets meer van. Een keuringsrapport van niet ouder dan zes maanden? De originele aankoopfactuur van negen jaar geleden? Een homonogatieverklaring voor de douane? Tegen betaling wil een bureau me wel helpen met alle rompslomp. Pas als ik opmerk dat het allemaal wel erg lang duurt, melden ze dat ze wachten op ‘kentekenbewijs deel 2’. Waar komt dat nu weer vandaan? En hoe kom ik eraan? ‘Je moet gewoon naar Nederland rijden en je kentekenplaten inleveren bij het RDW. Daar laat je meteen even witte nummerbordplaten maken. Een makkie.’ Ik klapper met mijn oren. Stuurt deze mevrouw me helemaal naar Nederland, een reis van twaalf uur heen en twaalf uur terug, vier volle tanks benzine en zo’n honderd euro tol voor ‘een makkie’?
Ja dus. Twee dagen sip ik rond. Dan bel ik een vriendin die ook pas is verhuisd naar Frankrijk en vraag hoe zij dit heeft gedaan. Ze barst in lachen uit. ‘Wat een rare informatie. Je mag de kentekenplaten gewoon aangetekend opsturen. Ik zend je het adres wel even!’ Ik kan haar wel zoenen. Wat een schat. En wat een prutsers bij dat dure bureau.
Licentie
Ook de papieren voor onze licentie waarmee we open mogen zijn binnen. Emiel en ik volgden een pittige cursus en verbaasden ons om alle regeltjes. Wat nou Franse slag? Dit is hogere kwantummechanica in het kwadraat! Dolblij zwaaien we na ons examen met ons certificaat bij het gemeentehuis. Daar worden we weggestuurd. Eerst moeten we ons registreren als horecagelegenheid bij de ‘office du tourisme’, de VVV twee dorpjes verderop. Pas als we terugkomen in Saint-Mathieu met een ordner vol formulieren vol ingewikkelde vakjes waarop we de afgedragen toeristenbelasting moeten registreren en stapels brochures met leuke ideeën voor uitjes, zet onze burgemeester een handtekening. Ze kijkt trots. We zijn weer een stap dichterbij!
Spanning
Thuis pieker ik verder, iets wat ik regelmatig doe nu we bijna openen. Is er wel vraag naar Villa Verte? Aan wat wij bieden? Vinden mensen de art-deco-charme een leuke afwisseling of is onze inrichting juist oubollig? Denken Franse gasten misschien: leuke mensen, die Emiel en Eveline, maar zo’n eettafel en bronzen kandelaar had mijn ouwe opoe ook. Dagelijks maak ik keuzes. De antwoorden komen pas als we open zijn. Die spanning is best pittig. Maar aan de andere kant… als we alles vooraf hadden geweten… de verbouwing en tegenslagen, de papierwinkel en stapels formulieren… dan had ik natuurlijk nooit geleerd wat een homonogatieverklaring is!
Meer lezen van Eveline? Je leest haar columns elke week in Vriendin. Volg haar ook op Instagram @villaverte87.
